Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 908
Zoals u ongetwijfeld gemerkt heeft, was het een korte werkweek de afgelopen week. Kerst!! Dus alleen op maandag en dinsdag naar de opdrachtgever, want vrijdag was iedereen daar verplicht vrij, en ook mijn werkgever had deze dag als verplichte vrije dag aangemerkt. Dus vijf dagen leven. Op kerstavond nog wezen uit eten met mijn zwager en zijn gezin. Bij een japans restaurant in Amersfoort. De formule is een zeer plezante, en je ziet deze werkwijze als een uitslaande brand om zich heen grijpen bij andere oosterse restaurants. Het gaat als volgt. Je mag vijf ronden lang vijf gerechten per ronde bestellen (dus als je een grote vent bent ga je met 25 gerechtjes in je mik van tafel). De gerechten variëren van soep, sushi tot lamspiesen en biefstukpuntjes en jacobsschelpen en nog veel meer. In het begin ben je optimistisch en denk je echt dat je dat tot en met ronde vijf wel vol houdt. Maar na ronde drie moest ik al mijn broekriem ruimer zetten. Kortom ik haalde de vijfde ronde niet eens. En zelfs mijn nageslacht moest de handdoek in de ring gooien. Ik vind het in ieder geval een zeer leuke vorm van eten. En je mag echt iedere ronde vijf gerechten bestellen, maar de voorwaarde daarbij is wel dat wat je bestelt ook daadwerkelijk opeet. Wel bestelde gerechten die je niet opeet worden extra in rekening gebracht. En dat vind ik wel terecht. Wat je bestelt moet je gewoon opeten. Daar zijn dieren voor dood gemaakt enzo.
Na het japans nassen gingen we nog bij mijn zwager thuis een filmpje doen. Hij is in het bezit van een thuisbioscoop, met een bijbehorend geluidssysteem. Dus hoewel we de film allemaal allang gezien hadden, was het toch wel weer spectaculair om de Dark Knight weer eens op een groot scherm te zien. Echt een van de beste rollen van Heath Ledger als de Joker. En dat was pas de dinsdagavond.
Woensdag, eerste Kerstdag, Kerst gevierd met mijn ouders en met mijn kinderen. En zoals bij 80% van alle Nederlandse gezinnen stond ook hier het gourmetten centraal. Daarna is het inmiddels een beetje een traditie geworden dat we wat kadootjes onder de kerstboom uitwisselen. Mij hebben ze goed verwend dit jaar. Een fles malt whiskey, een puzzelboekje getiteld Puzzelpret voor op het toilet, een computerspel en een haardset. Ik heb nu eindelijk officieel een pook en andere benodigdheden voor mijn haard. In al die jaren dat we in het huis wonen heb ik me altijd weten te behelpen met barbeque gereedschap en zelfs de laatste weken met een tak om de houtblokken goed te leggen en de boel even lekker op te stoken. Maar nu kan ik het eindelijk officieel doen! Ik had Marjolein twee museum kaarten gegeven. Een voor haarzelf, maar waar ze nog blijer mee was, plus een voor mij zodat ik wat vaker met haar mee ga als ze weer naar een museum toe wil. Tweede kerstdag hebben we compleet besteed aan het uitbuiken. Verder helemaal niets gedaan. Zaterdag nog vuurwerk gescoord. Ieder jaar koop ik een pakketje van rond de vijfentwintig euro. Tradities zijn er om in stand gehouden te worden. En op zondag hebben we onze museumkaarten maar meteen ingewijd. Marjolein en ik zijn naar het plaatselijke museum in Amersfoort geweest. Een niet al te groot museum, en een die voornamelijk over de stad Amersfoort gaat. En aangezien ik hier al mijn hele leven in de buurt woon, er zelfs geboren ben en ook nog vijftien jaar van mijn volwassen leven heb gewoond is dit natuurlijk heel leuk om te zien hoe de stad er vroeger uitzag.
Eenmaal thuis gekomen eerst nog maar weer het autootje van Marjolein met startkabels tot leven gewekt. Ze gebruikt tegenwoordig zo weinig haar auto dat de accu was leeg gelopen. We zitten er ook serieus over te denken om het autootje maar te verkopen. Marjolein doet bijna alles met het openbaar vervoer of met de fiets, en de giddy-up-go staat wekenlang werkeloos voor ons huis. Maar we moeten hier nog maar eens over nadenken.
