Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 945
Heren, en eventueel dames ook, ik wil u bij deze een zeer gezond en gelukkig nieuw jaar toewensen. Natuurlijk ook voor allen die u dierbaar zijn. Ik ben nog een kast:bijdrage schuldig over de laatste weken van 2007. Dus voer ik u terug naar de week van 17 december. Op het werk was weer eens, geheel passend voor een salarispakket tegen het einde van het jaar, de pleuris uitgebroken. Dus of ik wilde overwerken. Dus maandags vier uur overwerken, dinsdag vijf uur overwerken. En dat ook nog eens voor jan met de korte achternaam, want op woensdag werd besloten om een andere oplossing na te streven. Een waarvoor geen overwerk vereist was. Maar goed ik had al wel weer negen uur staan, dus op donderdag lekker op tijd naar huis en vakantie vieren ! Traditie getrouw had ik de periode tussen Kerst en oud en nieuw vrij gevraagd en ook gekregen. Helaas was Marjolein niet vrij in deze periode, dus heb ik in deze periode veel huishoudelijke klusjes op mij genomen. Met de eerste kerstdag hebben we met mijn ouders (alweer traditie !) gegourmet. En op tweede kerstdag vierden we met zijn drieen nog kerst. Met zijn drieen ? Ja, inderdaad met zijn drieen. Martijn werkt in vakanties en eventueel in de weekeinden als ober in een restaurant. En op deze tweede kerstdag moest hij ook werken. Maar goed, toch nog gezellig zitten smikkelen en smullen. Het oud en nieuw hebben we doorgebracht in het pittoreske Leersum. Mijn schoonzus en haar man wonen hier, en dit jaar waren zij aan de beurt voor de thuiswedstrijd van oud en nieuw. Om twaalf uur nog een beetje vuurwerk afgestoken. Mij viel het toen al op dat de vuurpijlen, die toch ook deel uit maakten van mijn aangeschafte vuurwerkpakket, niet helemaal goed uit de verf kwamen. Het begon al iets te misten. Om half twee vonden we het wel genoeg, al dat feestgedruis en besloten maar weer eens naar het wondermooie Hoevelaken te gaan. De afstand Hoevelaken - Leersum bedraagt circa 25 kilometer. Normaal doe je er een minuut of twintig a vijfentwintig over. Maar nu bleek dat de mist zeer genadeloos had toegeslagen. Zicht van ongeveer 1 meter. Ik was alleen maar de bijrijder in deze. Toch moest ik af en toe assistentie verlenen door mijn raampje open te draaien van de auto om goed te kunnen kijken of ik de kant van de weg kon bespeuren. Marjolein had al de neiging om de auto te keren en weer terug te keren en bij mijn schoonzus slaapplaatsen te gaan regelen, toen de mist tijdelijk weer optrok en we een aantal kilometers fatsoenlijk konden rijden. Onze tocht voerde vervolgens door het dorpje Woudenberg. Heeft u het journaal nog gevolgd ? Dan zal u niet ontgaan zijn dat Woudenberg ook genoemd werd in het lijstje van plaatsen waar het onrustig was tijdens het oud en nieuw. Normaal is Woudenberg echt een gat waar de jaren vijftig nooit zijn opgehouden. Persoonlijk zou ik er nog niet eens dood daar gevonden willen worden. Maar toen wij Woudenberg bereikten zagen we tot onze verbazing bij de dorpsgrens twee ME bussen geparkeerd staan en honderd meter verder, oftewel in het centrum van het dorp, stonden een aantal peletons ME met getrokken wapenstok opgesteld. U kunt begrijpen dat dit bij ons ernstige verbazing opwekte. En weer honder meter verder, bij het verlaten van het dorp, stonden nog meer ME bussen opgesteld. Gelukkig konden wij normaal doorrijden. Maar bij de A28 aangekomen sloeg weer de mist genadeloos toe. Zicht nul komma nihil. Ik hield de vluchtstrook in de gaten en Marjolein probeerde de middenstreep te volgen. Het is dat we de weg hier redelijk goed weten, anders hadden we compleet de afslag Hoevelaken gemist. En in Hoevelaken zelf moest ik Marjolein nog vrij abrupt op de afslag van de rotonde attenderen. Gelukkig hadden we de kerst verlichting op ons huis nog laten branden, want zelfs bij ons in de straat was het zeer slecht orienteren. We zijn in ieder geval zonder ongelukken thuis gekomen, en dat we daar zo'n drie kwartier overgedaan hadden is dan maar een bijzaak. Tot de vele tradities die we in het gezin Faber gewoon zijn, hoort ook de nieuwjaarsvisite die we dan afleggen bij mijn ouders. Ook compleet volgens traditie voel je je die dag bijzonder brak. En dat was dan weer 2007.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 1023
