Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 761
Mijn bijdrage voor de week kan weer kort zijn. Ik maak niet zoveel avonturen meer mee de laatste tijd. Zal wel aan de leeftijd liggen. Ik heb de jaren des onderscheids natuurlijk alweer een poosje bereikt, en ik moet toegeven: Ik ben geen dertig meer. Maar goed. Bent u die kou ook zo zat? Of is dat weer het gezanik van een grumpy old man. Man, wat ben ik die kou zat. Ik kan verdorie weer ijs lopen hakken in mijn vijver. IJs!!! Vijver!!!! Eind maart!!!!!! Maar goed, tot zover de teleurstelling van mij in het weer. Verder gaat het allemaal wel. Over de werkweek wil ik het niet hebben. Die was weer lang. Enig lichtpuntje wat nog te vermelden is, is dat mijn fysiotherapeut heeft aangegeven dat hij onze relatie wil afbouwen. Volgende week wil hij me nog zien, maar dan moeten we langzaam gaan afbouwen. Eerst een week niet komen, dan wellicht twee weken, net zolang tot we definitief uit elkaar gegroeid zijn. Mijn schouder gaat inderdaad weer wat beter. Ik heb voor mijn gevoel weer voor 95% dat ik alle bewegingen met mijn arm weer kan maken. Alleen bij het echt strekken van mijn arm heb ik nog wat last, maar vergeleken met wat het was, stelt het niets meer voor. Het weekend heb ik mijzelf in mijn huis opgesloten. Sinds we gedwongen waren om Sport1 aan te schaffen, heb ik tevens Film1 aangeschaft. En hier is Marjolein een groot fan van geworden. Dus we zien nu heel wat films en goede series. En nog vrij recente films ook nog. Marjolein is er helemaal aan verslingerd. Op zondag natuurlijk nog de F1 van Maleisië gezien. Er gebeurde weer genoeg op de baan, en ook daarna. Vettel valt toch wel door de mand als een verwend kereltje, wat altijd wil winnen. Maar goed, als je die instelling niet hebt, wordt je waarschijnlijk ook geen F1 kampioen. Een topsporter kan uitermate slecht tegen zijn verlies. En dat was het alweer, mijn bijdrage. Ik hoop dat u er weer van genoten heb.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 778
Ik merk dat ik minder op mijn geheugen moet gaan vertrouwen. Ik had de afgelopen week echt nog wel dingen meegemaakt, maar als ik dat blijkbaar niet voor dinsdag heb opgeschreven zakken deze gebeurtenissen weg uit mijn geheugen. Wat staat mij dan nog wel bij? Ik heb vijf dagen gewerkt, en was twee dagen vrij. Is dit een redelijke samenvatting? Zaterdag gingen Marjolein, Ruben en ik nog ter verjaring bij vrienden. De vriendenclub waarmee wij in februari naar Florida zijn getogen was hier compleet aanwezig. In navolging van het tv programma "Benidorm Bastards" noemen wij ons nu liever de "Florida Bastards". Kortom, zaterdag avond werd nog even de herinneringen en ervaringen uitgewisseld die wij in Florida hadden opgedaan. Kortom het was weer gezellig. Zondag in gepaste rust doorgebracht. Maar om 2 uur zat ik uiteraard gespannen voor de televisie. Het F1 seizoen begon weer. En dit keer moest ik hiervoor een abonnement op een commerciele sportzender voor nemen om dit gebeuren kunnen volgen. Ik heb me met de race wel vermaakt. Ik was vroeger niet echt gek op het sport verslag van Olav Mol bij deze wedstrijden, maar het kan blijkbaar nog slechter. Maar het gaat om de race, en die kon ik nu goed volgen zonder reclame. En dat waren alweer de hoogtepunten van deze week. Volgende keer, meer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 768
De eerste werkweek na de terugkeer uit de staat Florida zit er weer op. Donderdag kon ik mijn afscheid vieren van mijn oude klus bij de belastingdienst. Redelijk kort was het dit keer. Slechts 16 maanden. Qua sfeer en collegialiteit vind ik het erg jammer dat ik daar weg ben. Ik ben dus nu voltijds op een nieuwe klus bij de belastingdienst begonnen. Ook bij een nieuw bedrijfsonderdeel. En dan merk je toch dat de belastingdienst een groot bedrijf is. Dat nieuwe bedrijfsonderdeel heeft een heel andere sfeer, andere wijze van werken. Het lijkt echt een ander bedrijf. Tot zover de werkweek volgens Simon. Het weekend. Dat was vrij oninteressant. Zaterdag ging nog wel, zondag moest Marjolein alweer vertrekken naar Brussel dit keer. Ze reist er tegenwoordig wat aan af. Dus hadden Ruben en ik het rijk alleen. En toen Ruben 's avonds naar de luchtmachtbasis moest had ik het rijk zelfs helemaal alleen. Snikkend heb ik mezelf toen maar in slaap gehuild.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 768
