www.simonfaber.eu

Deze week stond toch wel in het teken van de judo ben ik bang. Het is even niet anders. Op woensdag werd de loting bekend gemaakt voor het Nederlands kampioenschap. En Martijn viel meteen in de prijzen. Zijn aller eerste wedstrijd moest hij al uit komen tegen de Nederlands kampioen en voormalig wereld kampioen Guillaume Elmont. Donderdagavond moest hij, samen met de twee andere clubgenoten die op het NK mochten verschijnen, nog een interview geven aan de Amersfoortse editie van het AD. Spannend dus allemaal. En dus moesten wij zaterdag dus allemaal naar Rotterdam rijden. Het toernooi werd gehouden bij het topsportcentrum Rotterdam, en dat staat dus echt letterlijk naast de Kuip. Zo kom je nog eens ergens, niet waar ? De wedstrijd tegen Guillaume Elmont ging volgens verwachting. Martijn had weinig in te brengen, maar wist het toch drie minuten vol te houden. Daarna was Elmont het waarschijnlijk zat, en ging Martijn helaas ten onder. Er was geen twijfel over mogelijk in deze partij. Elmont won gewoon terecht. Dit lag iets anders in Martijns volgende partij. Martijn maakte nota beide benen een offerworp, zijn tegenstander gaat echt door de lucht, en vervolgens gaat het punt naar zijn tegenstander. Zeer merkwaardig, om het maar eens zachtjes te noemen. Maar met twee verloren partijen ben je uit het toernooi. Ach, dat Martijn aan het toernooi mocht deelnemen werd al als een bonus gezien. Hij is nog jong, en als hij nu al op dat toernooi mag verschijnen belooft dit nog het een en ander voor de toekomst. En hij mag zich dus nu bij de beste 8 van Nederland scharen. De volgende dag dook zijn naam ook nog op in de telesport afdeling van de Telegraaf. Zijn naam werd nog genoemd als een van de tegenstanders van de nu negenvoudig Nederlands kampioen. Die overigens zeer terecht Nederlands kampioen werd. Elmont is toch nog wel een klasse apart met zijn 28 jaar. Tsja, en met deze belevenissen zult u het moeten doen deze week. Meer was het niet.

Omdat ik de afgelopen zondag gewerkt had, was ik dinsdag vrij. Dat kwam namelijk goed uit, want mijn vader moest behandeld worden voor staar. Een tweetal weken geleden was Marjolein met hem en mijn moeder naar het ziekenhuis in Baarn gereden voor de behandeling van zijn linkeroog, dit keer was ik aan de beurt voor zijn rechteroog. Zowiezo is het natuurlijk belachelijk dat ik met mijn vader helemaal naar Baarn moet rijden naar het ziekenhuis, terwijl op net vijf kilometer afstand er ook een ziekenhuis is in Amersfoort. Buiten dat ben ik wel onder de indruk geraakt van de massa verwerking in zo'n ziekenhuis. Staar is een veel voorkomende kwaal bij ouderen, dus dan zie je een wachtkamer vol van senioren klaar zitten om behandeld te worden. Je waant je nog even een jeugdig persoon. Je kon ook zo de behandel ruimte inkijken. Hier was een rij van behandelstoelen opgesteld, afgescheiden van elkaar met gordijnen. En de behandeling zelf was dus echt lopende band werk. Het verdoven en laten verwijden van de pupil neemt nog het meeste tijd in beslag. De operatie zelf is in 8 minuten bekeken. Sneetje van 8 mm, oude lens vergruizen, lens wegspoelen met water, nieuwe kunstof lens erin. Klaar ! En de volgende patient alstublieft..... Kwart voor negen hadden wij ons gemeld aan de balie, tien uur verlieten wij weer het pand. Zoals gezegd, verdoven en voorbereidend werk neemt het meeste tijd in beslag. Zaterdagavond waren wij nog uitgenodigd bij judo vrienden voor een feest in een partycentrum. Zij waren 25 jaar getrouwd. Dus dat werd laat, en weer hadden wij gelukkig onze "Bob" bij ons. Martijn vind het namelijk nog steeds leuk om auto te rijden. De zondag in gepaste rust doorgebracht. Beetje op tijd eten, want de formule 1 race zou om zes uur van start gaan. Bij deze race heb ik mij uitstekend vermaakt de eerste vijf ronden. Daarna werd de wedstrijd wat gezapiger. Maar toch nog uitstekend vermaak. En dat was het alweer deze week....