En toen waren vijf glorieuze dagen weer voorbijgeflitst. Het gaat zo snel allemaal. Nog twee dagen in het oude jaar, en dan barst 2014 alweer los. Dus tot volgend jaar maar weer, en zoals altijd: Probeer het nieuwe jaar met net zoveel ledematen te beginnen als waarmee u het oude jaar heeft afgesloten. Goede jaarwisseling!
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 862
Hoe minder ik over mijn werk heb, hoe beter. Ik heb er geen goed gevoel over bij mijn huidige opdracht. Ik verwacht echt niet meer dat ik hier nog na 31 januari rondhobbel, en ik moet ook bekennen dat ik het hier wel een beetje gehad heb. Dus zullen we ons maar weer richten op het weekend? Graag.
Ondanks het feit dat het dit keer de schoonzus van Marjolein (de vrouw van mijn zwager) was die jarig was, was ons weekend behoorlijk ledig. Zij viert haar verjaardag dit keer op kerstavond (dus 24 december). Dat betekende dus een opening in de weekend agenda bij huize Faber.
Op zaterdag kwam Martijn nog even langs. Eigenlijk was langs komen ook bijna letterlijk de actie die hij uit voerde. Hij was namelijk nog op weg om kerst inkopen te doen. Maar een half uurtje had hij nog wel voor zijn pa en ma over. Verder was het rustig in huize Faber.
Op zondag had Marjolein mij overgehaald om eens mee te gaan naar een museum. Dat leek haar wel weer eens leuk. Dus op zondag naar het Kröller-Muller museum gereden. Uiteraard is dit museum heel bekend vanwege zijn van Gogh collectie (daar zitten wel leuke schilderijen tussen), maar het heeft meer dan alleen maar van Gogh. Ook het publiek is de moeite van het bestuderen waard. En echt alle clichés die er rond gaan over museumbezoekers zie je wel rondlopen. Over het algemeen kan ik daar wel om glimlachen, want ach, ik loop er zelf ook rond. Maar er is een soort museumbezoeker waar ik echt niet tegen kan, en dat is de kunstminnende ouders met hun lagere school kroost wat op zondagmiddag het museum met een bezoekje vereert. Pukkels krijg ik daarvan. Ook nu liep er een moeder rond met een moeilijke bril vergezeld van twee koters die op het oog de leeftijd hadden tussen 7 en 9. Moeder was ook nog vergezeld door een vriendin die ook al zeer kunstzinnig keek. Ik kon mij voorstellen dat de vader afhaakte. Dit groepje gaat dan in het midden van een zaal staan, en doceert op luide toon dat de kinderen maar het schilderij moeten zoeken wat zij het mooiste vinden. Waarop het jochie na een poosje een schilderij aanwijst, wat hij het mooiste vindt omdat het zo dromerig is. Een jongen van een jaar of negen die een schilderij dromerig vindt!!!!! Ik vermoed dat soldaatje spelen dan wel te ruw bevonden wordt! Helaas kon ik niet zo gauw een kunstzinnig teiltje vinden, dus ik ging uit de weeromstuit maar de kunstroute in tegengestelde richting afleggen om dit zweverig gezwam verder niet te hoeven aanhoren. Maar goed. Het Kröller-Muller museum is ook gekend vanwege de beeldentuin die ze hebben. En daar kan je nog lekker ronddwalen. Je hoeft niet perse naar de beelden te kijken. Er zijn echt hele mooie sculpturen tussen, maar van een een aantal sculpturen kregen Marjolein en ik toch ernstig de verdenking dat als je maar een zweverig kunstzinnig leuterverhaal kan ophangen je zelfs in staat bent om een geplastificeerde drol als kunst te verkopen aan het museum. Maar nogmaals, er staan ook hele mooie beelden tussen de troep.
