www.simonfaber.eu

Op de werkvloer hier (Randstad) is het behoorlijk onrustig. En dat is natuurlijk ook voor te stellen, als u mijn bijdrage van de vorige week nog naleest. Dus maar meteen over naar het weekend. Martijn moest in het weekend deelnemen aan een A-toernooi in Oostenrijk, en vertrok op zaterdag met een aantal clubgenoten en coaches naar Keulen om daar het vliegtuig te pakken. Marjolein en ik togen weer ter pieterpad. En ik kan u mededelen dat we nu ook de provincie Gelderland achter ons hebben gelaten. We zijn in Limburg aangeland. Van Groesbeek naar Gennip voerde de tocht. Een zeer fraaie tocht, mag ik hier nog aan toe voegen. Van Gennip moesten wij weer met het openbaar vervoer naar Groesbeek, waar onze auto geparkeerd was. De bus zat behoorlijk vol. Vol met jeugd die in Nijmegen waarschijnlijk gingen winkelen en wat de jeugd nog meer zou moeten doen. En onderweg stapten bij de diverse haltes ook nog bejaarden in. En de gebeurtenissen die nu volgden lieten mij bijna van mijn stoel vallen van verbazing ! Voordat ik zelfs mijn zitplaats af kon staan aan de diverse bejaarden, stond de jeugd op om de ouderen van dagen te laten zitten ! Ik dacht dat Nederland steeds asocialer zou worden volgens de reclamespotjes van SIRE ! Eenmaal thuis gekomen konden we bijna meteen door naar Sodom (amsterdam natuurlijk). Een vriend van ons vierde daar zijn vijftigste verjaardag. Hij woont in de Indische buurt en telkens als ik daar mijn auto parkeer, ben ik een beetje angstig over hoe ik mijn auto weer zal aantreffen. Maar ook dit keer ging dat gelukkig goed. Zondag een rustdag gehouden, en de F1 wedstrijd gevolgd. Ik vond de acties van Barrichello best wel leuk om te zien, maar verder was de wedstrijd een beetje gezapig. Ondertussen werden wij per SMS op de hoogte gehouden van de prestaties van Martijn in het verre Oostenrijk, en uiteindelijk is hij in de kwartfinale gestrand. Hij werd op dat toernooi 9e. En dat is absoluut een zeer goede prestatie. In de middag werd ik, net als de rest van de kast, getroffen door het mailtje van Carro. Een klote situatie. Carro, nogmaals: Ik wens jullie drie veel sterkte toe.

Twee opmerkelijke zaken staan mij nog bij van de afgelopen week. De eerste was toch wel dat Martijn zijn rijbewijs heeft gehaald deze week. En dat in 1 keer ! Ach, zo vader, zo zoon. Of zo moeder, zo zoon ! Het blijft uiteraard gewoon een loterij zo'n rijexamen, maar ik ben wel blij dat hij het gehaald heeft. Dat scheelt hem weer een hoop geld. Het tweede opmerkelijke van deze week, is dat het hier behoorlijk begint te rommelen bij Randstad (waar ik nog steeds gedetacheerd zit) Stekkers worden uit projecten getrokken. Paketten worden niet meer verder ontwikkeld. Kortom de crisis slaat hier toe. Een boel internen moeten nu een andere functie gaan doen. Tijdelijke contracten worden niet meer verlengd. En ik heb zo maar het idee dat ik ook binnenkort hier opgezegd ga worden. Ik gok nu op einde oefing op 1 augustus. Dan heb ik hier dus langer dan vier jaar gezeten. Dus als jullie nog tegen die tijd iemand nodig hebben ?........ Het weekend was weer lekker lang. Zaterdag nog ter pieterpad getogen. Een zeer fraaie route van Millingen aan de Rijn naar Groesbeek. De tocht voerde zelfs nog een aantal kilometers door die Heimat, en hier ook nog een ooievaarsnest gezien waar nog jonge ooievaars in zaten. Wat mij dus meteen de vraag naar boven bracht Wie bezorgt de babys van de ooievaar ? Je kan ook aan de route merken dat je het zuiden begint te naderen. Een redelijk heuvelachtig landschap. Met, voor mijn gevoel, toch een aantal beklimming uit de buitencategorie ! Als je plaatselijke heuvels die je moet beklimmen ook duivelsberg noemt, dan is hier ook een reden voor denk ik. De zondag heb ik mijn hangmat in de tuin geparkeerd en hier een redelijk gedeelte van de dag in door gebracht. Toch deze dag niet helemaal in ledigheid doorgebracht, want ik moest de BBQ bedienen. Dit blijft toch een mannenzaak! De tweede pinksterdag mij nog een beetje onledig gehouden met Java Script en Joomla. Maar niet echt fanatiek, want het mooie weer lokte toch wel. Dus ook deze dag een substantieel gedeelte van de dag in de hangmat doorgebracht.

