De afgelopen week mocht ik nog in gesprek met mijn manager bij mijn werkgever. Het is weer het einde van het jaar, dus moeten er weer gesprekken plaats vinden. Over hoe je het zelf vond gaan (uiteraard geweldig!) en wat hij er van vindt. Als input moet je ook nog 360 graden beoordelingen aanvoeren. (Werkelijk wie verzint die termen). Dus ik had een collega en mijn opdrachtgever hier voor gestrikt. En die waren toch wel positief over mij, kan ik u verklappen. Dat kan natuurlijk niet, zoveel positiviteit. Er moet immers altijd (en dan bedoel ik ook altijd) iets te zeiken zijn. Zo kreeg ik dit keer te horen dat ik moest werken aan mijn interne zichtbaarheid. OMG. Interne zichtbaarheid! Maar goed, als dat alles is wat als punt van kritiek kan dienen, dan vind ik dat ik het goed heb gedaan het afgelopen jaar. We zullen zien hoe dit zich volgend jaar in mijn definitieve beoordeling zich gaat verhouden. Ik denk wel dat ik dit al kan invullen. Dat is namelijk al jaren hetzelfde. Ik werk conform mijn niveau. *zucht*.
Het weekend dan maar? Dat was er een zonder een zinnige activiteit. Ik ben zelfs niet buiten geweest. Zeker zondag niet, toen het echt begon te stormen. Dat noopte mij om in ieder geval weer eens de haard aan te maken. Het woord knus is hier van toepassing. Maar door gebrek aan activiteiten valt hier verder weinig te rapporteren. Dus tot zover de lezing van de week.