Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 700
Ik heb het helemaal gehad met de N.V. Nederlandse Spoorwegen! Afgelopen week moest ik nog even in de avonduren bij mijn baas ter vergadering tijgen. Dus had ik de auto bij mijn werkgever geparkeerd, en vandaar met het treintje naar Utrecht Centraal. Dus toen ik in de avonduren naar in de trein naar mijn baas stapte werd ik onaangenaam verrast door de mededeling dat het betreffende treintje niet ging rijden. Sterker nog, er reed geen enkele trein meer richting Woerden. Er zat iets in de bovenleiding. En dat ging nog wel even duren. Dus dacht ik dat ik dan maar naar huis met de trein zou gaan, en dan zou ik de volgende dag wel mijn auto ophalen bij mijn werkgever. Fout! Op Station Utrecht wist men mij ook mede te delen dat de trein tussen Amersfoort en Hoevjelaak niet zou rijden in verband met een seinstoring. O Joy of Joys. Anderhalf uur heb ik gewacht tot ik een trein kon nemen naar mijn auto. De vergadering bij mijn baas kon ik in ieder geval wel op mijn buik schrijven. Dat dan weer wel. Dus op vrijdag mij voorgenomen om de rest van het jaar maar met de auto naar mijn opdracht gever te kachelen. Waarbij opgemerkt dient te worden dat het jaar niet zolang meer duurt. Goed. Het weekend dus. Daar zaten de kerstdagen natuurlijk nog in. Tenminste de eerste kerstdag. Eerste kerstdag kwamen mijn kinderen, mijn ouders en een tante van Marjolein nog ter kerst. Traditioneel, maar wel gezellig. Marjolein had zich behoorlijk uitgesloofd in de keuken, en hier kan de gebruikelijke kast kreet weer ingevuld worden. Tweede kerstdag waren wij voor het eerst in jaaaaaaaren alleen met zijn tweeën. Dus hebben we met zijn tweeën gezellig zitten gourmetselen. En daarmee is een eind gekomen aan de laatste kastbijdrage van dit jaar. Hopelijk mag ik u allen weer gezond aan de andere kant van de jaarwisseling weer begroeten. Alvast een goed uiteinde toegewenst voor u en de uwen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 693
Even prakkedenken. Afgelopen week mocht ik nog bij mijn werkgever een kerstbijeenkomst meemaken. Dit laat zich samenvatten als heel er druk, en heel harde muziek. Ik word te oud voor die rotzooi. En inmiddels is het al 8 jaar geleden dat mijn vorige werkgever is overgenomen door Cap. En in al die acht jaar heb ik het zonder kerspakket moeten stellen. Dit klinkt wat dramatisch, maar zo is het niet bedoeld. Maar dit jaar is mijn werkgever weer begonnen met kerstpakketten. Ik vind dit altijd wel leuk. Het uitpakken van zo'n pakket is eigenlijk het leukste. Het maakt niet zo zeer uit wat er in zit, het gaat om het uitpakken! Dus ik ben weer tevreden. Verder bood de werkweek mij niet zoveel nieuws. Over het weekend kan ik nog korter zijn. Wij hadden eigenlijk nog een verjaardagviering verwacht dit weekend van de vrouw van mijn zwager, maar zei besloot om haar verjaring op een ander tijdstip te houden. Gevolg: een leeg weekend. Ook wel weer lekker. En ondertussen schiet het jaar al weer aardig op.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 642
Werkweek: Business as usual. Iedere dag met de gele rups naar de werkplek en 's avonds weer terug. Wat kan ik er meer over zeggen. Maar inmiddels is het weer december. Feest maand. Uit voorgaande jaargangen heeft u al kunnen lezen dat voor de familie Faber december veel feestgedruis kent. En dit jaar is al weer niet anders. Op zaterdag avond mocht ik naar Alphen aan den Rijn. De verjaardag van mijn zwager. Altijd de eerste in december. Ik moest, tot mijn schrik, al wel de auto ijsvrij krabben voor we de reis konden aanvangen. Het was koud. Maar eenmaal bij mijn zus gearriveerd was het gelukkig ook weer gezellig. Op zondag nog de haard aangestoken en gezellig voor de haard zitten moeken. Filmpje, boek, drank. Ik hoop dat u het herkent. En dat was het alweer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 697