Op het werk is het nu erg bizar qua sfeer. Afgelopen woensdag was de laatste dag dat ik voor de klant Randstad werkte. Zij hebben een gedeelte van hun HRS activiteiten verkocht aan RAET. Dus woensdag was er nog een afscheidsborrel voor iedereen. Beetje raar, je staat dan te borrelen met mensen die inmiddels al weten dat ze ontslagen zijn. Donderdag was de officiele overdracht van Randstad naar RAET, en vrijdag stormde RAET hier dus het pand in. Alle internen werden twee uur lang doorgezaagd over wat voor een fantastisch bedrijf RAET is. Daarna werden een aantal mensen boventallig verklaard. Op zich wel logisch natuurlijk want een aantal functies komt gewoon te vervallen. Maar het geeft een zeer merkwaardig sfeertje hier op de werkvloer. Verder heb ik als simpele externe nog niets gehoord, maar ik neem aan dat ik 1 december hier wel weg ben. Ik heb in ieder geval nu een weddenschap met mijn conculega die hier nog zit over de einddatum van ons. Verder wilde ik op donderdagavond mijn rijbewijs eens verlengen. Ten tijde van mijn paspoort verlenging, twee jaar geleden, heb ik destijds een zeer bittere discussie met de betreffende ambtenaar gehad over de kwaliteit van de pasfoto. Het eindigde destijds ermee dat ik nieuwe pasfotoos heb laten maken, en deze waren geaccepteerd voor mijn paspoort. Ik had van deze fotosessie destijds nog een foto over, en ik dacht dat dit dan ook wel voldoende zou zijn voor mijn rijbewijs. Fout ! De ambtenaar van dienst had dit maal commentaar op de achtergrond van de foto (te blauw), en het feit dat ik een bril op had. Zucht.... Het was volgens mij dezelfde ambtenaar met wie ik de vorige keer met mijn paspoort ook al zo'n fijn contact had. Dit maal heb ik mij niet boos gemaakt. Wel vertelde ik haar dat dit dezelfde foto was die ook op mijn paspoort prijkt. Zij kon dit controleren op de computer, en gaf inderdaad toe dat dit dezefde foto was. Maar hij kon toch niet op mijn rijbewijs. Waren de normen dan gewijzigd in de afgelopen twee jaar ? Op deze vraag werd enigzins ontwijkend gereageerd. Maar toch moest ik maar nieuwe fotoos laten maken.... Dus op zaterdag naar Leusden om fotoos te laten maken. Dit maar tevens gecombineerd om met Marjolein te gaan funshoppen. Dus geen kleding, maar alleen leuke dingen. Boeken, CD's, DVD enzo. Nog twee CD's gescoord (Amy Mcdonald en The Gorillaz) en een handje DVD's (o.a. Letters from Iwo Jima (aanradert !)) De zondag ook rustig aan gedaan. Twee van mijn vissen waren uit protest maar dood gegaan omdat het aquarium hoognodig eens schoongemaakt moest worden. En dat heb ik dan ook maar gedaan op zondag. En dan was er nog de F1. Wederom een saaie race, met weinig spectakel. En zo ging de week voorbij.

