www.simonfaber.eu

Geen bijdrage

Ik ben het een beetje zat, beste kast:bewoner. Een beetje de winterblues. Ik word het weder ook zat. Telkens als je denkt dat je van de sneeuw en kou af bent, komt er weer een bult. Wat dat betreft zal ik blij zijn als ik zo weer naar het beloofde land mag. Maar voor het zover is, moeten wij nog even de afgelopen week evalueren. Wat waren de hoogtepunten? Wat ging er goed, wat was voor verbetering vatbaar? Kortom hoe verging het mij in de week die achter ons ligt. Over het algemeen ging het wel goed. Ik word nog steeds verscheurd tussen twee opdrachten hier bij mijn opdrachtgever. En ik kreeg van mijn "oude" opdrachtgever van de week de vraag of ik in maart ook niet twee dagen in de week nog wil blijven. Ik heb deze vraag maar doorgespeeld aan het account management. Die mogen dat gaan regelen. Dus de kans bestaat dat ik in maart ook nog verscheurd blijf. We zien het wel. Het weekend. Dat was onverwacht een stukje rustiger geworden dan gepland. Wij zouden op zaterdagavond nog naar Alphen a/d Rijn tijgen. Verjaring van mijn nichtje. Maar op zaterdag begon het in het hart van Nederland te sneeuwen. En werd op nu.nl gewaarschuwd voor gladdigheid. Mijn breekpunt werd bereikt toen ik zag dat de straat voor mijn huis ook dicht gesneeuwd was. Dus afbellen. Mijn nichtje was toch wel teleurgesteld, want bij hun lag er natuurlijk helemaal geen sneeuw. Toch was ik achteraf wel blij dat ik deze beslissing had genomen. Martijn wilde namelijk nog wel gaan met zijn auto, maar hij besloot toch bij Woerden om maar om te keren, vanwege files en gladheid. Dus een juiste beslissing denk ik. Verder was het weekend vrij rustig. Ik moest nog een visum aanvragen voor America, want ik had een nieuw paspoort en moest dus een nieuw visum hebben als ik donderdag weer naar het beloofde land ga. Ook alvast wat spulletjes klaar gezet zodat ik ze niet vergeet in te pakken. Ruben blijft thuis om op het huis te passen. Marjolein en ik plus nog vijf vrienden gaan dan op naar de States. Als we weer terug zijn in het land van regen, sneeuw en kou meld ik me weder!

De afgelopen week was ik een onbestorven weduwnaar. Mijn meisje moest van haar werk een weekje naar het buitenland. Daar waar ze raar praten en ook raar eten. Kortom, buitenland, over de Nederlandse grens. Op maandagochtend vertrok ze. Dus had ik de hele werkweek het huis voor mezelf. Want ook Ruben is door de weeks niet meer in Hoevjelaak te vinden. Die zit in Woensdrecht militair te zijn. Ik moet zeggen, het was wel heel erg stil in huis. En ook als ik thuis kwam was alles nog donker in huis. Bovendien vond de kat het ook helemaal niets zo alleen thuis, dus die wilde iedere avond ieder moment van mijn gezelschap genieten. Die was niet van mijn schoot te meppen bij wijze van spreken. Maar gelukkig kwam de reden van mijn bestaan weer op vrijdagavond terug. Feest! In het weekend staan mij geen schokkende dingen voor de geest. Beetje filmpje kijken, lezen, dat werk. En zo gaan de dagen in vreugde voorbij.....

Ik weet zeker dat ik vorige week dingen heb gedaan, zaken heb beleefd en gebeurtenissen heb ondergaan. Maar in mijn geheugen is alles een zwart gat. Wellicht dat ik dan maar meteen naar het weekend moet schieten. Dat staat mij nog het meeste bij. Zaterdag nog wat kluskes gedaan (auto in bad, boodschap in het dorp plegen, u kent dat wel). Op zondag nog visite ontvangen. Mijn ouders kwamen langs, als ook Martijn en zijn vriendin. Dat was allemaal heel gezellig, uiteraard. En meer staat mij niet bij van de afgelopen week!!! En ik weet zeker dat ik nog dingen heb mede gemaakt waarop ik toen dacht: He, dat moet ik onthouden voor de Kast. Ouderdom komt met gebreken zullen we maar zeggen. Het spiet mie donders.Wellicht dat het mij later nog te binnen schiet. Dat zal ik u er uiteraard ook van op de hoogte stellen.

Een weinig enerverende week achter de rug. Op dinsdagmiddag nog vrij genomen, want mijn harde schijf voor mijn NAS zou geleverd worden tussen 1 en 4 uur. En ik moest ook nog mijn nieuwe paspoort ophalen van het gemeentehuis, dus ik vond een vrije middag wel gerechtvaardigd. Zowieso is ieder excuus goed voor een vrije middag. Maar om drie uur werd eindelijk mijn nieuwe schijf geleverd. En mijn wepsait is weer on lijn!!!!! Daarna natuurlijk in galop naar het gemeenteloket in Hoevelaken voor mijn benodigde reisdocument. - O ja. Uw paspoort. Ja, maar dat heeft u in Nijkerk aangevraagd, dus moet u naar het gemeenteloket in Nijkerk. - Ja, maar ik moest naar Nijkerk, omdat jullie tussen de kerst en oud en nieuw niet open waren. - Ja, maar uw paspoort ligt nu in Nijkerk, maar we laten hem wel naar Hoevelaken opsturen. Fijn. Voor Jan met de korte achternaam naar het loket gewandeld. Maar uiteindelijk is het toch nog wel goed gekomen hoor! Alleen ik kon op donderdagavond nogmaals de wandeling naar het gemeenteloket van Hoevelaken maken. Het weekend was niet echt spannend. Wel sta ik 2 maal per dag een wak te hakken in mijn vijver ten behoeve van mijn vissen, maar om dat nu spannend te noemen. Zondag kwam Martijn met aanhang nog even ter visite. En dat was natuurlijk ook wel leuk. Verder niets bijzonders te melden. Eigenlijk heb ik maar een saai leven. Ik kan wel janken.....