www.simonfaber.eu

De afgelopen week mocht ik nog in gesprek met mijn manager bij mijn werkgever. Het is weer het einde van het jaar, dus moeten er weer gesprekken plaats vinden. Over hoe je het zelf vond gaan (uiteraard geweldig!) en wat hij er van vindt. Als input moet je ook nog 360 graden beoordelingen aanvoeren. (Werkelijk wie verzint die termen). Dus ik had een collega en mijn opdrachtgever hier voor gestrikt. En die waren toch wel positief over mij, kan ik u verklappen. Dat kan natuurlijk niet, zoveel positiviteit. Er moet immers altijd (en dan bedoel ik ook altijd) iets te zeiken zijn. Zo kreeg ik dit keer te horen dat ik moest werken aan mijn interne zichtbaarheid. OMG. Interne zichtbaarheid! Maar goed, als dat alles is wat als punt van kritiek kan dienen, dan vind ik dat ik het goed heb gedaan het afgelopen jaar. We zullen zien hoe dit zich volgend jaar in mijn definitieve beoordeling zich gaat verhouden. Ik denk wel dat ik dit al kan invullen. Dat is namelijk al jaren hetzelfde. Ik werk conform mijn niveau. *zucht*.

Het weekend dan maar? Dat was er een zonder een zinnige activiteit. Ik ben zelfs niet buiten geweest. Zeker zondag niet, toen het echt begon te stormen. Dat noopte mij om in ieder geval weer eens de haard aan te maken. Het woord knus is hier van toepassing. Maar door gebrek aan activiteiten valt hier verder weinig te rapporteren. Dus tot zover de lezing van de week.

Op het werk vermaken we ons nog goed, dank u. Het weekend. Ook dat was best vol te houden. Sterker nog. Ze gaan nog steeds te snel voorbij. Op zaterdag kregen we visite. Een paar collega's van Marjolein kwamen langs. Gewoon voor de gezelligheid. Deze collega's waren nog nooit in het zeer fraaie Amersfoort geweest. Dat kan natuurlijk niet. Dus aan deze misstand maar gauw een einde gemaakt. Amersfoort heeft, zoals u ongetwijfeld moet weten, een bijzonder fraai bewaard gebleven binnenstad. Dus vol trots hebben we ze een rondleiding gegeven. Tevens kwamen we er achter dat de Sint ook in Amersfoort zijn intocht hield. Met echte zwarte pieten! Hoe lang nog, vraag ik u af. In elk geval eindigde de slenterpartij in een slemppartij in de plaatselijke bierbrouwerij. De drie ringen brouwerij. Daarna weer de visite naar huis gesleurd en daar verder met het bittergarnituur. Gevolgd door een voedzame maaltijd, waar Ruben ook gezellig bij kwam aansluiten. Eten vind ik niet zo erg, lekker zelfs. Maar dat urenlange natafelen! Maar goed, het was wel gezellig en we hebben best wel gelachen. Maar toen de visite weg was, en ik weer op mezelf werd teruggeworpen, voelde ik toch een verkoudheid opkomen. Verder desinfecteren met drank had ook geen enkel effect. De volgende dag nog verkoudener wakker worden. Is ook geen feest, kan ik u verklappen. Vond mezelf toch wel zo zielig dat ik maar eerst een uur in bad ging weken. Hielp helaas ook niet echt. Maar ik houd me uiteraard groot, en desondanks me naar het tijdstip van 5 uur gesleept. Toen begon natuurlijk de F1. Eerst zat ik toch wel mij een beetje te vervelen. Die rode vlaggen duurden met elkaar toch een uur. Toen echter de race lekker op gang kwam heb ik me natuurlijk geen moment meer verveeld. Ik denk dat deze race nog lang in het collectieve geheugen blijft. In elk geval het weekend verkouden afgesloten. Dat dan weer wel.

