www.simonfaber.eu

Ik mocht nog wederom naar de tandarts van de week. Op donderdag had de tandarts nog wel behoefte om mij te zien. Je kan blijkbaar niet eeuwig met een noodkroon blijven lopen. Daar moet toch een definitieve kroon in. En zoals ik vorige week al vermeld heb, mocht ik weer een half uur naar mijn gevoel bijna op mijn kop hangen. De tandarts was wel redelijk te spreken over het geheel. Zoals hij ook tegen zijn assistente opmerkte: Zo vaak zie je dat ook niet, een kroon op een verstandkies. Dus als men ooit nog een onbekend lijk tegenkomt met een kroon op de plek van een verstandkies, wordt dan bijzonder bedroefd want dan ben ik dat waarschijnlijk. Het weekend stond in het teken van plannen die we niet door lieten gaan. We hadden het idee om naar het spoorwegmuseum te gaan dit weekend. Maar toen het weekend was hadden we allebei geen zin. Want moe, en geen zin. En op zondag was het natuurlijk weer de start van het F1 seizoen. Nu voor het eerst sinds het jaar kruik zonder mee te doen aan het onovertroffen F1 spel wat Bert altijd organiseerde. Dat voelt toch als een gemiste kans kan ik u verklappen. Maar de race was in ieder geval best wel het aankijken waard. Een spectaculaire crash van Alonso. Ik snap nog niet dat uit dat verfromfraaid hoopje schroot iemand zonder kleerscheuren uit kan komen.  En dat waren alweer de belevenissen van de afgelopen week. Op naar de toekomst!

 

Dinsdag. Ik moest weer naar de tandarts. Een nieuwe kroon viel mij ten deel. Eerlijk gezegd laat ik liever een kroon zetten dan vullen, maar dit geheel ter zijde. Ten eerste wordt je prettig verdoofd, en ook ten laatste word je nog prettig verdoofd. Wel lig je een hele tijd met je mond open. En daar kwam nog bij dat ik het gevoel had ook nog eens dat ik met mijn hoofd naar beneden lag. Dat kwam omdat ik een kroon kreeg op een mijner verstandskiezen. En die zitten redelijk achteraan, waar je als tandarts moeilijk bij komt blijkbaar. Tot mijn verbazing kreeg ik zelfs na afloop van mijn behandeling nog een recept mee voor een zware pijnstiller. Die kreeg ik bij mijn vorige kroon nog niet, kan ik u verklappen. Wel het recept ingewilligd bij de apotheker, maar de pillen niet nodig gehad. Het een en ander betekende wel dat bijna de halve werkdag al weer om was, voor ik op mijn werkplek was. Het is niet anders. En dan nu maar de mentale sprong naar het weekend. Wij hadden nog een hele oude en de laatste jaren nooit meer gebruikte peugeot scooter in de schuur staan. Zo'n ding met een blauw nummerbord en waarbij je ook nog geen helm bij op hoeft. Zo'n ding. Dat ding stond bij ons alleen maar roest te verzamelen, dus daar wilden wij van af. Nu bleek dat een lagere school vriend van Martijn hier nog wel belangstelling voor had, dus die kwam zaterdag middag even langs. We hadden de jongen ook niet meer gezien sinds zijn lagere school tijd, dus daar moest eerst even mee bij gekletst worden. En na een paar uur moest de brommert uit de schuur. Ik had al vermeld dat dat ding in geen jaren verplaatst was uit onze schuur? Gelukkig was de nieuwe eigenaar met een busje aan komen rijden, want die bleek toch nodig. Het voorwiel wilde al niet meer draaien, ik denk door vastgeroeste remmen. En ook starten met de kickstarter ging niet echt, om van de lege accu nog maar helemaal te zwijgen. Maar hij was er toch blij mee. Beroepsmatig onderhoud de jongen motoren, dus het weer in orde maken van een brommertje zal voor hem geen bezwaar zijn. Zondag ging Marjolein nog ter visite in Apeldoorn. Daar aangekomen belde ze me op met de mededeling dat de auto (u weet wel, mijn peugeot) niet meer wilde starten met haar sleutel. @#$@##!!, en woorden van gelijke strekking. Dus met de giddy-up-go van Marjolein vervolgens naar Apeldoorn gerost. Daar bleek dat mijn auto op mijn sleutel dus prima wilde starten en ook rijden. Dus de auto's maar omgewisseld. Ondertussen belde mijn moeder mij nog. Zij had de moed bij elkaar geraapt en op hun laptop, na lang aandringen van Microsoft, Windows 10 geïnstalleerd. En nu deed het internet het niet meer. Dus rechtstreeks vanuit Apeldoorn naar mijn ouders getufd, en daar een beetje stoeien met hun wifi dingesen. Uiteindelijk daar wel weer als een held vertrokken natuurlijk. In de namiddag kwam ook Marjolein weer terug in de beschaafde wereld, en kon het weekend weer waardig worden afgesloten