De afgelopen week had ik dus geen zin meer om mij in de file te gaan begeven. Dus ik besloot op twee dagen, om maar eens lekker thuis te werken. Op maandag en woensdag. Op maandag bleek achteraf dat ik dus hierin gelijk had, want die dag werd gekenmerkt door zo'n 500 km file. En dat zonder mij !!!!! En op woensdag verwachtte ik eigenlijk het hetzelfde in verband met St. Nicolaas, dus ook die dag lekker op mijn eigen computerkamer doorgebracht en fijn ongestoord kunnen werken. Alhoewel, ongestoord.... Ik woon namelijk recht tegenover een lagere school. Dezelfde school waar mijn kinderen destijds ook naar toe zijn gegaan, by the way. In ieder geval werd ik plotsklaps om een uur of half tien 's morgens opgeschrikt door een brandweer sirene bij mij in de straat. Toen ik naar buiten keek zag ik dat de school uitgelopen was, waarbij de eerste twee kleuterklassen buiten stonden te wachten met mooie zelfgemaakte mijters op en velen ook geschminkt als zwarte piet. En jawel, de Sint kwam bij mij de straat in rijden op een brandweer auto compleet met sirene en zwaailicht. De Sint was namelijk net op de brandweerkazerne toen hij hoorde dat er brand was in de school ! Gelukkig kon de hoofdondewijzeres de Sint geruststellen. Het was waarschijnlijk vals alarm. Maar een paar meegereisde pieten durfden toch niet meer de school in. Ook erg leuk was het toezingen van de Sint door de school. De kleuters galmden echt uit volle borst de Sint toe. Ook als er een microfoon onder hun neus geduwd werd, werd er zeer luid en enthousiast in de microfoon gezongen. Kortom ik had voor mijn raam een leuk stukje straattheater. 's Avonds vierden wij nog St. Nicolaas met het gezin. De Sint heeft mij dit jaar verwend met het laatste deel van Harry Potter en twee spellen voor mijn PSP. Dus hier was echt sprake van verwennen ! Verder baalde ik wel een beetje van de week. Door het slechte weer de hele week niet kunnen hardlopen. Het weekend. Martijn en Marjolein verlieten om half tien 's morgens op zaterdag het huis. Eerst moest Martijn judoen in Ede (Senioren districts kampioenschappen) en vanuit Ede werd er rechtstreeks doorgereden naar Bremen (Dld). Alwaar hij bij de senioren op zondag mee moest judoen. Als je 17 bent heb je normaal gesproken toch wat kracht te kort ten opzichte van iemand die bv. 28 is, maar in beide toernooien weerde Martijn zich heldhaftig en verloor helaas voor de derde prijs. Ik vond dit een uitermate goed resultaat, hijzelf was er niet tevreden mee. Uit het bovenstaande kunt u afleiden dat ik het weekend alleen met Ruben heb doorgebracht. Maar verveeld hebben wij ons geenzins. Ruben had namelijk van de Sint een computerspel cadeau gekregen, en die werkte niet op zijn computer. Zijn videokaart was wat aan de slappe kant. Dus zaterdag eerst maar eens een videokaart met behoorlijke specificaties op de kop getikt en bij hem geinstalleerd. Daarnaast had ik nog van de Sint het laatste deel van de Harry Potters gekregen, dus dat boek moest ook uit, en ten slotte moest ik nog naar mijn schoonzus en zwager vanwege een slecht functionerende PC. En dat was alleen nog maar de zaterdag. Bij schoonzus en zwager hebben Ruben en ik nog gegeten en de avond doorgebracht, dus dat was wel heel gezellig. Helaas begon ik op zaterdag al wat te kwakkelen. Ik werd wat minnig op flarden, zoals ze dat in Drenthe zeggen. Deze trend zette zich helaas op zondag voort. Dat zal je altijd zien. Onpasselijk word je alleen maar in het weekend. 's Middags kwam nog een andere zwager bij me op visite, dus dat werd wel weer gezellig, en 's avonds rond een uur of negen kwamen Marjolein en kind weer aan uit Germania. U merkt het, dit keer was er weer volop nieuws uit het hart van Nederland !