Deze week bereikte mijn moeder de eerbiedwaardige leeftijd van 70 jaar. En tevens waren mijn ouders ook nog eens 50 jaar getrouwd. Reden voor feestgedruis en biergeslemp dus. Omdat mijn ouders dus 50 jaar getrouwd waren was de werkweek lekker kort. Je krijgt daar namelijk nog steeds vrij voor. Mijn ouders hadden een gedeelte van een restaurant afgehuurd, met daarbij een gedeelte wat ingericht was als pub en daar werd het feest dus gehouden. Bovendien hadden mijn ouders ook de neven en nichten uitgenodigd. Mijn moeder komt uit een groot gezin. Acht broers en zussen had zij, en gemiddeld zo'n 2,3 kind per broer/zus. U begrijpt dat ik veel neven en nichten heb, en dat alleen al van mijn moeders kant. Het gros van deze familieleden heb ik in geen 20 jaar gezien en een enkeling zelfs al geen 30 jaar. Tot het feest van mijn ouders dan. Wat dat betreft was dat wel grappig om deze familieleden uit een ver verleden weer eens terug te zien. Kortom het feest van mijn ouders vond ik erg geslaagd. Bovendien hadden zij voor de gelegenheid ook nog een muzikant en een entertainer ingehuurd voor de feestvreugde, dus u begrijpt dat ik de volgende morgen behoorlijk schor was van het meebrullen, van allerhande repertoire. Ik heb mijzelf er zelfs op betrapt dat ik ook stond mee te deinen op het lied YMCA van de Village People, en nog erger: Ik kende zelfs de gebaren die hier bij hoorden! Ook heb ik nog in het weekend het Pieterpad weer aangedaan. Van Hoog-Elten (u weet nog wel: gemeente Duitsland) voerde de tocht dit keer naar Millingen. Een tocht die behoorlijk langs de oevers van de Rijn voerde. Langs de plaatsjes Spijk (waar de Rijn daadwerkelijk ons land binnenstroomt, en niet zoals men op school ons voorhoudt Lobith), Lobith en Tolkamer bereikten we uiteindelijk de oever van de Rijn alwaar wij Millingen aan de overkant zagen liggen. Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat dit niet een van de mooiste routes was die het Pieterpad kan schenken. Een beetje saai vond ik het zelfs langs de Rijn. Maar ja, het kan niet altijd feest zijn.

Het was een korte werkweek de vorige week, want bij ons in de buurt vierde men hemelvaart. Ever terzijde, wat wens je eigenlijk iemand toe met hemelvaart ? Een prettige hemelvaart komt mij toch wat cru over. Maar op hemelvaart mochten Marjolein en ik naar Ubbena gaan. Een buurtschap boven Assen. Inhoud twee huizen en een Chinees. En net bij deze Chinees vierde een nichtje van mij het feit dat ze alweer 25 jaar getrouwd was. De kwaliteit van de Chinees was zeer groot. Hij wokte dat het een lieve lust was, en ook zeer smakelijk. Ook mocht je bij deze Chinees lekker vleesjes laten bakken. Zoals lamskoteletten, karbonaden en meer van dat chinese spul. Kortom, ik heb me hier weer lekker uitgeleefd, of om het op zijn Kasts te zeggen: LEKKKKKUUUUUURRRHHHHHH. (ik ben nooit zo zeker van deze spelling). Samenvattend kan ik de hemelvaartsdag wel belonen met een acht. Enig minpuntje is wel dat het zo'n roteind van huis af is, maar je kan niet alles hebben. Op vrijdag was ik degene in Nederland die moest werken. Heerlijk. Wat een rust. 's Morgens in recordtijd naar je werk, en 's avonds in recordtijd naar huis. Ik ben er achter gekomen dat je over 66 kilometer geen twee uur hoeft te doen ! Zaterdag wilde Marjolein wel weer graag Pieterpadden. Maar ik heb de boot dit keer afgehouden, want druk, druk, druk met allerhande karweitjes. Voor mijn zwager moest ik nog iets moois maken in Excel, waardoor hij zijn foodcost in de gaten kan houden (hij heeft nl een restaurant), de auto van Marjolein moest nog door de wasstraat heen gereden worden, mijn vissen eisten nu ook weer eens een schoon aquarium. Kortom het leven van een Hoevelaker is van tijd tot tijd ook gevuld met plichten. Dus zondag maar de hangmat in de tuin opgezet en hierin van alle vermoeienissen zien te bekomen. Uiteraard kwam ik nog wel voor de auto optocht in Monaco nog even de hangmat uit, maar na afloop er weer rap in ! Het positieve van de auto optocht in Monaco is in elk geval wel dat ik van de laatste plaats af ben in het F1 spel van Bert !

