www.simonfaber.eu

Even in mijn gedachten de afgelopen week evalueren: Maandag, werk. Dinsdag, werk. Woensdag, werk. Donderdag, werk. Vrijdag, werk. Tot zover dus de werkweek. Ik had al een poosje mijn vissenbak niet meer gekuist, en in werd er eigenlijk nu door getriggerd om dat ik mijn vissen niet meer kon zien van wege de dicht gegroeide ruiten. Dus zaterdag stond in het teken van het schoonmaken van mijn aquarium en andere klusjes. Op zondag was het hartstikke mooi weer. En Marjolein had bedacht dat het wel leuk zou zijn als we eens zouden gaan fietsen op de Hoge Veluwe. Sowieso het favoriete natuurgebied van Marjolein. Dus op zaterdagavond nog een tandem gereserveerd. Een tandem? Yep. Op zondag dus met zijn tweeën op een tandem, door het park de Hoge Veluwe. Marjolein is de kleinste van ons twee, dus die mocht voorop. Ikzelf dus op het achterste zadel. Uiteraard had ik in gedachten visioenen dat ik mij kon drukken, door niet mee te fietsen op zo'n ding, maar dat heb ik toch maar wel gedaan. In de ochtend was het fietsen nog wel aardig te doen, het gros van Nederland lag waarschijnlijk toch nog bij te komen van de zaterdag. In de middag werd het wat vervelend druk op de fietspaden van dit fraaie natuurgebied. Dus tegen tweeën de fiets weer ingeleverd en rap op huis aangegaan. Ik heb mijn dosis beweging wel weer gehad. Daar kan ik nog maanden op teren. En verder ging het weekend weer volgens de geijkte banen verder. Dusssssss............. Dat was het wel weer dit keer.

Eerst maar even de werkweek in ogenschouw nemen. Maandag moest ik nog op intake. Mijn contract bij mijn huidige opdrachtgever loopt af, en vandaar dat ik op intake moest bij een potentiele nieuwe opdrachtgever. En die potentiele nieuwe opdrachtgever is gelijk aan mijn huidige opdrachtgever!!! Alleen in een ander filiaal. En na een zeer prettig gesprek had ik eigenlijk wel het idee dat het goed was. Op dinsdag mocht ik nog naar een Forum die de leverancier van de tooling die ik gebruik hield. Daar kwam ik ook nog mijn nieuwe opdrachtgever tegen, die mijn beeld van het verloop van het gesprek wat wij hadden deelde. Ook hij had het een prettig gesprek gevonden en ik kon wel bij hem beginnen. Vreugde alom. Op woensdag daarentegen begon het bij mijn oude opdrachtgever langzaam door te dringen dat ik vertrek. Daar moest iets aan gedaan worden! Dus had ik woensdag nog een intake gesprek, maar dan op de locatie die ik al dik een jaar ken en bemin. Ook hier een prettig gesprek gehad, en het resultaat was dat er dus nu onderhandeld moest worden waar ik ingezet ga worden. Vrijdag kreeg ik het verlossende antwoord. Ik blijf in het Utrechtse plaatsje U. Dus ik ben in ieder geval verzekert van een vervolg opdracht. En zo werd het stiekem toch weer weekend. Op zaterdag mochten wij nog weer naar de stad van dood en verderf gaan. Sodom en Gomorra. Oftewel Amsterdam. Een neefje van Marjolein, voor wie wij dus de rol van oom en tante vervullen, vierde het feit dat hij 50 was geworden. Vijftig! En nog vertikt de belhamel het om mij met Oom aan te spreken! Er was een locatie afgehuurd, en er kon gedanst worden. Feest kortom. Ik ben in het gelukkige bezit van twee volwassen zonen, waarvan een in het bezit van een rijbewijs. En bovendien voelde deze laatste zich ook geroepen om die avond niets alcoholisch te consumeren. U raadt het dus al. Ik was dit keer niet de BOB, maar wij werden keurig weer naar huis gereden door Martijn. Maar toen was het al wel zondag. Op zondag verder niet veel uitgevoerd, want zondag. Uiteraard wel weer de F1 gezien. Spannend. En dat wast weer.

Is het een goed teken als je je weinig meer van de werkweek kan herinneren? Of is dit een symptoom van iets wat met het vorderen van de jaren te maken heeft. Kortom: Watskebeurt? Wel weet ik dat ik een aantal dagen met me, myself and I heb doorgebracht. Marjolein ging met haar schoonzusje een aantal dagen op stap. Ze hadden een hotel geboekt in Den Haag, en zijn fijn uit geweest. Mij geheel verweesd achterlatend, maar daar hoor je mij verder niet over! Het weekend dan maar? Over de zaterdag wil mij niets bijzonders in gedachten schieten. Behalve dan dat het weer mooi was, en we dus nog buiten konden zitten. Zondag vierde ik voor mijn kinderen en ouders nog het feit dat ik binnenkort hoop te verjaren. Eerst voorzichtig indrinken in onze tuin, en daarna met het hele spul naar Amersfoort. Naar Shabu Shabu. U kent die keten? Lekker sushi kanen en andere lekkere zaken volgens het recept dat je in vijf ronden vijf gerechten kan bestellen. Ik kan u verklappen, dat hou ik niet meer vol. Na ronde drie begint al mijn broekriem te knellen. Maar het was wel weer reuze gezellig, zo met mijn eigen volksstam. Na deze festiviteiten was het zaak om thuis uit te buiken, en de zonden van de afgelopen week te overdenken. Voor ons ligt weer een nieuwe week, met nieuwe kansen op nieuwe belevenswaardige zaken.

