www.simonfaber.eu

Goed, we hebben weer een week achter de kiezen. Het lopen gaat iets beter maar nog steeds K. met P. Het weekend dan maar.Zaterdag weer in alle vroegte opgestaan, want we wilden weer een stuk van het PieterPad lopen. Dus om half acht in de auto op weg naar Winsum (Nog steeds Groningen). Men had voor het weekend redelijk weer beloofd, maar in het noorden zou het wat slechter zijn. Dus wij vol goede moed naar Winsum toe. De etappe was deze maal 19 km lang en voerde van het eerdergenoemde Winsum naar Stad (zo noemen de Groningers Groningen). Amper hadden wij Winsum verlaten of we werden overvallen door een regenbui. En, beste lezertjes, dat bleef ook nog een poosje zo. Wel had ik een regenjack bij me, maar daar heeft je broek weinig aan. Kortom het was geen feestje. Gelukkig werd het op een gegeven moment weer droog en stond er een stevige bries, dus je droogde op den duur wel weer op. De tocht was, toen het niet meer regende, zeer fraai. Nogmaals: Ik wist niet dat Groningen dit in zich had. Ook de stad is zeer fraai. De wandelroute gaat dwars door de stad heen, en heeft leuke parkjes en een fraaie binnenstad. In Groningen weer de gele rups teruggenomen naar Winsum, waar onze trouwe automobiel ons stond op te wachten. De zondag dan maar even benut voor het uitslapen wat nog moest gebeuren dit weekend. Je ziet, alles moet gepland worden. Om twee uur mij geinstalleerd voor de TV voor de F1. Dit werd helaas om een uur of drie alweer onderbroken, omdat ik naar Alphen aan den Rijn moest. Een neefje van mij was geslaagd voor zijn examen, en zijn vader en moeder hadden gemeend dit te moeten vieren met een BBQ. Wel uiteraard een videoband in de recorder gepleurd en de rest van de race opgenomen. De BBQ was zeer geslaagd. Wel een beetje op tijd naar huis toe gekrabbeld. Daar nog even de race afgekeken (een vermakelijke wedstrijd) en toen maar weer het einde van het weekend afgewacht.

Van de werkweek blijkbaar niets dan goeds, want ik kan me er niet veel van herrinneren. Behalve dan het hardlopen. Mijn conditie is de laatste tijd niet echt best, en wat ik ook probeer met lopen het wil niet echt vlotten. Ik kijk dan ook met een jaloerse blik naar de resultaten van ons aller Kinky Boots. En dan die snelheid die hij er zo even terloops bij vermeld. Die heb ik al in geen jaren meer gehaald. Maar ja, hij is dan ook nog een jonge god natuurlijk van slechts 29 jaar oud ! En ik ben natuurlijk alweer een oude zak van 46. Maar toen brak ook het weekend weer aan. Die stond zaterdag in het teken van shoppen voor een nieuwe badkamer. Wij zijn in Hoevelaken van alle gemakken voorzien uiteraard, dus ook van stromend water. En sterker nog wij hebben zowaar een badkamer. Maar mijn woning is destijds in 1974 gebouwd. Sterker nog, ik was toen 14 en heb ze gebouwd zien worden. Niet wetend dat ik er zelf zou komen te wonen. Maar in die dolle jaren zeventig heeft de toenmalige bewoner er een modieus getinte badkamer in gezet. In een hele hippe modekleur. En dat is al die tijd verder zo gebleven. En in al die jaren die ik er nu zelf in woon hebben we continue tegen elkaar gezegd dat we eens die badkamer moesten opknappen. En daar bleef het dan ook weer bij. Dus wij zitten hedentendage nog steeds in een jaren zeventig bruine badkamer. Maar daar moet verandering in komen ! Dus wij zaterdag naar Hilversum, alwaar wij een afspraak hadden bij een badkamer specialist. Daar hebben we het een en ander uitgezocht. Nieuw bad, nieuw toilet, nieuwe radiator, niewe wastafel en niet te vergeten nieuwe tegels. Het geld moet weer rollen. In principe moet alles na de vakantie bij ons gaan veranderen, dus het zal mij gaan benieuwen. Zondag kwam een vriend van Martijn met zijn ouders nog 's ochtends bij ons ter koffie en vermaak. Die vriend van Martijn gaat met ons mee op vakantie, en er moesten nog een aantal spijkers met koppen geslagen worden. Dus vandaar deze bijeenkomst. Wat mij ook ineens het besef bijbracht dat mijn vakantie teller op 4 staat. Met andere woorden, ik ben over negen weken alweer thuis ! Om kwart voor twee nam de visite afscheid, en kon ik dus nog de start meemaken van de F1. Ik heb me weer best vermaakt bij de race. Ik ben absoluut geen Alonso fan, maar ik heb wel genoten van de race die hij gereden heeft. Hij liet tenminste nog wat fraaie inhaal maneuvres zien. Na de race was ik zo vrij om mijn hangmat in de tuin op te zetten, en hier ook dankbaar gebruik van te maken. Boekje, pilsje, hangmat, zonnetje. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je op een gegeven moment lekker in slaap sukkelt. En zo vergleed er weer een week in het verleden.

