Afgelopen week werd ik alweer 57 jaar oud. Zevenenvijftig!! Maar ik voel me nog geen dag ouder dan 30,5. Omdat we mijn en Marjolein haar verjaardag al in de zomer gevierd hebben, ging deze dag verder in rust voorbij. Nou ja, rust. Er moest uiteraard nog wel gewerkt worden. Ik had gehoopt dat als ik mijn klep zou houden over dat ik jarig was, ik deze dag op mijn werk aan mij voorbij kon laten gaan. Maar helaas. Mijn projectleider meende mij te moeten feliciteren in de groepsapp. En toen kon ik het niet langer ontkennen. Nou ja, er zijn ergere dingen in het leven. Een en ander hield wel in dat in het weekend mijn ouders en mijn kinderen nog langs kwamen om mij te feliciteren. Dus zaterdag lekker de kamer weer vol. Mijn schoonzus en haar man kwamen ook nog spontaan langs, dus het feestgedruis was niet van de lucht. Daarna had Marjolein zich nog uitgesloofd in de keuken, en bleef het nog lang onrustig in Hoevelakens dreven. Blijkbaar vinden mijn kinderen dat ik toe ben aan een midlife crisis. Ik kreeg namelijk van hun een proefles van drie uur aangeboden op de motor. Hoe klassiek. Een man van middelbare leeftijd op de motor. Ik vind het wel grappig. Ben benieuwd of dit net zo een ervaring is als al mijn kreidler brommers die ik mocht verslijten. Op zondag weinig uitgevoerd. Uiteraard de F1 bekeken. Max een keer zonder pech. Klasse. En dan kunnen we ons nu weer verder voorbereiden op de Kast:Reunie. Ben benieuwd hoe laat en waar het verzamelen is. Maar dat zullen we dan nog wel horen voor die tijd. Vermoed ik.