Ik heb veel moeite om mij de vorige werkweek te herrinneren. En dat zal wel een goed teken zijn, neem ik aan. Het weekend staat me wat beter op het netvlies. Een maal per jaar heb ik, traditiegetrouw (want al drie jaar achter elkaar), een dagje uit met een stel vrienden van ons. En afgelopen weekend was het weer tijd voor dit gebeuren. Dit jaar hadden we het idee opgevat om in Drenthe te gaan fietsen, wandelen en dergelijke. Dus op zaterdag, bij het krieken van de dag, in de auto gestegen en op naar Dwingelo. Een zeer charmant en ook pittoresk dorpje. Bij de plaatselijke rijwielhersteller fietsen gehuurd, en daar ging het hele spul (10 man) de paden op, de lanen in. De omgeving van Dwingelo kan in een woord worden samengevat. Fraai. Ook nog een bezoekje gebracht aan het Planetron. Een soort expositie achtig ding over ruimtevaart enzo. We waren hierheen gelokt met het idee dat we een spectaculaire film zouden gaan zien op een een inmens groot doek rondom je heen. Dat viel, wat mij betreft, een beetje tegen. Ze projecteerden de film op het koepelvormige plafond. Waardoor, door de vorm van het plafond, nogal vertekening hier en daar optrad van het getoonde. Maar ach, het was gezellig. En het bleef ook wonderwel fraai weer. De door het KNMI voorspelde regen bleef godlof uit. Na afloop van het gefiets en gesjouw met zijn allen een terrasje pakken op de plaatselijke brink. Hier was ook een kermis aanwezig. Nu is kermis een relatief groot woord voor dit dorp. De kermis bestond letterlijk uit een zweefmolen en een wagen waarbij je aan een touwtje mocht trekken voor het verkrijgen van een prijs. Ter afsluiting gezellig met zijn tienen in de plaatselijke herberg wezen eten. De kwaliteit van het eten vond ik wat matig, maar als je het maar gezellig hebt heb je dit niet zo in de gaten. Uiteindelijk was het toch al bijna middernacht voordat ik thuis was. De zondag had ik gereserveerd voor mijn webserver. Die kreeg namelijk ik de afgelopen week wat kuren, maar je kan een webserver er natuurlijk niet zomaar uitgooien. Dan krijg ik namelijk te maken met super teleurgestelde gebruikers en vaste bezoekers ! Dus de zondag dan maar daar naar kijken. Ik heb het weten te repareren, maar ik ben bang dat die betreffende PC op zijn laatste benen loopt. Dit kan nooit lang goed gaan. Wel heb ik natuurlijk nog de moeite genomen om de F1 race te bekijken. Het hoopvolle nieuws is natuurlijk dat Ferrari weer een beetje tekenen van leven begint te vertonen. Desalnietemin had ik het minste aantal punten in de competitie bij het F1 spel van Bert. Ik ben nu zelfs de laatste in deze competitie, en ik hoop dan ook maar dat er dit jaar poedelprijzen worden uitgereikt aan degenen die laatst eindigen......