De afgelopen week kenmerkte zich door een vrije dag op donderdag. Maar op deze vrije dag stonden geen leuke dingen gepland. De moeder van mijn zwager was overleden, en op donderdag was de uitvaart. Zoals gezegd, er zijn prettiger dingen in het leven. Dus op donderdag moesten wij naar Spijkenisse. Op weg daarheen kom je ook langs het Rotterdamse plaatsje R. Telkens als ik langs deze havenstad kom ben ik weer onder de indruk van deze metropool. Je kan trouwens merken dat files je echt afstompen. Marjolein en ik reden op de terugweg met mijn andere zwager weer terug naar huis. En bij het Utrechtse plaatsje U. kwamen we in een file terecht. Mijn zwager zat zich helemaal op te rijden over het feit dat er om 2 uur in de middag hier een file stond, terwijl ik dacht van: Waar maak je je druk over ? Het is maar 5 kilometer ! En ongemerkt kwamen we zo het weekend weer in. Zaterdag was mijn meisje echt jarig. En in de namiddag kwam de visite aanschuiven. Kortom het was weer gezellig en het werd weer laat. Zondag was het vaderdag. Nu heb ik helemaal niets met vaderdag, maar met deze mening vertegenwoordig ik in mijn gezin een minderheidsstandpunt. Ik ben echter wel weer verwend. Twee DVD's van Bottom. Voor degenen die dit niet kennen: Groffe, britse humor en slapstick achtige acties van twee acteurs die ook al in de Young Ones schitterden. Ik verdenk trouwens dat mijn jongens hier ook een stukje eigenbelang behartigen. Want ook zij houden van de Britse humor. Ik heb ze al herhaalde malen betrapt op het feit dat zij de DVD's met comedy series met genoegen zitten te bekijken. En geheel onverwacht kreeg ik ook een kadootje van mijn vrouw. Ondanks dat ik haar vader niet ben. Hier zat ook al een beetje eigenbelang achter. Zij gaf mij een boekje met de helft van de routes van het Pieterpad. Dit is een wandeltocht die is uitgezet van Pieterburen (Groningen) tot aan de Sint Pieter (Limburg). Ooit heb ik mij wel eens laten ontvallen dat ik deze wandeltocht wil gaan maken, en aangezien Marjolein tegenwoordig helemaal in de ban is van het wandelen maakte ze meteen van de gelegenheid gebruik om mij te stimuleren eens met haar mee te gaan met het wandelen. Volgende week zondag beginnen we aan deze tocht der tochten. Niet alles in een keer uiteraard, maar etappe voor etappe. 's Avonds nog naar de F1 gekeken uiteraard. Je kan hem uiteraard niet vergelijken met de F1 van vorige week met al dat spectakel, maar desondanks vond ik het een leuke race met genoeg inhaalacties. En toen was de week weer op.

