Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 843
De werkweek was lang en warm. Dus wil ik daar maar niet over uitwijden. Behalve dat ik toch nog even de frustratie van de vrijdag even van me af moet schrijven. Het bleek dat iedereen in de startblokken stond om zo rap mogelijk op vakantie te gaan. En dat doet men dan ook bij voorkeur in de avondspits van vrijdag, want je zou toch te laat komen op de camping ! Je hebt per slot van rekening vakantie, en dan neem je de toeristische route over ‘lands snelwegen. Met je sleurhut aangekoppeld of je fietsrekje op de trekhaak laat je aan de rest van Nederland zien dat je alle tijd van de wereld hebt. Kortom ik snap die @#$@#$ gasten niet ! Het was dus druk op de weg op vrijdag. Ik mocht het twijfelachtige genoegen smaken om zo’n 30 km file te mogen meemaken. En dat betekent in fatsoenlijk Nederlands dat ik bijna de helft van de reisweg in de file heb gestaan. Met andere woorden, met een bloedstollende snelheid van gemiddeld 26 km/uur mocht ik naar huis. Dus de reis duurde @#$#@@#$@# 2,5 uur !!!!! Als je dan vakantie hebt, dan ga je @#%$@#$@#$ toch niet in de avondspits rijden ! Stelletje dwazen ! Zo, dat was dan weer mijn probleem. Verder dan maar met het weekend. Zaterdag was het heerlijk weder. Dus besloten we maar meteen van de gelegenheid gebruik te maken door, voor het eerst dit seizoen, de BBQ aan te steken. Een lekkere zwoele avond, met geroosterd vlees. Het leven kan toch wel heel aangenaam zijn. Op zondag mocht ik zeer vroeg uit de veren. Want we hadden het wilde plan opgevat om eens naar Terschelling te gaan. Dus om 6 uur in de ochtend reed het gezin Faber richting Harlingen. En inderdaad, op zondag is er geen kip op de weg te vinden. Ander pluimvee trouwens ook niet. Om half tien zetten we voet op het waddeneiland Terschelling. Ik was er nog nooit geweest. Ik kan u vertellen dat het echt een heel mooi eiland is. Eerst een wandeling van 10 km gemaakt in de bossen rond het plaatsje West Terschelling. Helaas klopte de route beschrijving van de wandeling niet helemaal, of beter gezegd helemaal niet, maar de omgeving was toch wel zeer fraai. Daarna fietsen gehuurd. En zolang je maar in het bos fietste ging dat nog best. Het werd wat minder als je in een duingebied terecht kwam. Daar bleek toch wel een fikse bries te staan, en had je zwaar de wind tegen. Mijn god wat waaide het nog hard daar ! Toch zijn we bijna helemaal naar de andere kant van het eiland gefietst, en op de terugweg hadden we godlof de wind in de rug. Onderweg nog uiteraard aanleggen in een uitspanning om de opgebouwde dorst te bestrijden. Weer in West Terschelling aangekomen even copieus eten in een restaurant met uitzicht op de waddenzee. Gespeend van alle verbeeldingskracht had men dit etablisement 'Zeezicht' genoemd. Om half tien ’s avonds waren we weer in het hart van de beschaving (Hoevelaken, uiteraard !). Voor mijn gevoel had ik echt het idee dat ik zeer lang weg geweest was, maar de realiteit gaf toch aan dat dit maar een dag geduurd heeft. Op koninginnedag bitter weinig gedaan. Ja, de vlag uitgehangen en mijzelf feestelijk in het oranje gekleed. Maar daar bleef het ook bij. Mijn ouders kwamen nog langs, dus hebben we gezamenlijk nog een dronk uitgebracht op onze vorstin. En dat was goed te doen, achter in mijn tuin, in het zonnetje. En toen brak een 4 daagse werkweek weer aan......
