De vorige week heeft u mij gemist, denk ik en hoop ik een beetje. In ieder geval had ik mijn bijdrage vergeten in te zenden. Sterker nog, ik had hem ook vergeten te maken. Dit kwam ook omdat ik helemaal niets had meegemaakt. Zelfs het weekend kenmerkte zich door een compleet gebrek aan activiteiten. En eigenlijk herhaalde zich dit de afgelopen week weer. Het hoogtepunt van de week was dan ook dat ik maandag echt letterlijk van het ene moment op het andere zwaar verkouden werd. En dit hield ik ook de rest van de week vol. Dit gooide danig mijn harloopperikelen in het honderd. Zoals u uit de bijdrage van een aantal weken geleden heeft kunnen lezen, was dit juist nu iets wat ik weer, na een rustpauze van 9 maanden, had opgepakt. Zoals gezegd bleef het de hele week kwakkelen, zelfs tot in het weekend. Vrijdag had ik nog even hoop dat ik aan de herstellende hand was. Zaterdag was het weer helemaal mis. Omdat ik mijn ouders toch al een hele poos niet meer gezien had, ze wonen echt heel ver weg bij mij vandaan (zeker 900 meter), besloten Marjolein en ik op zondag om daar maar eens ter koffie te gaan. Dat werd dus wel wat langer, maar het idee was toch dat we alleen maar ter koffie zouden gaan. En dat, beste lezer, was alweer het hoogtepunt van het weekend. En dan moet ik er nog bij zeggen dat dit weekend dus al enerverender was dan het vorige weekend ! Een mens kan niet altijd bol staan van de belevenissen lijkt het wel. Dus tot zover de bijdrage dan maar weer.