De week ging redelijk rimpelloos voorbij. Vrijdag nam Marjolein echter afscheid. Ze ging, samen met een vriendin, op Texel wandelen. Op vrijdag en zaterdag. Vandaar dat deze vrijdag mij niet goed uit kwam qua Kast:Reunie. Want ik moest natuurlijk op mijn kroost passen. Voor zover je daarvan kan spreken bij heren van 17 en 19. De volgende dag, zaterdag dus, mocht ik weer om half zes op. U leest het goed, half zes. Martijn moest naar het Nederlands kwalificatie toernooi in Eindhoven. Zoals de naam al doet vermoeden kan je je in dit toernooi je kwalificeren. Voor het Nederlands Kampioenschap senioren. De eerste zeven kwalificeren zich. Martijn deed voor het eerst mee aan dit senioren toernooi. Hij heeft wel vaker aan het Nederlands kampioenschap meegedaan, maar dat was nog nooit bij de senioren. Boven verwachting heeft Martijn zich geplaatst. Hij werd 7e . Over twee weken mag hij meedoen in Rotterdam. Hij loopt dan kans om tegen Quillaume Elmont te mogen judoen. Voor de niet intimi: Quillaume Elmont is de huidige Nederlands kampioen en voormalig wereldkampioen. Dus dat is bijzonder gaaf ! Zelf had hij het ook niet verwacht dat hij in zijn eerste jaar zich al zou kwalificeren. Zoals gezegd was dat kwalificatie toernooi in Eindhoven. Mijn hemel, wat een ellende is het om daar te komen. Collega’s van mij die geregeld over de A2 moeten, hadden al regelmatig geklaagd over de A2. Maar zaterdag kon ik constateren dat dit volkomen terecht was. Op de hele weg van Utrecht naar Eindhoven waren maar mee stukken waar er NIET aan de weg gewerkt werd. Alleen bij Geldermalsen en voorbij Den Bosch kon je even normaal rijden, maar voor de rest was die hele *(&()&&^^ weg opengebroken en mocht je overal maar 90. En op de terugweg dan nog twee maal in de file op die k**weg. Eerst bij Culemborg en dan nog verderop bij Everdingen. Wat een diepe droevenis. Wat een beleid om alles in een keer aan te pakken. Maar goed. De volgende dag mocht ik weer naar mijn werk. Naar mijn werk ? Hoor ik u vragen. Jazeker, ik mocht op de dag des Heren arbeiden in het zweets mijns aanschijns. Er moest iets af, dat moge duidelijk zijn. Dat heb je zo met pakketten die vast zitten aan bepaalde productie datums. Wat dan wel weer grappig is aan werken op zondag is het feit dat je dan pas ziet hoe kort reistijd kan zijn als je niet gehinderd wordt door fileleed en ander verkeer. In 35 minuten kon ik nu mijn werk bereiken. Ik kan u verklappen: dat lukt door de week niet. Dus de week was redelijk rimpelloos. Het weekende was dat beduidend minder. Maar weer afwachten wat de volgende week brengt.

Martijn Faber 2009

Met uw welnemen wil ik slechts een ding uitlichten uit de werkweek van de vorige week. De rest van de week ging in vreugde voorbij. Alleen donderdagavond had ik nog een beetje intressante avond. Ik ben op het werk lid van een kenniscluster/vakgroep en die organiseert eigenlijk wel verrotte aardige avonden. Zo hebben we al het genoegen mogen smaken om ooit een presentatie te mogen bijwonen over de Noord-Zuidlijn van Amsterdam, gegeven door de wethouder die destijds daarvoor zijn politieke verantwoordelijkheid nam en daarvoor aftrad. Dit keer had men weer een intressante spreker gestrikt. De Nederlandse directeur van ICESAVE, die in een boeiend verhaal wist te vertellen over de opkomst en (helaas) ondergang van deze bank. Kortom, erg intressant. Het weekend dan maar weer. Zaterdag zijn Marjolein en ik nog weer ter pieterpad getogen. De etappe voerde ons van Venlo naar Roermond. Afstand: 31,5 kilometer. Ik had hier absoluut niet voor getraind, Marjolein had toch wel een paar keer een wat grotere etappe nog gelopen. Zonder een centje pijn liep ik deze afstand uit. Marjolein had de laatste twee kilometer het wat moeilijker, met spierpijn en dergelijke. Maar we hebben het volbracht ! Dus dat was alweer de complete zaterdag. De zondag was ik daadwerkelijk jarig. Mijn verjaarskado had ik in het beloofde land (USA) al gekregen. Een 10 Megapixel Canon camera. Met bijzonder veel mogelijkheden. Meer dan je ooit zult gebruiken, waarschijnlijk. In elk geval, erg fraai. Mijn jongens hebben mij nog weer van DVD's voorzien. Red Dwarf (de tweede serie (Science fiction parodie van de BBC)), en twee series van the New Statesman met in de hoofdrol Rik Mayall (The Young Ones, Bottom). Erg leuk. Alleen mijn ouders kwamen nog langs op deze dag. Mijn verjaardag had ik al, samen met die van Ruben, in augustus gevierd, De videorecorder uiteraard nog wel geprogrammeerd voor de F1 race, en deze 's avonds nog bekeken. Acheraf had ik hem net zo goed niet kunnen opnemen. Wat een saaie race ! En dat brengt ons weer naadloos naar het einde van het weekend en dus van deze bijdrage.