Vorige week liet ik u achter met de mededeling dat er een stuk van mijn kies was afgebroken. De afgelopen week mocht de tandarts hier een weloverwogen mening over geven. En toen bleek dus dat mijn kies voor een kwart was afgebroken. In gezamenlijk overleg werd toen besloten dat ik maar een kroon moest hebben. Dat mocht nog wel van mijn verzekering, was het oordeel van de tandarts. En, omdat ik er nu toch was, zou hij hier wel meteen even een beginnetje mee maken. Ik weet niet wat hij onder een beginnetje verstaat, maar toen ik uiteindelijk twee uur later buiten stond, zat er een noodkroon in mijn gebit. Mijn eerste kroon. Na 49 jaar moet ik er ook aan geloven. Op 8 december mag ik terugkomen voor mijn echte kroon. En toen ik vrijdag thuis kwam, en dacht dat ik nu eindelijk aan het weekend kon beginnen, begon ik lekker in te storten. Ik viel na het eten op de bank in slaap en werd om tien uur wakker. Om half tussen de echte klamme lappen gekropen en pas om tien uur de volgende dag weer wakker geworden. En ik voelde mij zeer vervelend. 's Middags krijg je dan onverwacht visite van familie, en dan hou je je weer groot. 's Avonds zelfs nog met mijn schoonzus, zwager en nicht met mijn brakke lijf nog naar de plaatselijke chinees geweest en daar getracht de babi pangang score op 1 te zetten. Maar dat werd me toch wat te gortig. Ik slaagde er maar net in om de babi pangang score op een half te zetten. De volgende dag alleen maar op de bank gelegen. Maar uiteraard knapte ik in de avond weer op, en de volgende morgen was ik weer fris en fruitig genoeg om aan het werk te gaan. Dat zul je dus altijd zien. Weekends zijn om uit te zieken. En dat was het dus alweer.