Dus de zondag hebben we weer goed besteed aan kunst en cultuur. Voor de bui waren we nog weer thuis, waarna we besloten dat het tijd was voor drank en film. En op deze wijze ging een december weekend nog rimpelloos ten einde.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 945
Kon ik u vorige week nog vertellen dat ik bij de staat der Nederlanden ben opgezegd, deze week kan ik u kond doen van het feit dat diezelfde staat der Nederlanden mij weer met een maand heeft verlengd. Men wijzigt nogal snel van inzicht hier. Maar dan wel weer in een nieuwe rol. Ik moet processen gaan ontwerpen. Maar natuurlijk. We gaan het wel weer beleven. Maar goed, op zich was ik wel blij met de verlenging. Ook al om het feit dat ik namelijk oorspronkelijk de afgelopen week drie avonden kwijt was aan mijn werkgever. Dat moet ik nader uitleggen. Op maandagavond moest ik nog naar Cap voor een bijeenkomst van verontruste oudere werknemers. De focus bij mijn werkgever ligt namelijk geheel bij de jonge professional, en wij oude knarren hebben het gevoel dat we er maar een beetje bij hangen. Daar moesten we maar eens over praten. Dus dat was maandag avond. Dinsdag avond mochten alle bij de belastingdienst gedetacheerde collega's van Cap bij elkaar komen voor een vergadering. Op de dag zelf kreeg ik ineens het verzoek om ook even een praatje te houden voor mijn collega's over waar ik nu in hemelsnaam mee bezig ben. Ok. Niets kunnen voorbereiden, dus dat werd een verhaaltje uit de losse pols. Ging best wel goed, dank u. En woensdag mocht ik weer naar Utrecht komen om mij voor te bereiden op acties voor als ik in de beschikbaarheid kom. Dus ik stond al letterlijk met mijn jas aan om naar die avond af te reizen, toen mijn account manager mij belde met de mededeling dat ik alsnog weer met een maand ben verlengd. Dus toen hoefde ik niet naar die avond!! Ik moet toegeven dat ik daar wel blij mee was, want het werd wel een beetje veel. Dus toen werd het ook nog eens weekend. Zaterdag in de middag nog de stad ingegaan om een kerst kadootje te scoren voor mijn lief. En weer viel het mij op hoe mooi Amersfoort eigenlijk is. 's Avonds mochten wij nog ter verjaring van mijn zwager (man van mijn zus) naar Alphen aan den Rijn rijden. Zoals vorige week al opgemerkt, het is weer December. Feestgedruis!! Beetje laat thuis, en nog later in mijn mandje. De volgende ochtend toch weer om negen uur uit de klamme lappen. En het voelt een beetje kil in huis. En ook, er komt geen warm water meer uit de kraan! Dus douchen is afzien! Blijkt dat de verwarmingsketel er mee is opgehouden. Natuurlijk op zondag. Toch maar even de verwarmingsmonteur gebeld, en die man kon gelukkig een uurtje later aanbellen om het euvel te gaan verhelpen. Bleek een elektrisch onderdeel van de ketel het begeven te hebben, en gelukkig kon de monteur dit euvel verhelpen. Daarna verspreidde zich een aangename warme gloed door ons huis. Sint Nicolaas is uiteraard het land weer uit. Dus vond Marjolein het tijd om de kerstboom te gaan installeren, en alle andere kerst parafernalia. Dus de boom staat weer. De kat had dit nog nooit meegemaakt, en vond vooral al die kerstballen in de boom zeer interessant. Toen we dat doorkregen hebben we de onbreekbare ballen maar laag gehangen, en de rest zo hoog mogelijk. Toch hoorde ik in de nacht van zondag op maandag de kat enthousiast met een van de kerstballen spelen. Maar dat hoort eigenlijk niet bij dit verslag. In de middag kwam mijn zwager (broer van mijn vrouw) nog langs met zijn wederhelft. Beetje borrelen, beetje ouwe hoeren, u kent dat wel. En op deze wijze ging de afgelopen week weer de geschiedenis boeken in.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 948
Het rommelt bij mijn geachte opdrachtgever. Dat heeft u wellicht ook kunnen opmaken uit mijn vorige twee bijdragen. Eerst opzeggen, dan weer verlengen. Het gaat niet geheel soepel. En de afgelopen week nog een gesprek gehad met wat projectleiders hier, en het laatste nieuws is nu dat er waarschijnlijk geen budget is volgend jaar, en dat de boel maar in de cool:kast gezet kan worden. Eerlijk gezegd ben ik nu in een stadium dat me dat helemaal geen bal meer kan schelen. Wellicht ben ik al murw. In ieder geval heb ik nu de instelling dat ik het wel zie gebeuren. Vrijdag nog een dagje doorgebracht bij mijn eigen werkgever in het Utrechtse stadje U. En dat was de werkweek weer in het kort.