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 847
De vorige week nog even naar de notaris geweest. We hebben een nieuw bedrijf in Amerika in de arm genomen om een beetje op ons huis te passen, en dan moet je de contracten weer laten legaliseren door zo’n notaris. Een beetje stempeltjes drukken, handtekeningetjes erbij en klaar is kees. En weer een factuur de deur uit. Zaterdag constateerde ik dat de grote sterfte in mijn aquarium was begonnen. Een schimmel waart rond en leert zo’n beetje al mijn vissen de rugslag. Op het moment van verschijnen van deze editie heb ik nog vier vissen over. Waaronder, godlof, een vis welke ik al inmiddels 22 jaar heb. Dus dat vergde zaterdag enige zorg, dat kunt u zich waarschijnlijk wel voorstellen. Zondag gingen we gezellig met ons gezin naar het Amsterdamse plaatsje A. Een neef van Marjolein woont hier, en we proberen toch ieder jaar bij hem op bezoek te gaan, en dan gelijk even de stad in. Het was bijzonder terrasjes weer kan ik u verklappen, in dat pittoreske plaatsje A. En we hebben er ook nog een aantal mogen frequenteren. Ook nog even bij Scheltema langs, u weet wel de boekhandel gelegen aan de Leidschestraat. Ik vind het altijd heerlijk om even rond te struinen in zo’n goed gesorteerde nering. Bijna had ik nog een boek van Herman Brusselmans gekocht, maar ik kon mij nog net beheersen. En via het vondelpark, en uiteraard een paar terrasjes, weer terug gelopen naar zijn woning in de Pijp. Omdat het bijzonder lekker weer was, was het vondelpark letterlijk afgeladen. Maar wel gezellig. En voor het eerst van mijn leven, midden in het Amsterdamse plaatsje A., een paar nestelende ooievaars gezien. Dit had ik nog nooit gezien, en ik had dit ook niet verwacht zo midden in het vondelpark. Om een uur of negen weer op huis aangegaan Daar aangekomen bleek het weekend al weer op te zijn, dus .......
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 820
Een beetje enerverend weekje achter de kiezen. Op woensdagavond mocht ik nog naar een ouderavond van de school van Martijn. Meneer verkeert het laatste semester weer geheel ten onrechte in de veronderstelling dat hij geniaal is, en dat hij weining tijd aan zijn huiswerk hoeft te besteden. Helaas voor hem, is de realiteit wat weerbarstiger, en dat had zijn weerslag op zijn studieresultaten. Ik mocht het genoegen smaken om met drie lerearen van hem te spreken, die onafhankelijk van elkaar hetzelfde beeld schetsten van Martijn. Dus het roer moet om. En na een indringend gesprek met betrokkene is hij daar ook van overtuigd. We gaan eens een wat minder vrijblijvend regiem invoeren. Maar goed, het werd weer vanzelf weekend. Zaterdag het wagenpark van de familie Faber maar eens gekuisd. Dat wil zeggen, ik heb de auto’s maar eens door de wasstraat heen gereden. Ik constateerde toen ik terug was op het hoofdkwartier dat mijn linker achterwiel, wederom erg zacht geworden was. Vorige week had ik hetzelfde geconstateerd, en toen had ik nog volstaan door de band op te pompen. Dus nu besloot ik maar op paaszondag om mijn reservewiel erop te zetten. Toen ik wilde controleren waar ik de krik onder de auto moest zetten, gleed mijn bril iedere keer hardnekkig van mijn neus af. Dus legde ik mijn bril maar even zolang op het muurtje naast mij. Toen ik de band verwisseld had, bleek mijn bril dus niet meer op muurtje naast mij te liggen, maar ernaast. En dan nog in onderdelen, dat wil zeggen de glazen waren er uitgelazerd. Een glas kreeg ik met enige aandrang nog wel weer op zijn plek. Helaas, toen ik het andere glas erin wilde doen brak de sponnnng. En ik heb geen reservebril. Dus de wereld is nu lekker wazig om mij heen. En dit verhaaltje typ ik dus blind. Ik vermoed dat mijn bril wel vrij eenvoudig te repareren is, maar ik ga toch komende week maar eens shoppen voor een andere bril. Uiteraard nog wel de F1 gevolgd. Ondanks het wazige van mijn blikveld toch genoten van de race. Die Hamilton is wat mij betreft een echt toppertje. Die jongen gaat nog echt groots en meeslepend worden. Wellicht zien we hier iemand met Schumacher kwaliteiten. Verder hadden wij op zondag nog een familie bijeenkomst. Sinds mijn schoonouders zijn overleden houden we in deze tijd van het jaar nog een bijeenkomst. We gaan dan even met zijn allen naar het graf, en gaan daarna een vorkje prikken in een gerenormeerd restaurant.. Lekker gourmetten met zijn allen. Op een gegeven moment waren wij nog de enigen in het restaurant, buiten de bediening dan. Dus wij hadden het bere gezellig gehad. En toen was de paaszondag ook al weer op.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 836
