Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 712
De afgelopen werkweek. Daar staat mij niet veel meer van bij. Dus forwarden we maar meteen door naar het weekend. Zaterdag zijn Marjolein en ik begonnen om de vrijgekomen kamer, die Ruben heeft achtergelaten, nog leger te maken. Hij had nog wat "rommel" achtergelaten, boeken e.d. Dus die hebben we in drie stapels verdeeld. Een stapel ging naar het oud papier, een stapel houden we zelf uit sentimentele overwegingen en een stapel gaan we Ruben achterna brengen. Daarna begon het meest leuke karweitje bij het herinrichten van het kamertje. Behang strippen. De grote lappen behang die er van af komen is nog wel redelijk bevredigend, maar de rottige kleine rotstukken die echt in de muur vastgezogen lijken. Verschrikkelijk. De kamer wordt er wel groter door, want er zaten wel een aantal lagen behang over elkaar. Om een uur of twee er maar mee opgehouden, niet omdat we klaar waren, maar omdat we met mijn ouders naar Ruben gingen. Opa en oma hadden de nieuwe stulp van Ruben nog niet gezien, dus dat moest uiteraard bezichtigd worden. Opa en oma vonden het huis van Ruben helemaal geweldig, vooral de badkamer kon op enthousiaste kreten van mijn ouders rekenen. En terecht. Hij heeft ook een geweldige badkamer nu. Op zondag hadden we eigenlijk helemaal geen zin in het klussen in de nieuwe kamer, dus dat hebben we toen ook maar niet gedaan. Per slot van rekening gaat een nederlands gezegswijze niet voor niets: Zondags werk is niet sterk. Op zondagavond had een van de laatste tantes van Marjolein ons uitgenodigd om uit eten te gaan. Een restaurant waar je sushi kon kanen, gecombineerd met wok of a la carte eten. Wij gingen voor de sushi/wok. En inderdaad, het was heerlijk. Vol gegeten uiteindelijk bij ons op de bank neergeploft, om aan de laatste taak van het weekend te beginnen. Uitbuiken. En op deze wijze kunnen we weer fris en fruitig aan de nieuwe week beginnen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 715
Het was een korte werkweek, deze week. Dat wil zeggen ik hoefde maar vier dagen naar mijn opdrachtgever. Vrijdag had ik vrij genomen. Maar daarover zo meer. Eerst wil ik met u nog een meteorologisch fenomeen met u bespreken. Op woensdag avond ging ik zoals al was voorspeld weer eens op huis aan. In Amersfoort gekomen zag ik de lucht behoorlijk betrekken. Vooral in het oosten heerste het duister. Maar zoals ik toen opmerkte het was nog droog in Amersfoort. Toen echter het treintje naar Hoevelaken na een korte rit aanlegde op station Hoevelaken stond ik toch wel even verbaasd te kijken. Een wondere witte wereld voor zover het oog kon zien. Er was zoveel hagel gevallen in Hoevelaken dat het leek of een pak sneeuw de velden en straten bedekte in de poort naar de Veluwe. En dit vond ik zeer opmerkenswaardig, op slechts 6 kilometer naar het westen was er geen enkele spat neerslag gevallen. Op mijn wandeling naar huis kwam ik ook nog achter de natuurkundige waarheid dat ijs lichter is dan water. Plassen water waren aan het oog onttrokken door een laag hagel die op de plassen dreef. Iets waar ik een paar keer letterlijk in trapte tot aan mijn enkels. Kortom ik kon thuis aangekomen mij meteen omkleden in droge kleding. Donderdag kreeg Ruben de sleutel van zijn woning, dus begon Ruben ook donderdag met verhuizen. Geholpen door broer, moeder en neven. Vrijdag had ik vrij genomen om ook te helpen. En op vrijdag avond konden Marjolein en ik een nieuwe fase in ons leven beginnen. Voor het eerst in 26 jaar hebben we geen inwonende kinderen meer, en zitten we met elkaar opgescheept. Nu bleek dat niet alles nog meteen goed aanwezig was bij Ruben. Zo had hij eerst nog de hoop