www.simonfaber.eu

Om meteen maar met het weekend in huis te vallen. De zaterdag mochten wij ter visite naar het Groene hart van Nederland: Alphen aan den Rijn. Zoals inmiddels als bekend veronderstelt, woont mijn zusje in dit plaatsje. Dus u kunt hier de conclusie terecht trekken dat ik mijn zusje en haar gezin ging bezoeken. Dit onder medeneming van mijn ouders en mijn vrouw. Mijn kinderen haakten af. Martijn omdat hij moest werken, Ruben omdat hij helemaal gaar was van de afgelopen werkweek. De verjaardagen van mijn nichtje en neven (21, 18, 15) werd in familiare kring gevierd. En ik kan u dan ook mededelen dat het heel gezellig was, en dat ik mij ook uitstekend vermaakt heb. De zondag dan. Uiteraard werd er weer een uurtje vrije tijd van ons geleend, dat we hopelijk in herfst weer terug krijgen. En was het eindelijk weer het Formule 1 seizoen aangebroken. In het F1 spel van Bert had ik een niet te kloppen team samengesteld, waarmee ik weer eens in de prijzen zou vallen. Helaas, was de werkelijkheid weerbarstiger. Ferrari komt niet aan. Raikonen dus ook niet en dat was toch de spil in mijn team. Voor Ross Brawn en consorten kan ik alleen maar een diepe buiging maken. Echt gaaf...... En dan kan ik nu weer iedere ochtend de komende twee weken weer in het donker opstaan. En ik was net gewend aan dat ik met daglicht alweer op mocht staan..... (snik).

Het valt allemaal niet mee zo'n eerste week weer hier in Nederland. De jetlag valt nog wel mee, het is meer de temperatuur. Anyway. Ik was maar een paar uur weer aan het werk, en ik had alweer het gevoel dat ik helemaal nooit weggeweest was. Ik ben meteen weer terug in de drukte. Het woord overwerk valt alweer met grote regelmaat, en ik ben bang dat ik me hier ook niet aan zal kunnen ontrekken. Het weekend was er een uit duizenden. We hebben weinig uitgevoerd. Martijn moest op zaterdag nog naar Bremen. Hier werd een zwaar judotoernooi gehouden. De hele wereldtop komt op dat toernooi. Alleen in zijn gewichtsklasse waren 100 deelnemers, en dat zie je op een ander toernooi toch niet zo gauw gebeuren. Martijn heeft het bijzonder goed gedaan. Hij werd uiteindelijk 9e. Hij was de een na beste Nederlander in zijn gewichtsklasse. Zelfs de Nederlands kampioen in zijn klasse kwam niet zo hoog. Dus: Goed gedaan, jochie.. En hij heeft nog tegen duitsers (uiteraard), fransen en een usbeek gespeeld. Zondag keerde hij rond een uur of elf 's avonds weer terug. Marjolein ging nu voor het eerst eens niet mee, maar besloot om gewoon thuis te blijven. Martijn zijn prestatie heeft er in ieder geval niet onder geleden. En zo kwam er vanzelf alweer een einde aan de week.

Vakantie

Ik ben weer terug van weggeweest. De afgelopen twee weken met mijn ouders en mijn meisje naar Amerika geweest. En dit keer de jongens thuis gelaten. Martijn is, vinden wij, inmiddels op een leeftijd dat we hem wel een poosje alleen kunnen laten. En Ruben kon door de weeks bij een neef van ons terecht die in het Amsterdamse plaatsje A. woont. Ik zal u bekennen dat ik het daar weer uitstekend naar mijn zin heb gehad. Met pijn in mijn hart heb ik Amerika achter me gelaten. Daar stond natuurlijk weer tegenover dat ik weer terug kon naar mijn kids. We hebben veel gewandeld in deze vakantie. En ook veel wild gezien. Buiten de verplichte alligators heb ik ook nog een zeekoe (manatee), otters, gieren, herten, wilde zwijnen, slangen en nog meer van dat spul mogen spotten. In een natuurpark aan de golf van Mexico hebben we zelfs nog de nacht doorgebracht in een blokhut (wel voorzien van electriciteit). Hier kwamen 's morgens en in de avond nog de herten om je hut heen scharrelen. Kortom, bijzonder terug naar de natuur. Bijgaand ook nog enkele foto's ter lering en vermaak. De jongens hadden zich blijkbaar ook vermaakt. Martijn had van de gelegenheid gebruik gemaakt om zijn verjaardag te vieren met zijn maten. Bij terugkomst stonden nog anderhalf krat bier extra in de garage. Maar hij had wel redelijk goed opgeruimd. Beide jongens waren toch wel blij om ons weer terug te zien. En dat, uiteraard, verheugd ons toch zeer. Zondag om 7 uur was ik weer terug in Nederland. Uiteraard redelijk gammel, want je slaat toch een nachtje over. 's Avonds nog ter afsluiting met ouders en kinderen uit wezen eten in het plaatselijke Hoevjelaak. En dat was weer lekkuuuuurrrrrr. Ik heb het nog toch 10 uur 's avonds weten uit te houden, en toen stortte ik echt in. De luiken gingen bij mij toen definitief dicht. Het enige wat ik nu nog kan doen is aftellen tot de volgende vakantie. En dat duurt nog 4 maanden.....

Amerika 2009

Vakantie