Zoals oplettende lezertjes en trouwe volgers van ons blog hebben kunnen lezen, reed in december een meneer achterruit tegen mijn auto aan. Deze auto was in het gelukkige bezit van een trekhaak en veroorzaakte bij mij wat schade. Dit was dus al in december gebeurt. Woensdag had het schadebedrijf eindelijk tijd om de auto te gaan repareren. Ik kreeg van het schade bedrijf een vervangende auto mee. Een nieuwe Opel Astra. Ik heb eerst een tien minuten in de auto gezeten om te bepalen waar al die knopjes in de auto nu voor dienden. Mijn hemel. Het leek wel de cockpit van een vliegtuig. En het is dat ik gezworen heb om nooit meer een Opel te gaan rijden, anders zou ik in de verleiding komen om weer eens Opel te gaan rijden. Van alle gemakken was deze auto voorzien. Stuurverwarming, stoelverwarming, apart regelbare temperatuurdinges, file waarschuwingen op je navigatiedinges, bluetooth, cruise control en nog veel meer van dit fraais. Thuis viel dit voertuig dan ook erg in de smaak bij Martijn. Die vond het allemaal geweldig. De auto had slechts een nadeel en dat is dat hij zoop als een ketter. Ik ben mijn peugeotje gewend die een gemiddeld diesel verbruik van 1:20 heeft. Dat lukte met de Astra ab-so-luut niet. Dat kwam meer in de richting van 1:10. Met moeite. Vrijdags zou ik de auto weer kunnen omruilen. Lag in de planning. Maar vrijdags werd ik opgebeld dat dat helaas niet ging lukken. Mijn auto zou niet eerder klaar zijn dan maandag. En ik in eerste instantie maar denken dat ik alleen maar een klein deukje in mijn bumper had. Zo zie je maar weer, de onderliggende schade was toch wat groter. Dat ik de auto dus niet om kon ruilen viel bij Martijn in goede aarde. Die kon nu in het weekend nog even de blits uithangen met de auto tegenover zijn vriendin en maten van de judo. Ach, die leeftijd heb ik ook gehad. Over het weekend kan ik wederom kort zijn. Zaterdag een beetje piano aan gedaan. Ik ben nog lekker met mijn nieuwe PC bezig. Zondags kwam mijn zwager en zijn eega nog langs ter borrel. Dat was uiteraard nog heel gezellig. En toen was het alweer gedaan met de belevenissen.