dat de vorige eigenaren de gordijnen zouden laten hangen. Maar hij had hier ook geen afspraken over gemaakt, dus voor zijn slaapkamer hingen geen gordijnen en die moesten besteld worden. Dus zondag kwam hij alweer langs om even dan maar de gordijnen te lenen die op zijn oude slaapkamer hingen. Dus meteen maar even blijven hangen om een biertje te drinken met zijn ouders, en ach, hij wilde ook nog wel even blijven eten. Ondertussen zitten wij nu met een lege kamer. Dat gaat niet lang duren kan ik u verklappen. Vanaf volgende week gaan Marjolein en ik deze kamer omsmurfen tot een werkkamer voor mij. Ook wel deftig natuurlijk. Verder nog even de F1 gekeken om half elf 's avonds. Wat een achterlijk gedoe van Ziggo. In plaats dat ze dat uitzenden om 2 uur in de middag, moest ik wachten tot half zes 's middags (geen optie) of half elf 's avonds. Toch de moeite waard om zo lang te wachten met kijken, want het was een zeer spectaculaire race. Gevolg wel dat ik dus veeeeel te laat op mijn bed lag.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 650
Het was een korte werkweek, want paas. Nu staat het mij al niet meer helder voor de geest of ik nog iets speciaals heb gedaan op paasmaandag. Blijkbaar niet. Anders stond het mij nog wel voor de geest, nietwaar? Maar het werd dus weer weekend. En dit keer dus wat klusjes uit lopen voeren. Wij hebben in onze garage een vliering hangen, en toen wij twintig jaar geleden in het huis zijn komen wonen begonnen wij daar onze overtollige spulletjes daar op te slaan. Nu bleek dat eenrichtingsverkeer te zijn. Wat op de vliering terecht kwam, kwam daar nooit meer vanaf. Dus aan ons de schone taak om twintig jaar aan rommel van de vliering te halen, en te sorteren in drie hopen. Een stapel rommel wat weg kan, een stapel met als label "Dat kan Ruben nog wel gebruiken", en een stapel die weer terug mocht op de vliering. Spulletjes dus waarvan het afscheid nog te vers was. Ik kwam onder andere nog mijn plunjebaal uit mijn diensttijd tegen. Die had ik dus al 35 jaar niet open gemaakt. Destijds had het rijk mij nog beloofd dat ze de plunje balen zouden komen halen als ik 40 geworden was, maar dat is nooit gebeurt. En ik vind dat ik nog coulant geweest ben door ze bijna 16 jaar respijt te geven. Maar zaterdag verdween dus de inhoud van de legerplunjebaal in het stapel van rommel die weg kon. Daarna gingen Ruben en ik die stapel rommel ook daadwerkelijk wegbrengen naar de vuilnisstort. Daar ben je vervolgens nog weer een poos bezig om je vuil op te spitsen in de diverse subgroepen van vuil die men onderscheidt. Chemisch afval (verfpotten, motor olie, terpentine), kleding (inhoud van de plunjebaal), metaal, plastic en zo verder. Toen we uiteindelijk weer terug van de stort waren, had Marjolein de vliering alweer ingeruimd. Daarna was het uiteindelijk ook nog tijd om iets te doen aan de onvrijwillige ophoging van mijn oprit. Ik heb namelijk last van boomwortels onder mijn oprit. En die zorgen ervoor dat, om het eufemistisch te zeggen, mijn oprit niet geheel vlak en waterpas lag. Samen met Ruben dus wat tegels uit de oprit verwijderd, waar de grootste ophoging plaats vond. En daar heb ik op vakkundige wijze de bijl lopen hanteren. Echt een enorme boomwortel verwijderd. Zo eentje die je inderdaad met u dient aan te spreken. Het moeilijkste was daarna nog om de tegels weer net zo in de oprit te krijgen als destijds de hovenier bedacht had. Uiteindelijk wel gelukt, gelukkig. Zondag werd het zowaar nog mooi weer in Nederland. En voor het eerst dit jaar de stoelen buitengezet, en van het zonnetje genieten. Daarna was het formule 1 tijd. En dit keer met het bord op schoot naar sport zitten kijken. Tenminste, ik zat alleen met het bord op schoot te kijken. Marjolein en Ruben hebben weinig op met F1 geleuter, dus die wel gezellig aan tafel. Maar de race was wel de moeite waard. Dus dat scheelt. En nu maar zien wat de komende week ons brengt.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 701