Ik was deze week nog even bang, dat ik een nieuwe computer moest gaan kopen. Ik was zelfs mij al weer aan het oriënteren op een volgende machine. Wat was namelijk het geval. Martijn had een videokaart over. Een NVidia ding. Nu heb ik in mijn pc wel een redelijke videokaart zitten, maar volgens het immer betrouwbare internet, was deze Nvidia kaart beter. Dus geroutineerd sleutelde ik mijn pc open, en na enig gesjor en getrek kreeg ik mijn oude videokaart eruit en zette de andere kaart erin. Toen die erin zat, viel mij pas op dat de nieuwe videokaart geen VGA poort had. En ik had geen HDMI kabel over, of die andere standaard op videokaarten gebied. Dus besloot ik maar om tijdelijk mijn oude kaart weer terug te zetten. Maar nadat ik mijn pc weer in elkaar gesleuteld had, en ik de aan knop liet functioneren, weigerde mijn pc om weer op te starten. In plaats daarvan kon ik alleen maar een aantal pieptonen horen. Nu moet ik wel er even bij vermelden dat toen ik deze exercitie startte het al redelijk donker buiten was, en ik heel erg slecht licht had om goed te kunnen kijken wat ik deed in de systeemkast! Dus de hele nacht zat ik te inventariseren welke gegevens ik nu waarschijnlijk niet gebackuped had, en wat een nieuwe pc ging kosten. De volgende dag met helder daglicht nog eens gekeken of ik het euvel nog kon opsporen, en godlof, ik kon dat! In mijn enthousiasme had ik per ongeluk net een tikje gegeven aan het geheugenslot, en was een van de geheugenbankjes net losgeschoten. Porblem Solved! En ik kon mij weer even de techneut voelen, die iedere pc aan kan! Scheelt toch algauw weer een paar honderd Euri! In het weekend vierde de zwager van Marjolein nog het feit dat hij onlangs 70 was geworden. Dus op zaterdag was het voor ons weer ruimschoots slempen en eten. Mijn schoonzus had zoveel eten besteld bij een cateraar, dat het bezoek na afloop allemaal nog ruime hoeveelheid salades en wat dies meer zei naar huis kon nemen. LEKKUUUURRRHHHHH. Op zondag was het hoogtepunt van de dag nog de F1 race. Kort gezegd: Ik heb genoten. Uit het feit dat ik dit al als hoogtepunt van de zondag heb gebombardeerd, kunt u afleiden dat er verder op de zondag niets meer vermeldenswaardig heeft plaats gevonden. Volgende week meer.

Afgelopen week vielen alle belevenissen uiteraard weg tegen de jaarlijkse reünie. Niets is verder in het geheugen blijven hangen dan natuurlijk het genoeglijke samenzijn. Dit keer mocht ik de gastheer spelen. Helaas moest ik het grote evenement van de avond afgelasten, wegens gebrek aan belangstelling. Dus geen escape from the escaperoom (of wel natuurlijk, net hoe je het bekijkt). Het alternatief was populairder in de groep, namelijk uitbuiken op een terras in Amersfoort. Nu was het de hele week nog goddelijk mooi weer. Maar op vrijdag werd nota beide benen nog regen en kou verwacht. U begrijpt, met meer dan normale belangstelling volgde ik de weerberichten. Gelukkig was het op de dag der dagen droog en de temperatuur nog redelijk te harden. Ik zelf zorgde ervoor dat ik ruim op tijd thuis was, want om kwart over vijf zouden zowel the King als Kinky bij mij op de stoep staan. Niet dus. Dat was wat later, maar gelukkig hield het programma hier rekening mee. Toen ook Borretje om half zeven bij mij op de stoep stond waren we zover dat we naar het restaurant konden tijgen waar we Mental zouden treffen. Ikzelf vond het wel een leuk idee om door de dreven van Hoevelaken naar Leusden te rijden. Klokslag vijf over zeven stormden wij het Grieks restaurant binnen waar we Mental ook in goede gezondheid aantroffen. Grieks eten is vooral vlees eten, dus LEKKKKUUUUURHHHH. Ook de bediening vond ik leuk mee doen met ons melig gedrag. Na de dis, moesten we de eerste afvaller noteren. Mental hield het voor gezien en toog weer naar Lelydorp. De rest van het gezelschap werd op een comfortabele rit vergast naar het pittoreske Amersfoort. Na een zeer fraaie stadswandeling, die door een ieder op prijs werd gesteld, streken we neer op de Hof. Daar nog even op een terrasje wat vocht tot ons genomen. En nadat ik de resterende Kast:leden weer veilig naar hun vervoer in Hoevelaken had gebracht was er weer een eind gekomen aan de reünie avond. Wat mij betreft een leuke en gezellige avond. Daarna kwam het weekend, maar het enige wat me daarvan nog bijstaat is de F1 race in Singapore. Leuke race, teleurstellend resultaat voor Max. Dat was in een zin de samenvatting. En toen was de koek weer op.