Ook heb ik in een vorige bijdrage al melding gemaakt dat onze kat een bijzondere interesse aan de dag legde voor het fenomeen kerstboom. Ik kan u ook melden dat deze interesse absoluut niet is verminderd. Als we erbij zijn weet ze ook dat ze niet aan de boom mag komen. Maar er komt ook een tijd dat wij moeten slapen, en dat is dan ook het moment dat zij haar slag gaat slaan. We hebben al een paar nachten gehoord dat mevrouw met kerstballen aan het spelen was, en we de volgende dag dus kapotte kerstballen op de vloer aantroffen. Ook haalt ze de slingers uit de boom. Ik kwam 's morgens al een keer een slinger uit de kerstboom tegen in de keuken. Als je haar daar bestraffend op aanspreekt schiet ze wel schuldbewust weg achter de bank, maar ik vrees dat ze gewoon een ondeugende inborst heeft en dat dit alleen maar indruk op haar maakt zolang we ook daadwerkelijk in de kamer aanwezig zijn. Toch is ze wel grappig.
Zaterdag was mijn vader jarig. Hij is die dag alweer 82 geworden. Dus het gezin van mijn zusje en mijn eigen stam kwamen hun opwachting maken bij mijn ouders. Eerst even een middagje indrinken, en daarna met zijn allen gaan uit eten in Hoevelaken. Het was gezellig en ook LEKKKUUUURRRHHHH. De zondag niet zoveel gedaan. Wat lopen spelen met de kompjoeter en dat was het alweer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 896
Ik zat net afgelopen week te bepeinzen hoe lang ik hier alweer bij de staat der Nederlanden werkzaam ben, en hoelang ik nog hier zal zitten. Het einde van de maand naderde immers alweer, en ook het einde van het jaar. En op het eind van het jaar loopt in principe het contract af voor mij bij de Nederland BV. En inderdaad, op vrijdagmiddag kreeg ik het mailtje van mijn accountmanager dat het per 1 januari hier voor mij afgelopen is. Ik heb hier dan alweer twee jaar gezeten. Time flies. Ook als je het naar je zin hebt. Maar of ik hier ook daadwerkelijk de deur achter mij dicht gaat trekken op 31 december is nog even de vraag. Men heeft mij gevraagd of ik ook processen kan ontwerpen, want dat hebben ze volgend jaar nodig. En misschien gaat ook nog het vervolg door van mijn huidige opdracht. En dan hebben ze mij ook nog nodig. We gaan het allemaal wel weer meemaken. Voorlopig reken ik nergens op. Kan ik ook niet gauw teleurgesteld worden. En verder hoefde ik maar een keer deze week in de avond nog naar mijn werkgever toe. De laatste weken lijkt het erop dat ik iedere week minimaal twee maal in de week bij mijn baas mij mag melden, maar afgelopen week hoefde ik maar een keer dit te doen. Moest wel dan naar Amsterdam rijden in plaats van Utrecht, maar dat was dan ook het enige nadeel. Dan over naar het weekend. December klopt weer aan de poort, en dat betekent dat we weer het feestgedruis ingaan. Het spits werd dit keer op de zaterdag afgebeten door een aangetrouwde neef. Ik weet dat klinkt ver weg in de relatie stamboom, maar we kunnen nu eenmaal wel goed opschieten met bovengenoemd persoon. Hij werd 45 en vierde dit in Amsterdam. Hij woont daar per slot van rekening. Dus het complete gezin Faber (dus inclusief zonen) schoof op zaterdag avond in de Peugeot om naar Sodom en Gomorra af te reizen. Het was heel gezellig, en we hebben ons uitstekend vermaakt, maar om 1 uur vonden we het toch tijd om weer eens naar huis toe te kachelen. Gelukkig kon Martijn de auto besturen. Was voor hem wel de eerste keer dat hij ons voertuig ging besturen, en gewend als hij was aan zijn eigen auto (geen automaat) duurde het ook niet lang voor we bijna met onze neus tegen de voorruit zaten geplakt, omdat hij de koppeling in wilde trappen die er niet was. Maar verder kon hij ons op uitstekende wijze weer richting de beschaving chaufferen. Hulde. Daarna ging hij nog door naar een house-warming party. Vroeger (opa verteld) begon een feestje om 8 uur, en als je als visite om negen uur kwam aankakken was je laat. Tegenwoordig ligt dat blijkbaar anders, en is het helemaal niet raar als je nog eens om uur of een komt aanzetten. Zondag niet veel uitgevoerd. Je moet ook je rust kunnen nemen.