Van de werkweek niets blijvends in mijn geheugen aangetroffen, dus dat zal wel weer goed gegaan zijn. Het weekend dan maar weer. De garage begint bij ons weer lekker gevuld te raken. Binnenkort gaat Ruben verhuizen, en in de voorbereiding daarop moet nog wel het een en ander aangeschaft worden. Anders valt er weinig te verhuizen (grapje Ruben). Dus allerhande spullen vult nu mijn garage. Van keukentrap tot frituur, van gereedschap tot brandblusser. Dit soort voorbereidingen maakt het voor ons wel heel reëel. Onze jongste gaat ook uitvliegen. Wij worden oud. En om dat statement verder kracht bij te zetten mochten we nog naar mijn zusje op zaterdag avond. Zij vierde alvast het feit dat ze komende week alweer 53 jaren jong word. Dat was nog weer heel gezellig geworden, maar ook was het weer vrij laat voor we weer terug in de beschaafde wereld waren. Dus laat op bed, betekende in dit geval ook op zondag weer laat uit bed. Het was zowaar lekker voorjaarsweer, dus de stoelen werden in de middag in de tuin klaar gezet, en lekker in het zonnetje gezeten. Was goed te doen. Komende week belooft weer een drukke week te worden.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2016
- Hits: 655
Deze week nog iets leuks gedaan met het project waar ik op werk. Na werktijd met zijn allen in het Utrechtse plaatsje U. naar een escape room geweest. U kent dat, een escaperoom? Het is een activiteit die je eventueel met een COOL:Kast reunie ook zou kunnen doen. Je wordt met zes man in een kamer opgesloten, en door het oplossen van puzzels moet je uit die kamer ontsnappen. Echt heel leuk. De escaperoom waar ik aan mee mocht doen stond in het teken van een ontsnapping uit een gevangenis cel. De locatie was ook een voormalige gevangenis, die tot redelijk recent ook de functie vervulde van gevangenis. Je krijgt een uur de tijd, en in dat uur moet je echt puzzelen om er uit te komen, maar het was ons wel gelukt. Met nog slechts twee minuten speling. Dus dat was wel geinig. Daarna nog met de bups een hapje wezen eten in een hamburgertent. Dat was uiteraard lekker. Verder was de werkweek er een uit velen. Zaterdag zijn Marjolein en ik nog bij een collega van Marjolein op visite geweest. Nijmegen, stad van de klusjesman, was de locatie. En we zijn ook nog even ter museum geweest aldaar. Nijmegen beroept zich op het feit dat ze de oudste stad van Nederland zijn, dus in het museum kom je ook een hoop oude meuk uit de romeinse tijd tegen. Best wel interessant. En het was ook heel gezellig bij Marjolein haar collega. Zondag was het familiedag. Een maal per jaar, rond deze tijd, gaan we eerst met mijn schoonfamilie naar het graf van mijn schoonouders. Beiden zijn in deze tijd van het jaar overleden. Mijn schoonvader als laatste, en dat is al weer 11 jaar geleden. Elf jaar! Mijn schoonmoeder alweer 13 jaar. Voor mijn gevoel lijkt het nog maar een jaar of vijf geleden. Nadat we dan met zijn allen het graf hebben bezocht gaan we altijd uit eten met zijn allen. Dit jaar was het weer sushi happen. We waren dit keer maar met zijn dertienen. Mijn nichtje met haar aanhang was ziek. Toen we uiteindelijk het restaurant verlieten waren we alweer de laatsten die het pand verlieten, op de bediening na. En dat brengt me alweer op de afronding van deze week. Ik weet, er komt nog een paas maandag aan, maar dat is weer voor de volgende week. Heb ik inmiddels geleerd.