Open Source Content Management

Donderdag werd ik op mijn werk opgebeld door mijn moeder. Mijn vader was per ambulance vervoerd en opgenomen in het ziekenhuis. Hartklachten. Dat heeft hij zijn hele leven nog niet gehad, maar nu werd hij met spoed opgenomen. Mijn moeder stelde me nog wel gerust dat het niet levensbedreigend was, maar je schrikt wel even. Dus donderdagavond rap naar huis, eten, mijn moeder ophalen en naar het ziekenhuis rijden. Daar wisten ze me te vertellen dat ze bij mijn vader een hartkatheterisatie zouden gaan doen, om te kijken wat er precies met zijn hartkransslagaders aan de hand was. Dus de volgende dag een herhaling van het ritueel. Van werk naar huis karren, eten, mijn moeder in de auto laden en naar het ziekenhuis. Daar weer aangekomen vertelde mijn vader dat hij mee terug naar huis ging met ons. Eerst dachten we aan een geintje van zijn kant, en geloofden wij hem niet. Maar het bleek toch echt serieus te zijn. Hij mocht weer mee. Uit onderzoek was gebleken dat zijn linker hartkransslagader geblokkeerd was, maar ze hebben goede hoop dat ze met medicijnen de boel weer open kunnen krijgen. Mocht dit niet lukken dan wordt hij over 6 weken gedotterd. Daarna kreeg hij nog een goodie bag vol met medicijnen mee naar huis om het weekend me door te komen. Maandag wordt de rest van de medicijnen bezorgd. Afgaande op de hoeveelheid die hij meekreeg voor een weekend, vermoed ik dat ze een bestelbus laten komen voor zijn medicijnen. Dus dat was een enerverend begin van het weekend. Op zaterdag nog even bij mijn ouders langs geweest om te zien hoe het met ze ging. Mijn vader was wel moe van het hele gebeuren maar verder ok. Zondag was het heerlijk weer en we konden weer lekker buiten zitten naast de vijver. Waar we zagen dat de kikkers weer druk bezig waren met het voorbestaan van de soort. Ach ja, het is lente zullen we maar denken. En met deze overwegingen komt er weer een einde aan deze bijdrage.