Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 818
De afgelopen week op mijn werk best wel druk geweest. En alles staat mij ook niet echt meer helder voor de geest. De dingen die me wel bijgebleven zijn, waren de volgende zaken.
Plotseling word ik op donderdagmiddag op mijn werk opgebeld door Marjolein. Oorzaak: de kat. Zoals u reeds in eerdere bijdragen heeft kunnen lezen hebben wij een nieuw gezinslid genaamd Juul. Juul is nu in de fase van haar leven dat we haar laten wennen aan de grote boze buitenwereld. Kortom ze gaat iedere dag even op verkenning bij ons in de buurt. Alles is nog nieuw en moet onderzocht worden. Zo ook een van onze coniferen in de tuin. Het betreffende exemplaar wat haar interesse heeft, is een forse knaap. De conifeer is hoger dan ons huis, dus laten we gokken dat hij een meter of 9 is. U voelt hem denk ik wel aankomen. Juul vond dit object dusdanig interresant dat dit obstakel beklommen moest worden. Om een beroemd motto van bergbeklimmers aan te halen: Because its there! De weg naar boven was een eitje. Maar dan zit je daar op een meter of zeven. Dat is toch wel hoog voor een diertje van 5 maanden. En de weg naar beneden lijkt nu ineens een onmogelijke opgave. Dus klagelijk beginnen te miauwen om Marjolein te verwittigen dat enige hulp op prijs gesteld werd. En intussen dan maar schuilen in een oud duivennest wat op die hoogte nog aanwezig was. Marjolein kon wel de ladder tegen de conifeer krijgen, maar toen zij de ladder zo hoog mogelijk als zij durfde was opgeklommen bleek dat toch niet genoeg te zijn om de kat te bereiken. Vandaar haar telefoontje naar mij op mijn werk. Of ik vanuit mijn werk niet wilde treuzelen en meteen naar huis rijden, want ik was langer dan haar en kon op de ladder wellicht wel de kat bereiken in haar benarde positie. Dus ik bereidde mij al voor op een hachelijk avontuur zo gauw ik thuis zou komen. Maar een half uur later belde Marjolein nog een keer naar mijn werk met het heugelijke nieuws dat het uiteindelijk toch gelukt was om de kat vanuit haar benarde positie te ontzetten.
Toen werd het weekend. In het weekend was heersende mening dat er wat rommel uit onze garage naar de vuilnisstort verplaatst moest worden. Verbazingwekkend dat in mijn auto, wat dus geen stationmodel is, toch een kast en wat losse maar kappotte electronica past. Op de terugweg van de vuilnisstort even bij mijn zwager een bakje gedaan en toen ik dus tegen de middag weer bij mij de straat in reed, kwam ik Marjolein op de fiets tegen. Zij vertelde me dat de kat er wederom in geslaagd was om de conifeer te beklimmen. En nu hoger dan ooit. Wij waren het er snel over eens dat er een leermoment diende uit te gaan van haar acties. Dus in gezamenlijk overleg besloten wij om Juul maar minimaal drie uur in haar sop gaar te laten koken.
Dus bijna drie uur later kon ik alsnog de ladder tegen de conifeer plaatsen en mijn klimtocht beginnen. Zelfs staande op de allerlaatste sport van de ladder, en mij goed vasthoudend aan de plaatselijke takken, kon ik net niet bij de kat. Onder het slaken van aanmoedigingskreten, en door flink stimulerende gesprekken met haar te houden, kon ik haar uiteindelijk verleiden om voorzichtig een paar takken lager te komen, zodat ik haar uiteindelijk met moeite van de tak kon plukken.
Verder ging de zaterdag vredig voorbij, alleen 's avonds nog mijn ouders met een bezoek vereerd. Die had ik al een poosje niet meer gezien, dus was de behoefte aanwezig om ze even te bezoeken. Ook Ruben vond dat hij zijn grootouders wilde zien, dus die ging met ons mee. De zondag ging probleemloos voorbij. De ladder kon in ieder geval in de garage blijven staan. En zo sloten wij weer een week af.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 767
Ik ben weer in het stadium belandt dat hoe minder over de werkweek gesproken wordt, hoe beter. Blijkbaar heb ik iets van een najaarsmoeheid. Voel me kwakkelig en dergelijke. En op vrijdagochtend bereikte ons ook nog eens het bericht dat het uit was met de verkering van Martijn na een dikke drie jaar. Voor hem kwam dit als een donderslag bij heldere hemel, en voor ons natuurlijk ook. Echt geheel onverwachts. We zouden dit weekend nog met zijn zevenen uit gaan. Mijn ouders, Martijn en zijn vriendin, Ruben en Marjolein en ik. Dit was nog in het kader van het feit dat Marjolein en ik dit jaar 30 jaar getrouwd zijn. Het plan was om naar de musical Soldaat van Oranje te gaan. Jawel. Een musical. Ik. En daarna zouden we overnachten in Hotel van Oranje in Noordwijk.
