n het Hoevenlaakse gaat alles vredig zijn gangetje. Wij zijn echter behoorlijk druk. En zeker de afgelopen week. Maandag werd mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis. Ze moest geopereerd worden aan galstenen. Deze dingen dienden in elk geval operatief verwijderd te worden. Dus maandag avond mocht ik met mijn vader op ziekenhuis bezoek. Mijn auto had ik geparkeerd aan de zijkant van het ziekenhuis, alwaar ik in de veronderstelling was dat het mocht. Ik moet zeggen dat blijkbaar de anaestesie in de loop der jaren enorme vooruitgang heeft geboekt. Was het vroeger nog zo, dat je werkelijk volledig voor pampus lag als je geopereerd was op een dag, tegenwoordig is dat niet meer zo. Mijn moeder was rond het middaguur geopereerd en des avonds was ze al weer volledig aanspreekbaar. Hulde aan het vak der anaestaesie. Je verrekt dan nog wel van de pijn, maar daar schijn je ook morfine voor te kunnen krijgen. Ik was behoorlijk onder de indruk van de stenen die verwijderd waren. Mijn moeder had ze van de chirurg meegekregen, en ze stonder ten toon gesteld op het nachtkastje. Met deze stenen had je een leuk begin voor een grindpad.
Woensdag is ze weer thuis gekomen, en ook dat vind ik vrij rap na zo'n buikoperatie. Ze zijn zo knap tegenwoordig.
Zaterdagavond ben ik nog naar een demonstratie avond geweest van de judo club waar mijn kinderen lid van zijn. Ik wist niet dat er zoveel vechtsporten bestonden !
Yosheikan, pentjak silat, karate, tae-kwondo het kon niet op, en ook nog veel meer.....! Wel spectaculair uiteraard. De judo kinderen mochten voor het publiek ook nog hun kunsten vertonen. Wel grappig. Zondag nog een verjaardag met veel en lekker eten. En zo gaan de dagen in vreugde voorbij.