De werkweek laten we maar onbesproken. Het gaat maar door. Gelukkig. Maar het weekend is toch altijd het hoogtepunt van de week. Dit hoogtepunt begon dit keer met het aanbrengen der kerstversierselen. Wij zijn nog van de generatie die niet eerder aan een kerstboom begint voordat de Sint is vertrokken. Dus zaterdag was het zover. De boom en de ballen konden uit het vet gehaald worden. En het versieren kon aanvangen. Het is een van die taken waarbij je van te voren al aangeeft dat je er geen zin in hebt, maar als de boom versierd is en de tuin ook het een en ander aan versierselen heeft gekregen, dan vind je het toch wel leuk. Maar je bent er wel even mee bezig. Meteen gevolgd door nog zo’n leuk traditioneel klusje. Het schrijven van de kerstkaarten. Iets waarvan we ieder jaar roepen dat we hier mee moeten minderen. En ieder jaar zit je toch weer braaf een boel kaarten te schrijven. De taken zijn wel duidelijk verdeeld. Marjolein zorgt voor de kerstgroet in de kaart, ik mag de adressen schrijven. En zo gaat de tijd in vreugde voorbij. In de middag nog mijn moeder opgehaald. Dus dat was wel gezellig uiteraard. In de vroege avond konden we met mijn moeder en Marjolein vervolgens naar Alphen gaan rijden. Het is december, dus mijn zwager was weer jarig geweest. Het was reuze gezellig en het was dan ook alweer zondag voor we weer thuis waren. Op zondag een beetje rustig aan gedaan. De gebruikelijke dingen, zeg maar. Dus in de middag nog even langs de Lek gereden van Rhenen naar Vianen en over de andere oever weer terug rijden. Ik heb niet zoveel andere motorrijders gezien dit keer. Want het was redelijk koud. Maar niets wat een goed pak en goede handschoenen plus handvat verwarming niet aan zou kunnen. En dat was het alweer voor deze week. Het jaar schiet alweer op.