Je kunt wel merken dat we bezig zijn met de laatste weken van het jaar. De donkere dagen. Je gaat met donker weg, je komt in het donker thuis. En daar tussen wordt het niet veel lichter. Maar er zijn ook lichtpuntjes! Om dit te illustreren gingen we het huis kerst proof maken. Het optuigen van de kerstboom. Niet mijn favo bezigheid. Maar ach, het is voor kerst! Ook vierde mijn vader op zaterdag alvast zijn verjaardag. Hij wordt volgende week 85 jaar. Maar het is praktischer om dit in het weekend te vieren. Dus zaterdag. Hierbij volgen we een vast patroon. Mijn gezin met aanhang, en die van mijn zus met aanhang, verzamelen zich bij mijn ouders. Daar wordt eerst gezellig ingedronken. En vervolgens om zes uur, als de stemming er goed inzit, gaan we uit eten. Dit keer bij de Italiaan in Hoevelaken. Ik vermoed echter dat de wieg van de restaurant houder niet in Italië heeft gestaan, maar een paar landen oostelijk hiervandaan, maar dat neemt niet weg dat de man heel goed de Italiaanse keuken beheerst. Kortom, het was weer LEKKKUUUUUUURRRRRRRHHHHHH. Daarna uitbuiken in eigen huis. Was wel nodig. Op zondag stond nog zo'n leuk kerst karweitje te wachten. Het schrijven van kerstkaarten. Ieder jaar nemen we voor om eens het aantal kaarten te beperken. Ieder jaar lukt dat niet. Dus wij zijn nu helemaal klaar voor de kerst. En ben ik nu klaar met het beschrijven van mijn belevenissen deze week.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 642
Ik heb eigenlijk alweer te lang gewacht met het typen van deze woorden. Daardoor is het mij een beetje ontschoten of er in de werkweek nog iets interessants gebeurd is. Dus laten we het er maar op houden van niet. In het weekend hebben wij nog ervaren hoe groot Nederland eigenlijk wel niet is. Dat moet ik natuurlijk nader uitleggen. Ik heb best wel een aantal neven en nichten in mijn gedeelte van de familie. Ik kom in totaal op zo'n 15 neven en nichten. U begrijpt dat ik die niet allemaal even vaak zie. En dan druk ik mij mild uit. Dat komt ook omdat 90% van mijn neven en nichten niet zuidelijker woont dan Assen (gemeente Drenthe). Dus toen ik een paar weken terug ineens een uitnodiging van een neef van mij kreeg voor zijn 12,5 jarig huwelijksfeest was ik zeer aangenaam verrast. Betreffende neef had ik al een jaar of zeven niet meer gezien, en daarvoor had ik hem al in geen dertig jaar meer gezien. Maar het leek hem leuk om al zijn neven en nichten eens uit te nodigen en dit was een leuke aanleiding. Alleen woonde betreffende neef in Pieterzijl. Waar zegt u? Pieterzijl. Voor de geografisch minder onderlegde mens: Dit ligt tegen Lauwersoog aan. Grens tussen Friesland en Groningen. En nog ter verduidelijking, er gaat bitter weinig boven Pieterzijl. Het bleek dus nog een rit van 180 kilometer te zijn vanuit het hart van Nederland. De eerste 160 kilometer kenmerkte zich nog door snelweg, en schoot goed op. De laatste 20 kilometer was beduidend anders van aard. Uiteindelijk wel aangekomen, natuurlijk. Neef bleek een mooie twee onder een kap te bezitten. Maar dan wel beide panden. Een van de panden was vroeger café geweest, en had hij aan woonbehoeften aangepast. Maar je kon toch nog wel merken dat het vroeger de kroeg was. Heel erg leuk. Ook is ruimte in Groningen geen probleem. Een lap grond om zijn huis waarop je bijna nog een veestapel op kon houden! En dat alles voor een prijs waar je in het centrum van het land nog niet eens een rijtjeshuis kan kopen. Er was maar een nadeel aan dit woongebeuren, het stond in Pieterzijl. En dat maakt het woon werk verkeer wel een beetje lastig. Ook als je boodschappen wil doen, moet je toch reizen. Ik heb me, uiteraard, weer heel erg vermaakt. Ik heb weer een hoop ooms en tantes gesproken die ik in geen jaren gesproken had. Jammer alleen dat niet al mijn neven en nichten waren gekomen. Ook een nadeel van Pieterzijl is dat je weer op tijd naar huis toe moet om nog een beetje op tijd thuis te zijn. Om half elf 's avonds al weer weg, om pas om half een weer thuis te zijn. Op zondag daardoor wat later uit mijn bed, en na de koffie moest ik nog wat boomstammetjes kleiner zagen. Ik heb gelukkig een elektrische kettingzaag. De hele schuur af lopen zoeken tot Marjolein zei dat Martijn hem geleend had voor het bewerken van een boom bij hem. Martijn dus bellen. O ja, je kettingzaag. Ja, het is wel heel vervelend, maar die is dus een beetje stuk. De boom was hem iets teveel geworden. Hmmmm. Dus stond ik even later met een bijl te zwaaien richting de boomstammetjes die kleiner moesten worden. Daarna de laatste F1 gezien van het seizoen. Was minder spectaculair dan die in Brazilië. Hoewel Max natuurlijk een goede inhaal race had, Vettel goed op dreef was zonder te miepen en Rosberg gelukkig nog wereldkampioen werd. En daarmee waren de hoogtepunten van de week weer behandeld.