Afgelopen week weinig meegemaakt. Dat heb je soms. Op mijn werk kreeg ik alleen de mededeling dat ik een nieuwe auto moet gaan uitzoeken. Ik heb mijn auto dus alweer bijna vier jaar. Time flies. Ikzelf heb het idee dat ik hem nog maar net heb, en voor mij had ik nog niet de behoefte aan een andere auto. Maar goed, we moeten de auto industrie maar weer gaan stimuleren, niet waar? En dat was eigenlijk alweer het spannendste wat mij de afgelopen week is overkomen. Het weekend was namelijk kalm en rustig. En daar moet ik het maar weer bij laten.

Twee dingen sprongen er uit in de afgelopen week. En beide zaken betrof het mijn kroost. Het is nu nog wat officiëler geworden. Ruben gaat de deur uit. Vrijdag mocht hij een voorlopig koopcontract komen tekenen bij de makelaar. Hij zit er dus al redelijk aan vast. Het is dus nu nog waarschijnlijker dat hij het ouderlijk pand gaat verlaten. Het tweede ding wat deze week noemenswaardig was, was dat Martijn op zaterdag zijn verjaardag vierde. Alleen voor ouders, broer, zus en grootouders. Dus zaterdag mijn ouders ingeladen in de auto en op naar Martijn. In zijn enthousiasme had hij ook bij de plaatselijke chinees eten besteld. We waren met tien man, en hij had in zijn onschuld ook voor 10 man eten besteld. Dus dat werd me toch een hoeveelheid chinees eten wat je met zijn tienen echt nooit op kan eten. In ieder geval niet in een keer. Het was uiteraard reuze lekker, maar echt veel te veel. De babi pang gang score kon in ieder geval van de nul waarde af. Dus dat was de zaterdag in ieder geval goed besteed. Op zondag kwam Martijn nog even langs. Met de overblijfselen van de chinees. Want wij hebben een vrieskist. En hij niet. Dit klinkt fouter dan het is. Het gevolg is nu wel dat onze vrieskist nu vol ligt met chinees eten. Ik hoop dat hij in ieder geval regelmatig even zijn chinees voer komt ophalen. Ook is het nu redelijk definitief. Mijn volgende lease auto is weer een peugeot 508. Geen hybride dit keer, maar een gewone diesel. Ik heb het bestelformulier naar de lease maatschappij opgestuurd, dus eind juni komt mijn nieuwe auto van het zelfde model als de oude auto. Datwastweer.

Het was een lekker werkweekje de afgelopen week. Ik mocht namelijk drie dagen op cursus. Extern. Bij de leverancier van de ontwikkel tool waar ik mee werk. In Huizen. Ik mag wel zeggen, het was zeer aangenaam. De betreffende leverancier staat er om bekend dat ze de verzorging van de inwendige mens zeer serieus nemen. Voor je lijn is zo'n cursus absoluut niet goed. Maar vooruit, je mag er ook wel eens van genieten.  Heel vervelend was ook dat de trainer op vrijdag middag nog zijn vliegtuig naar huis moest halen. Dus werd het al weekend om vrijdagmiddag half drie. Heel vervelend allemaal (NOT). Dus mijn kennis is weer vergroot, en in die mindset dus het weekend weer begonnen. Zaterdag nog wat met een hamer lopen zwaaien. De monteur die bij ons het modem kwam installeren had wel een kabel getrokken van de meterkast naar de gewenste plek, maar de kabel moest nog wel een beetje netjes worden weggewerkt. Dus met een hamer in de hand een beetje de doe-het-zelver uit lopen hangen. Zaterdagmiddag kwam Martijn nog even langs. Hij had voor zijn broer nog wat pannen en aanverwante keukenaccessoires. Ruben heeft immers een woning gekocht, maar je hebt natuurlijk nog wat spullen nodig om in zo'n huis te kunnen overleven. En een pannenset hoort daar natuurlijk ook bij. Het waren volgens mij nog de pannen die van hun grootouders waren geweest, maar nog steeds goed bruikbaar. Uiteraard bleef Martijn nog even hangen, en dat was natuurlijk wel heel gezellig. Zondag een beetje hennig an gedaan. De laptop van mijn werkgever behoefde nog wat systeembeheer. Dus dat. En verder niets. Ruben hoefde deze zondag niet al naar de basis te vertrekken, want die moet op maandag nog een voorlopig koopcontract tekenen. Spannond.