www.simonfaber.eu

Kast:Genoten ! Sta mij toe dat ik u allen een zeer gelukkig nieuw jaar mag toe wensen. De afgelopen week (vorig jaar dus) was ik vrij. Ik hoefde in ieder geval niet naar mijn werk. Uiteraard kwam ik de dagen nog best wel door met allerlei klusjes. Maandag ging Martijn nog naar een trainingskamp in Rotterdam. Om één uur in de middag belde hij op. Hij kwam naar huis, want hij was geblesseerd, en hij wilde meteen even langs het ziekenhuis om naar zijn geblesseerde been te laten kijken. Hij kon amper meer op dat been staan. Meteen vroeg ik hem, of hij nog wel thuis kon komen. Hij was namelijk zelf met de auto naar Rotterdam gereden. Maar dat was geen probleem sprak hij, want zittend had hij geen last van zijn been. Gevolg. Ik zat om twee uur met Martijn bij de eerste hulp in het ziekenhuis. En dat was druk. Op de A28 was namelijk net een kettingbotsing gebeurt, en een aantal gewonden meende ook zich te moeten melden bij de eerste hulp van het ziekenhuis. Martijn's onderbeen was twee maal zo dik als normaal. De dokter heeft fotoos laten maken van zijn been, maar er zat gelukkig geen scheurtje in het bot. Wel denkt men nu dat er een scheurtje zit in een een van zijn beenvliezen waardoor er vocht kan ophopen onder het vlies. In ieder geval moet hij na negen dagen terug komen bij de orthopeed. En waren wij pas om vier uur uit het ziekenhuis. Verder ging de week redelijk rimpelloos voorbij. Nog wel vuurwerk aangeschaft, en op oudejaarsavond zijn Marjolein, Ruben en ik naar mijn schoonzus gereden om daar de avond uit te zitten. Martijn ging voor het eerst niet mee. Hij ging met een aantal vrienden oudejaarsavond vieren. Wij waren tegen drie uur weer in de beschaafde wereld. De volgende dag lekker brak de dag doorgebracht bij mijn ouders. Traditiegetrouw. Zaterdag kwamen mijn ouders en wij er nog achter dat we helemaal geen kalender hadden van de plaatselijke chinees. Normaal gaan we altijd met mijn vaders verjaardag naar de chinees in december, en scoren op deze wijze dan nog een kalender. En dat wij nu dus geen kalender van de chinees hadden was onacceptabel. Zaterdag dus nog met mijn ouders naar de chinees gegaan en de eerste babi pangang score van het jaar genoteerd. En een kalender gescoord uiteraard. Missie volbracht. Zondag nog de kerstboom afgetuigd en opgeruimd en alle sporen van het feestgedruis verwijderd. We kunnen er weer een jaartje tegenaan!

Vorige week was het een ramp om de weg op te moeten. Maandag was er bijna geen doorkomen aan. Een blinde collega van mij, had mij een sms gestuurd met de vraag of ik hem uit de Meern wilde komen ophalen. Uiteraard is dat geen probleem. Dacht ik. Hij woont in een vrij smal straatje waar het, als er geen sneeuw ligt, al moeilijk is om een tegenligger te kunnen laten passeren. Nu lag er wel sneeuw. Dus ik dacht ik zet mijn auto wel in de buurt, in een zijstraat. Hier kwam ik al gauw vast te zitten. Door de zij ruiten van mijn auto zag ik binnen de kortste keren de sneeuwklonters mijn raam passeren. Sneeuwklonters die mijn banden opwierpen in een wanhopige poging om weer vlot te geraken. Uiteindelijk is dit wel gelukt, maar ik was dus wel gedwongen om de auto zo’n 500 meter van zijn huis te parkeren, en daarna te voet mijn collega op te halen. Dit was dus meer glijden dan lopen. Het probleem van dit weer voor mijn collega is dat hij door de sneeuw zich absoluut niet meer kan orienteren. Zijn stok komt niet door de sneeuwlaag heen en dan weet hij dus niet meer of hij op de stoep of de straat loopt. Of door de bosjes, zoals hij mij ook kon demonstreren. Al met al, heb ik er zo’n drie uur over gedaan om op mijn werk te komen. De rest van de week ging het gelukkig wel wat beter om Gouda te bereiken. We mochten ook van geluk spreken dat veel mensen reeds vrij waren. En vrijdag was het uiteraard al weer kerst. Heeft u allen ook fijne kerstdagen gehad ? Wij hopen het van harte. De eerste kerstdag kwamen mijn ouders ter visite. Marjolein had zich echt uitgesloofd, met allerlei heerlijke gerechten. Met, voor mij, als culinair hoogtepunt wild zwijn met een lekkere saus ! De tweede kerstdag vierden we de kerst met zijn viertjes. Ook nu had Marjolein weer een waar feestmaal op de tafel weten te krijgen, zodat van uitbuiken op deze dag geen sprake kon zijn. Zondag hebben we dan wel weten uit te buiken, en verder niet veel uitgevoerd. De laatste week van het jaar probeer ik altijd vrij te nemen, en dat is mij ook dit keer weer gelukt. Dus de komende week niet naar mijn werk ! Rest mij nu niets anders meer dan al mijn Kast:genoten en hun dierbaren een goed uiteinde te wensen. Zorg dat u met net zoveel vingers het nieuwe jaar begint als waar mee u het eindigt.

