Heren, en eventueel dames ook, ik wil u bij deze een zeer gezond en gelukkig nieuw jaar toewensen. Natuurlijk ook voor allen die u dierbaar zijn. Ik ben nog een kast:bijdrage schuldig over de laatste weken van 2007. Dus voer ik u terug naar de week van 17 december. Op het werk was weer eens, geheel passend voor een salarispakket tegen het einde van het jaar, de pleuris uitgebroken. Dus of ik wilde overwerken. Dus maandags vier uur overwerken, dinsdag vijf uur overwerken. En dat ook nog eens voor jan met de korte achternaam, want op woensdag werd besloten om een andere oplossing na te streven. Een waarvoor geen overwerk vereist was. Maar goed ik had al wel weer negen uur staan, dus op donderdag lekker op tijd naar huis en vakantie vieren ! Traditie getrouw had ik de periode tussen Kerst en oud en nieuw vrij gevraagd en ook gekregen. Helaas was Marjolein niet vrij in deze periode, dus heb ik in deze periode veel huishoudelijke klusjes op mij genomen. Met de eerste kerstdag hebben we met mijn ouders (alweer traditie !) gegourmet. En op tweede kerstdag vierden we met zijn drieen nog kerst. Met zijn drieen ? Ja, inderdaad met zijn drieen. Martijn werkt in vakanties en eventueel in de weekeinden als ober in een restaurant. En op deze tweede kerstdag moest hij ook werken. Maar goed, toch nog gezellig zitten smikkelen en smullen. Het oud en nieuw hebben we doorgebracht in het pittoreske Leersum. Mijn schoonzus en haar man wonen hier, en dit jaar waren zij aan de beurt voor de thuiswedstrijd van oud en nieuw. Om twaalf uur nog een beetje vuurwerk afgestoken. Mij viel het toen al op dat de vuurpijlen, die toch ook deel uit maakten van mijn aangeschafte vuurwerkpakket, niet helemaal goed uit de verf kwamen. Het begon al iets te misten. Om half twee vonden we het wel genoeg, al dat feestgedruis en besloten maar weer eens naar het wondermooie Hoevelaken te gaan. De afstand Hoevelaken - Leersum bedraagt circa 25 kilometer. Normaal doe je er een minuut of twintig a vijfentwintig over. Maar nu bleek dat de mist zeer genadeloos had toegeslagen. Zicht van ongeveer 1 meter. Ik was alleen maar de bijrijder in deze. Toch moest ik af en toe assistentie verlenen door mijn raampje open te draaien van de auto om goed te kunnen kijken of ik de kant van de weg kon bespeuren. Marjolein had al de neiging om de auto te keren en weer terug te keren en bij mijn schoonzus slaapplaatsen te gaan regelen, toen de mist tijdelijk weer optrok en we een aantal kilometers fatsoenlijk konden rijden. Onze tocht voerde vervolgens door het dorpje Woudenberg. Heeft u het journaal nog gevolgd ? Dan zal u niet ontgaan zijn dat Woudenberg ook genoemd werd in het lijstje van plaatsen waar het onrustig was tijdens het oud en nieuw. Normaal is Woudenberg echt een gat waar de jaren vijftig nooit zijn opgehouden. Persoonlijk zou ik er nog niet eens dood daar gevonden willen worden. Maar toen wij Woudenberg bereikten zagen we tot onze verbazing bij de dorpsgrens twee ME bussen geparkeerd staan en honderd meter verder, oftewel in het centrum van het dorp, stonden een aantal peletons ME met getrokken wapenstok opgesteld. U kunt begrijpen dat dit bij ons ernstige verbazing opwekte. En weer honder meter verder, bij het verlaten van het dorp, stonden nog meer ME bussen opgesteld. Gelukkig konden wij normaal doorrijden. Maar bij de A28 aangekomen sloeg weer de mist genadeloos toe. Zicht nul komma nihil. Ik hield de vluchtstrook in de gaten en Marjolein probeerde de middenstreep te volgen. Het is dat we de weg hier redelijk goed weten, anders hadden we compleet de afslag Hoevelaken gemist. En in Hoevelaken zelf moest ik Marjolein nog vrij abrupt op de afslag van de rotonde attenderen. Gelukkig hadden we de kerst verlichting op ons huis nog laten branden, want zelfs bij ons in de straat was het zeer slecht orienteren. We zijn in ieder geval zonder ongelukken thuis gekomen, en dat we daar zo'n drie kwartier overgedaan hadden is dan maar een bijzaak. Tot de vele tradities die we in het gezin Faber gewoon zijn, hoort ook de nieuwjaarsvisite die we dan afleggen bij mijn ouders. Ook compleet volgens traditie voel je je die dag bijzonder brak. En dat was dan weer 2007.