De vraag was even of we deze plannen nu nog wel door moesten laten gaan. Maar na overleg met Martijn toch besloten om de plannen door te zetten. Met een persoon minder dan maar.
Dus op zaterdagochtend mijn ouders opgehaald en daarna richting Katwijk vertrokken. Ik weet niet of u bekend bent met de musical Soldaat van Oranje, maar voor deze musical hebben ze dus een hangaar op een vliegveld bij Katwijk omgebouwd tot theater. Normaal gesproken ben ik niet zo van de musicals, dat is meer Marjolein haar ding, maar ik moet zeggen dat ik zeer onder de indruk was van hoe ze dit verhaal gestalte hadden gegeven. De decors waren zeer indrukwekkend. Ze hadden de zaal dusdanig gebouwd dat de zaal draaide in de richting van het toneel waar de actie plaats vond. Hierdoor was het decorwisselen echt naadloos. Dat was echt heel vernuftig opgelost. Ze hadden zelfs een deel van het toneel ingericht als het strand van Scheveningen. Compleet met echt water en golfslag. Cool.
Na de voorstelling naar het hotel. Inchecken en daarna met zijn zessen naar het restaurant toe. Het hotel was voor mijn doen al poepchick. Ik ben gauw onder de indruk als ik daar in de lobby echt piccolo's zie rondlopen. En het restaurant sloot qua kwaliteit naadloos aan op het hotel. Ik heb zeer lekker gedineerd. In dit kader mag ik niet meer van eten spreken. Dus hier past dan ook meer een variant op de gebruikelijke kreet:
VERUKKKKKKELIJK!!!!!!!!!
Al met al zit je dan wel een hele avond aan tafel. Dat dan weer wel. Maar de tijd vloog voorbij, en iedereen had het reuze naar hun zin. De volgende dag een uitgebreid ontbijt met eieren en spek, worstjes en eventueel ook nog champagne (daar was het mij toch te vroeg voor). Na het ontbijt gingen Marjolein, Ruben en Martijn nog zwemmen in het golfslagbad van het hotel. Eigenlijk raar, als je de straat overstak lag je in de zee, maar het hotel had ook zijn eigen golfslagbad. Om twaalf uur was het uitchecktijd. Nog even een strandwandeling gemaakt, en daarna moesten we weer naar Hoevelaken. Was het toch nog een leuk weekend geworden. En dat was het weer voor deze week.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 751
De afgelopen week. Het is weer een zwart gat in mijn herinneringen. En dat terwijl mijn geheugen toch uitstekelbaarsje is. Er heeft zich vrij weinig voor gedaan in het leven van de dokter. Wel was het huis iedere werkdag leeg en verlaten als ik van mijn werk kwam. Marjolein moest weer vanwege haar werk naar het grote buitenland toe. Ze vertrok op maandagochtend en was pas vrijdagmiddag in de beschaafde omgeving van Hoevelaken. Dus de kat en ik hadden alle tijd om elkaar goed te leren kennen. Mijn zwager had nog een boom gekapt in zijn tuin en had dit als open haard hout bij mij thuis bezorgt. Ik was dus zaterdag alleen even bezig om dit hout op de goede plek in het houthok te deponeren, want moest nog drogen en dergelijke. Verder ging de zaterdag redelijk rustig voorbij. Ook de zondag weinig activiteiten ten toon gespreid. Zal ik nog vermelden dat ik de F1 gevolgd heb? De vaste lezertjes weten ondertussen uiteraard wel dat dit een vast agenda punt is in F1 weekenden. De strijd om plekken 2 tot en met 10 was best amusant te noemen, en ook het feit dat twee maal de safety car moest uitrukken geeft wel aan dat er ook nog spektakel te zien was. En dat was het weer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 708
Zoals de oplettende lezer in mijn vorige bijdrage heeft kunnen lezen diende ik vorige zondag mijn meisje weg te brengen naar Schiphol. Gelukkig was het afscheid maar van korte duur, want maandag avond om 11 uur in de avond kon ik haar weer oppikken van onze nationale luchthaven. Dat hield in dat ik voor een doordeweekse dag maandag laat tussen de klamme lappen kwam te liggen, maar ik kon haar toch moeilijk op Schiphol laten staan! Verder had de werkweek weinig te brengen behalve dan het gebruikelijke werken. Ook het weekend was ronduit heel rustig te noemen. Geen noemenswaardige activiteiten ten toon gespreid. Zondag nog wel even de F1 gekeken. De eerste helft van de race vond ik er niet veel aan. Pas aan het einde van de race vonden er nog wat spectaculaire inhaalacties plaats. En daar moet ik het alweer bij laten. Ik vermoed dat mijn volgende bijdrage weer wat langer zal zijn.