De eerste werkweek, dat is weer een zwart gat. Ik moet ook meteen eigenlijk de dingen opschrijven op het moment dat de deadline voor de bijdrage er is. En niet twee weken later. Van het weekend staat mij in ieder geval nog bij dat we met zijn allen uit eten zijn gegaan. Met zijn allen betekent in dit geval mijn ouders, Ruben, Martijn met zijn vriendin en wij. Dit als bedankje dat ze onze veestapel goed hebben weten te verzorgen, toen wij in het land van onbegrensde mogelijkheden waren. Lekker wezen happen in het Eetcafé wat Hoevelaken rijk is. Het opdienen van de gerechten duurde wel lang, maar de kwaliteit van het gebodene was weer bijzonder goed. Vul hier de kast kreet maar weer in. Het was voor iemand die net een paar weken in de zomer heeft doorgebracht zeer bijzonder koud. Verder heb ik een gemiste kans moment gehad. Ik hou best nog wel van schaatsen. Maar op zondag ben ik de hele dag lekker binnen blijven moeken. Op zondag avond vraagt Marjolein ineens: “Had je vandaag niet willen schaatsen?” Ehhhhh. Shit. Ja. Dat was wel een idee geweest. Maar zoals gezegd, dit was een gemiste kans.