Het was een druk weekje de afgelopen week. Eerst mocht ik woensdag avond naar de ouderavond van Ruben. Gelukkig gaat het goed met Ruben op school, hij heeft het er goed naar zijn zin, en ook zijn resultaten zijn redelijk te noemen. Dus dat waren, in tegenstelling met Martijn zijn lerearen in de vorige aflevering, redelijk ontspannen gesprekken met de leraren. Donderdag mocht ik nog kijken of het lente was in de ogen van de tandarts assistente. Ik heb helaas geen lente in haar bruine ogen ontdekt, maar ik was dan ook geconcetreerd bezig om de pijn te negeren. Terwijl zij namelijk het kwijl uit mijn mond mocht afvoeren, was haar broodheer bezig in mijn mond een vulling te vervangen. En ik kan u vertellen, dan staan je gedachten niet stil bij het ontdekken van de lente in haar bruine kijkers. Maar goed, daar ben ik weer voor minimaal een half jaar van af. Zaterdag begon voor mij uiteraard ook de zomer. Beetje in de tuin hangen, even naar de stad toe om aquariumvisjes te kopen, kortom het leven was goed. Marjolein en Martijn waren naar een judo toernooi in Venray (Hallo, Venray !). Hier werd een plaatsingstoernooi gehouden. Als je dit toernooi wint kom je in aanmerking om mee te mogen doen met de Europeesche kampioenschappen. Helaas, strandde Martijn al na twee partijen. Beide verloor hij. ’s Avonds mochten wij nog naar een feestje in Ede. En omdat het zo’n heerlijk weer was, was dat dus een tuinfeest geworden. Dus in het donker nog de vuurkorf aan, kortom: gezellig. Ook had de antiliaanse gastheer gezorgt voor eten voor de hele bups. Ik heb dan ook genoten van gerechten als pindasoep, bami en roti. Dat laatste gerecht had ik nog nooit gegeten, en ik kan u wel verklappen dit was LEKKUUUURRRRHH ! Wel weer in het holst van de nacht thuis, dus de zondag begon al brak. Maar door je goed rustig te houden was de zondag nog wel door te komen. ’s Middags, uiteraard, nog de F1 bekeken. En deze race was weer zeer de moeite van het aankijken waard. Daarna in het zonnetje nog met gesloten ogen een poosje gemediteerd, tenminste zo heb ik deze inactieve periode aan mijn gezinsleden verkocht. En toen was het weekend al weer op. Dus........
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 790
Over de werkweek wil ik wel weer kort zijn, hij was lang. Het weekend. Dit keer was het mijn beurt om mijn oudste spruit te vergezellen op een toernooi. Dat komt, zijn moeder moest nog het een en ander voorbereiden voor de festiviteiten van die avond, maar daar over later meer. Dit keer mocht Martijn in het wonderschone Twente zijn geluk beproeven. En wel in Almelo (spreek uit: Alllmeloooo), parel van Twente, dus. Wellicht mag ik nog even memoreren dat dit jaar een beetje een moeilijk jaar is voor mijn oudste spruit. Het is zijn debutanten jaar op de leeftijdscategorie -20. En in Almelo draaien ze een bijzonder zwaar toernooi. Dat ook nog. Dus groot was zijn tevredenheid toen hij daar toch nog derde wist te worden. Een knappe prestatie. De nummers 1 en 2 waren jongens die ook uitgezonden gaan worden op het EK, dus hij heeft het niet verkeerd gedaan. Om een uur of half zes verlieten wij Almelo via verkeerspunt Azelo (spreek uit: Aaazelooo) en gingen wij weer naar het wilden westen. ’s Avonds kregen wij visite. Martijn was in februari jarig geweest, en nu was zo’n beetje de eerste gelegenheid om zijn verjaardag te vieren voor zijn kennissenkring. Dat houdt in dit geval in, de judogroep, met ouders. Vandaar dat ik met Martijn mee moest naar het toernooi, zodat Marjolein de gelegenheid had om dit voor te bereiden. Zo’n man of 33 kwamen er langs. Dus we kunnen van een redelijke opkomst spreken. En het bleef nog lang onrustig in Hoevelaken. De volgende dag met een brakke kop uit mijn bed gerold. Gelukkig was ik hier niet de enige in. Mijn wederhelft had ook betere momenten gehad. Maar ’s morgens een vent......... Kortom de zondag ging vrij passief langs me heen. Beetje DVDtje gedaan. Beetje lezen, en zo gingen de dagen in vreugde voorbij.