Op mijn werk ben ik met afrondende werkzaamheden bezig. Eind oktober verlaat ik het project en moet ik toch de boel een beetje netjes achterlaten. Omdat op vrijdag iedereen nog aanwezig was van het project, werd besloten om mij dan nog even in het zonnetje te zetten. U kent mij waarschijnlijk als iemand die graag af en toe een one-liner debiteert. Zo heeft men mij op het project ook weer leren kennen. Dus had men besloten om een word cloud te maken van alle klassieke uitspraken die ik bezig. Ik noem een "Het leven is een groot feest" of "Allez votre corridor" of "de boel is weer behoorlijk verrabbezakt" en nog veel meer. Het was confronterend en een feest van herkenning tegelijk. Ik moest er in ieder geval smakelijk om lachen. En men gaf mij ook nog een smakelijke fles speciaal belgisch bier mee. Die heeft het weekend niet overleeft kan ik u verklappen. Op zaterdag kwamen de "Florida Bastards" nog ter visite. De Florida Bastards is de vriendenclub waar we al meer dan dertig jaar mee omgaan, en waarmee we een paar jaar geleden nog in Florida zijn geweest. Vandaar de naam. Omdat het mooi weer was, zijn we nog een eind wezen lopen in de bosrijke omgeving van Hoevelaken. Bekend natuurlijk als poort naar de Veluwe? Het was allemaal weer heel noflyk en ook gezellig. Ik heb we weer uitstekend vermaakt. Zondag was dit maal 25 uur. Lekker zo'n lang weekend. Niet veel uitgevoerd, een beetje wat administratieve zaken voor mijn werk regelen, en verder staat van de zondag me ook alleen nog maar het tumult van de Mexicaanse grand prix voor de geest. Dus daarna was de week weer op.

Afgelopen week begonnen met mijn nieuwe project bij de klant. Moet nog een beetje mijn weg vinden. Ik kom in een bestaand team, en dat is toch altijd even aftasten wat voor vlees ik in de kuip heb. Maar goed, we zijn weer onder de pannen. En het weekend dan? Het hoogtepunt van de week! Welnu, beste lezer(es). Dat weekend ging rimpelloos aan mij voorbij. We hielden een bewust kalm weekend. Met weinig te vertellen. En dat is bij deze weer gelukt.

De werkweek sla ik dit keer maar weer over, want wat moet ik daar nou over vertellen? Alleen dat ik besloot om de hele week de gele rups maar eens links te laten liggen. Het was herfstvakantie in Nederland en dat was voor de spoorwegen blijkbaar het sein om eens groot onderhoud te gaan plegen. Gevolg: Geen stoptreinen naar Utrecht vanaf het Amersfoortse plaatsje A. Maar die mensen moeten toch vervoerd worden. Dus een hoop gingen toch maar met de sneltrein. Die, ter ere van de herfstvakantie, kleiner is dan normaal. En dan wordt de concentratie mensen per vierkante meter wel heel uitbundig. En ik had geen zin om dat verder weer mee te maken, dus dan maar met de auto. En daar had ik wel voordeel van het feit dat het herfstvakantie was. Lekker rustige wegen, en lekker op tijd achter mijn bureau. Tot zover dus de werkweek, waar ik het niet over wou hebben. Tijdens een ernstige regenbui gedurende de week, was ik erachter gekomen dat onze goot achter waarschijnlijk vol was. Het water gutste letterlijk langs onze ramen. Dus zaterdag mocht ik de ladder op om dit euvel te verhelpen. En inderdaad, ik bleek in mijn goot een dependance te hebben van mijn tuin. Nu moet ik wel toegeven dat de laatste keer dat ik dit karweitje deed zo'n tien jaar geleden was, maar ik stond toch te kijken van de hoeveelheid troep die zo'n goot verzameld. En waar komt al die aarde vandaan? Complete biotopen hadden zich hier ontwikkeld. Diverse vormen van mos tierde welig in mijn goot. Kortom: ik had heel wat schepwerk te verrichten. Daarna nog even naar Euromaster om een afspraak te maken voor winterbanden. Ik had dit eerder al via de website geprobeerd, maar daar werd ik afgescheept met een datum die mij niet uitkwam, zonder mogelijkheden om zelf een datum voor te stellen. Ook telefonisch was dit niet te doen. Ik kwam in een keuze menu terecht die mij in een vicieuze cirkel voerde. Dus dan maar persoonlijk langs, en meteen de auto maar door de wasstraat rijden. Verder mijn aquarium weer eens bevolkt met wat nieuwe visjes. Nu voelen mijn eigen visjes zich tenminste niet meer zo eenzaam. 's Avonds maar weer eens mijn ouders bezocht. Altijd wel gezellig. Zondag was weer zonder noemenswaardige incidenten. In de avond natuurlijk wel de F1 gezien. Jammer van Max. En dat was het wel weer.