Vrijdag nog iets stoms meegemaakt. Omdat mijn huidige opdrachtgever geen desktop ter beschikking stelt aan de inhuur (ja, je komt de raarste dingen tegen in automatiseringsland), werk ik reeds een tweetal jaren met een schoot computer. Tot ieders tevredenheid. Dus iedere ochtend pak ik mijn bammetjes, slinger mijn laptop over mijn schouder en stap in de auto om naar Gouda te tijgen. Er zit, kortom, toch een bepaald gewenning in zou je zeggen. Dus u kunt zich voorstellen dat ik raar op mijn neus keek toen ik vrijdag ochtend in Gouda mijn achterklep van mijn auto opendeed en daar geen schootcomputer aantrof. Met mijn duffe hoofd was ik zonder gereedschap op weg gegaan. Dus daar sta je dan in Gouda. Je aanloggen op een computer die die dag niet gebruikt wordt heeft geen zin, want dat kan niet. Ook zo handig. Dan maar besloten om de reis naar huis weer aan te vangen. Dus ik was weer om half negen in Hoevelaken. Gelukkig heeft mijn opdrachtgever wel alles zo geregeld dat je ook vanuit huis kan werken. Je kan zo inloggen op het netwerk en dan kan je helemaal je gang gaan. Dus meneer Faber zat vrijdag lekker thuis te werken. Zaterdag nog naar een examenfeestje geweest van een vriend van Martijn. Wij kunnen ook redelijk goed opschieten met zijn ouders dus vandaar. We hebben het niet al te laat gemaakt want de volgende dag was het om kwart voor zeven opstaan. We gingen de tocht der tochten maken. Het Pieterpad. Dus om half acht zondagsochtend op weg naar Pieterburen te Groningen. De auto bij het station in Winsum achtergelaten en dan met het openbaar vervoer verder naar Pieterburen. Om elf uur werden de eerste schreden gezet naar de Sint-Pietersberg in Limburg. Bijgaand een foto-impressie van de eerste etappe die voerde van Pieterburen naar Winsum. Dit was de korste etappe van de route waarschijnlijk. Slechts 12 kilometer. Maar om er aan te wennen was het niet verkeerd. Na twee en half uur wandelen waren we weer bij de auto. Ondanks de slechte weersverwachtingen hebben we het toch droog gehouden. Even begon het wat te regenen, maar na vijf minuten schuilen onder een boom was het al weer droog. Om drie uur in de middag waren Marjolein en ik weer thuis waar ons kroost was achtergebleven. Het vriendinnetje van Martijn had nog een leuk grapje voor mij in petto. Bij wijze van verlaat "vaderdag" geschenk had ze voor mij een Fries woordenboekje op de kop getikt (uit de bekende serie Wat en Hoe in het ....). Dit vanwege de Friese termen die ik tot grote ergenis van mijn jongens regelmatig loop te uiten. En aangezien ze zelf van oorsprong uit het Heiteland komt was dit wel een grappig kadootje. Ik hoop binnenkort naar hartelust uit dit werkje te kunnen citeren. Dus zo ging het weekend weer in vreugde voorbij. Zien wat de toekomst ons brenge moge.

Simon

De werkweek was warm. Zo warm dat ik vrijdag mijn verplichte renrondje maar achterwege heb gelaten. Mijn ervaringen met de woensdag waren dermate bedroevend dat ik het met het benauwde weer niet aandurfde om de stoute schoenen aan te trekken. Verder was het weekend blijkbaar er een van complete serene rust. Er staat mij in ieder geval niets meer helder voor de ogen. Alleen de zondag dan. Toen vertrok mijn meisje om half vijf in de middag naar het land van de Pruisen. Zij moest dus voor haar werk naar Germania. Tis maar voor een dag, maar toch. Dit hield in dat ik ongestoord, met het etensbordje op mijn schoot, naar de F1 kon kijken. Wat een spectakel. Ik schrok me nog wel even wezenloos van het ongeluk van Kubica, maar in zo'n F1 wagen zit je blijkbaar echt veilig. Ondanks dit ongeluk echt genoten van deze race. Vooral de actie van Sato kon ik zeer waarderen. Maakte een hoop goed na de optocht in Monaco. Maar verder bracht het weekend me geen hoogtepunten meer.