Eindelijk is op mijn klus nu de beslissing gevallen. Na bijna 5 jaar hier gedetacheerd te zijn geweest, ga ik ook deze klant verlaten. Oftewel ik ben opgezegd per 1 februari. Dit is met stip de langste klus waar ik ooit gezeten heb. Vijf jaar ! In die tijd ben ik nota bene drie keer van werkgever veranderd. Ik veranderde dus sneller van werkgever dan van opdracht. Toen ik hier in Gouda kwam werkte ik voor PinkRoccade, dat werd overgenomen door Getronics, dat werd overgenomen door KPN en dat verkocht me weer door aan Cap Gemini. Ik kom dus in februari op de reservebank te zitten. Een voor mij compleet nieuwe ervaring. In al die jaren in de detachering heb ik dat nog nooit meegemaakt, maar alles moet een eerste keer hebben. Of een van de lezers van dit fantatische en waarschijnlijk oudste blog van Nederland moet nog een leuke opdracht voor mij hebben. Goed, genoeg over werk. Zaterdag had Marjolein een paar dozen pontificaal in de kamer gezet. Deze dozen bevatte de kerstversiering. De hint was duidelijk. Of ik even de kerstboom wilde optuigen. Een taak die meestal op mijn tengere schouders geladen wordt. Marjolein ging met een vriendin wandelen en Martijn en ik tuigden de boom in volle glorie. En het resultaat mag er uiteraard weer zijn. Dit weekend vierde mijn vader zijn verjaardag. Hij is de 14e jarig (volgens mij gelijk met Kinky, Gefeliciteerd Kinky), maar uiteraard werd dit al op zondag gevierd. Eerst even voorzichtig indrinken bij mijn ouders en daarna met zijn allen (mijn ouders, Marjolein en ik met onze jongens, mijn zusje met mijn zwager en drie kinderen) naar de Italiaan. Daar eens niet gekozen voor de pizza, maar vooraf voor de slakken, gevolgd door een op Italiaanse wijze bereide T-bone. Vooruit laten we weer de strijdkreet maar aanheffen: LEKKKKUUUUURRRHHHH ! Wel geheel vol gepropt daarna afscheid genomen en thuis lekker uitbuiken. Toch nog met een volle pens het bed opgezocht, en dat slaapt in het begin toch niet zo comfortabel. En zo feesten wij deze maand maar voort.

De werkweek is voor mij een zwart gat, dus dat zal wel allemaal goed gegaan zijn. Toen ik vrijdagavond thuis kwam kreeg ik te horen dat we nog uit eten moesten, met een select gezelschap van de judovereniging. Shit, dat was ik dus helemaal vergeten. Maar goed, ik hobbel wel weer mee. Een maal per jaar organiseert de judovereniging namelijk een groot toernooi. En Marjolein is dan ook altijd betrokken bij de organisatie hiervan. Om zijn dankbaarheid richting de organisatie te tonen, had Theo Meijer besloten om met de organisatoren te gaan uit eten. En dat was LEKKKUUUURRRRH. Japans namelijk. Sushi vooraf, en daarna nog allemaal hele lekkere gerechten. Door twee koks voor je neus op een enorme bakplaat klaargemaakt. Die gasten maken er dan ook meteen een hele voorstelling van. Jongleren met pepermolens, bakjes rijst en wat nog niet meer. Echt heel leuk. En je moest met stokje eten. Iets wat mij wel redelijk afgaat. Als je honger maar groot genoeg is, lukt het vanzelf. Kortom een aanradert. De zaterdag vervolgens niet veel gedaan. Zondag zou Marjolein nog oorspronkelijk met mijn moeder, mijn zusje en haar dochter gaan shoppen op de kerstmarkt in Dusseldorf. Maar bij ons lag de zondag al redelijk bedekt met sneeuw en Marjolein zag het niet zitten om dan naar Duitsland te rijden (zonder winterbanden). Dus dat werd een dagje thuis moeken. Wel nog 's middags mijn zwager en zijn wederhelft over de vloer gehad. Gezellig. En toen was de week al weer op.

Het is weer december geworden. Een maand die weer stijf staat van jubeldans en feestgedruis. En dus kunnen we zeggen dat we weer ieder weekend in de prijzen zitten. Dat begon uiteraard met zaterdag 5 december. De Sint wordt nog steeds trouw bij ons gevierd. Dit jaar wist de Sint mij te verrassen met twee dikke pillen van boeken. Beiden uit het fantasy genre. Een boek van Robin Hobb. Een werkelijk zeer begenadigd schrijfster. Ook mocht ik een DVD krijgen van Little Britain. Engelse humor. Need I say more... En een DVD met het eerste seizoen van That 70's Show. Voor mij een zeer herkenbare comedy, want ik had die leeftijd ook in de zeventiger jaren. Dus ik herken veel van de muziek, de mode en de zinspelingen op wat er toen actueel was. Kortom, de Sint had weer goed zijn best gedaan voor mij. De zondag gingen Marjolein en Martijn richting het verre Duitsland (Bremen) voor, en dit komt waarschijnlijk als een schok voor u, een judo toernooi. Onderwijl kon ik dan met Ruben en mijn ouders richting Alphen aan den Rijn tuffen, waar mijn zwager zijn verjaardag vierde. Dit was dus de eerste verjaardag in deze maand. Wel een beetje op tijd naar huis gegaan, want Ruben moet de volgende dag weer om half zes uit de veren in verband met school. Thuis gekomen bleek dat Marjolein en Martijn ook inmiddels weer waren wedergekeerd. Met een medaille. Hij was eerste geworden op het toernooi. In ieder geval niet voor niets dat stuk naar Bremen gereisd. En dat was eigenlijk alweer week 49. Het schiet alweer op.