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 1007
De afgelopen week had ik het idee opgevat om mijn paspoort maar eens te laten verlengen. Ik had natuurlijk indianen verhalen gehoord over willekeur bij ambtenaren over de kwaliteit van de pasfoto's maar ik dacht dat dit in ons dorp wel mee zou vallen. Dus vol trots legde ik mijn foto op donderdagavond ter tafel bij de ambtenaar van dienst. Zij bekijkt de foto vluchtig en vraagt vervolgens mijn paspoort. Een redelijk verzoek lijkt mij, aangezien het doel van mijn komst juist de vervanging van dit onontbeerlijke reisdocument is. Zij opent mijn paspoort en ziet de foto in mijn paspoort staan. Nu dien ik er bij te vertellen dat ik, uit economische en ook gemakzuchtige overwegingen, had besloten om dezelfde foto in te leveren als ik ook de vorige keer had ingeleverd. De voorraad was daarvan, om onbegrijpelijke redenen, nog niet op. En plotseling, zonder enige motivatie haarerzijds, blijkt mijn foto niet meer aan de eisen des tijds te voldoen. Dus ik vraag waarom de foto niet meer geschikt is. En in eerste instantie beroept zij zich erop dat de foto niet recent is (dat is waar), waarop ik haar antwoord dat dat onzin is omdat ik in vijf jaar absoluut niet veranderd ben, en dat ik nog steeds lijk op mijn jongere ik (en ook dat is waar). Al jaren ben ik een jonge god, en u als trouw kast:genoot zal dit ook zekerlijk beamen. Hierop is bij de ambtenaar, uiteraard, geen weerwoord op mogelijk, dus zij schiet in de ontoeschietelijke ietwat ambtelijke houding van: Deze foto voldoet niet, omdat ik dat zeg. Na enig heen en weer gediscusieer, waarin helaas geen nieuwe argumenten van beide zijden vernomen werd, besloot ik het pand maar te verlaten. Zonder evenwel de ambtenares een prettige avond te hebben toegewenst, dat dan weer wel. De volgende dag maar eens via het medium internet, een schrijven gedownload van het ministerie van binnenlandse zaken waarin de eisen ten aanzien van een pasfoto wordt verwoord. En zelfs met de meetlat in de hand om de diverse kenmerken van de foto na te meten, blijkt mijn foto dus aan alle eisen te voldoen ! Het grappige is overigens wel dat nergens in de specificaties voor de pasfoto gesproken wordt over een recente pasfoto, maar alleen dat het een goed gelijkende foto dient te zijn. Dus volgende week ga ik, met dezelfde foto, en gewapend met het foldertje van het ministerie weer proberen mijn paspoort te vernieuwen. En toen werd het nog weekend ook. En of de duivel er mee speelt, ik ben weer helemaal onpasselijk in het weekend. En weer is het een bijzonder druk weekend. Zaterdagochtend als een speer een kerstboom scoren, en ook nog uiteraard met het hele gezin dat ding optuigen. Waarbij het altijd een groot misterie is hoe het mogelijk is dat lampjes die je altijd heel netjes opruimt er altijd in een kluwen weer te voorschijn komen. Zaterdag moesten/mochten we ook nog naar de verjaardag van een schoonzusje, compleet met lekker eten. Het betreffende schoonzusje is half chinees, dus wat lekker eten betreft hoef ik u waarschijnlijk dan niets meer te vertellen. Dus zaterdag volgevreten en laat thuis. De volgende dag maar een half dagje om bij te komen, want daarna vierde mijn vader zijn verjaardag. Dus ook deze dag ging in weer in gepaste vreugde voorbij, en werd afgesloten met een smakelijke chinees. Waarbij ik de babi pangang score weer eens met 1 heb weten te verhogen. Met een nog brakker gevoel in elk geval het weeken afgesloten dan ik hem begonnen was.....
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 942
Het zijn de donkere dagen voor kerst, mijne heren. En december begon ook nog eens van het weekend. Op het werk is het druk, druk, druk. En de weekenden zullen dat waarschijnlijk ook wel worden. De aftrap in december begon in ieder geval dat ik naar Driemond (gemeente Amsterdam) mocht reizen. Een verjaardag van een nicht van Marjolein. Wel heel gezellig, en dit keer alleen met Marjolein hier heen gereden. De jongens wilden niet, en dat kan ik me ook wel voorstellen. Op die verjaardag waren Marjolein en ik met stip de jongsten, dus dan kan ik me voorstellen dat de jongens deze beker aan hun voorbij lieten gaan. Laat thuis. Op zondag was mijn zwager uit Alphen aan den Rijn aan de beurt. Hij vierde zijn verjaardag. Dus op zondagmiddag daar heen kachelen, dit keer met de jongens. En wederom weer feestgedruis, wat wel weer gezellig was. Een beetje op tijd naar huis gegaan, en daar weer het einde van het weekend afgewacht. We houden u op de hoogte.