Ik heb nog een beetje moeite om mijn draai te vinden bij mijn nieuwe klus. De opdrachten zijn niet concreet, en er zit ook nog geen echte sturing op. Ik zwem een beetje in het luchtledige, en dat vind ik absoluut niet fijn. Ik kom erachter dat ik hier niet goed tegen kan. Maar goed. Dat zijn mijn besognes. Intussen heb ik mij ook voorbereid op het komende F1 seizoen. Bij Bert heb ik een "winnend" team neergezet. Eens zien of ik hiermee nu niet de poedelprijs ga halen. Verder heb ik een abonnement moeten nemen op Sport1. Een combi regeling maar genomen, want als ik ook nog Film1 erbij nam hoefde ik in totaal maar 24 Euro per maand te betalen voor deze zenders. Of je een emmer leeg gooit. Maar Marjolein wilde nog wel graag Film1 dus dan maar twee vliegen in een klap doen. Het weekend. Dat hebben we ook weer overleefd. Martijn was op 25 februari nog jarig geweest. En hij wilde nog zijn verjaardag vieren. Nu woont hij op een kamer van 12 vierkante meter. Dus om daar je visite te ontvangen wordt wat krap. Dus vierde hij zijn verjaardag zaterdag maar in zijn ouderlijk huis. Zaterdag zat het dus behoorlijk vol in huize Faber. Maar het was wel heel gezellig. Ook hadden we, namens Martijn, nog bij de Chinees een aantal rijsttafels besteld. En traditie getrouw hou je daar een groot gedeelte van over. Ik zal de komende weken nog vaak Chinees voorgeschoteld krijgen denk ik. Dus op deze wijze ging de zaterdag nog in vreugde voorbij. Zondag was wat rustiger. Alleen mijn zwager kwam even buurten, dus dat was ook nog gezellig. Verder moest er nog belastingaangifte gedaan worden. Het invullen ging wel gemakkelijk, het versturen lukte niet vanwege servers die bij de belastingdienst blijkbaar overbezet waren. Ach het is nog geen 1 april zullen we maar zeggen. En op zondag werd het uiteraard weer winter. Ik ben die kou en troep nu wel weer zat. Lente moet het worden !!! En dat was het weer voor deze week.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2013
- Hits: 725
Ik ben weer terug. Terug uit het land van cowboys en indianen. En ik kan u vertellen, het was weer een heerlijk weerzien met het land van die onbegrensde mogelijkheden. We vertrokken op een vrijdag met stuifsneeuw uit Nederland. We, waren in dit verband Marjolein, ik en nog vijf vrienden die we al 30 jaar kennen. Dus was het vol in mijn stulp te Amerika. Zeven man is de maximum capaciteit, als een persoon het niet erg vind om op de slaapbank in de woonkamer te slapen. Toen we aankwamen was het slechts vijftien graden Celsius. En in de nacht ging het kwik zelfs nog door het vriespunt heen! Maar het werd vervolgens iedere dag warmer. Tot we bij vertrek naar Nederland zelfs de dertig graden nulletje cee haalden. En wat hebben we zoal gedaan aan de overkant van de visvijver? Marjolein en ik mochten een beetje de onbezoldigde reisleider gaan uithangen. Dat hield dus in dat we een hoop dingen hebben gedaan die weliswaar voor de vriendenschaar nieuw waren, maar die wij routineus konden afhandelen. Zo hebben we uiteraard nog ons voortbewogen per kano over de St. Johns rivier. Dat is vooral in dit jaargetijde een leuke attractie omdat je dan tussen de zeekoeien aan het roeien bent. En uiteraard tussen de hordes alligatoren. Een nieuwe ervaring was dit keer wel dat we een stel pubers van een jaar of 20 assistentie moesten verlenen omdat ze er in geslaagd waren hun kano te laten omslaan. Dat vonden ze natuurlijk zelf erg hilarisch. Tot wij ze erop attent maakten dat de er in de rivier een levendige populatie alligators aanwezig is. Toen wilden ze wel heel rap naar de oever om hun kano te kunnen omdraaien. Eerst kozen ze nog voor de oever waar de zon lekker op scheen, maar dat ontraadden we ze toch maar, omdat daar juist ook de alligators liggen te zonnen. De jongens kwamen uit New Jersey en waren duidelijk niet gewend dat er in het water gevaar kan schuilen. Uiteindelijk hebben we ze naar de oever weten te assisteren en konden ze de kano weer omdraaien om hem leeg te laten stromen. En beduidend stiller konden ze toen hun weg vervolgen. Ook zijn we nog naar Space Kennedy geweest waar we weer onze ogen hebben uitgekeken. Hier was ook voor mij nog iets nieuws te beleven. We mochten nu namelijk ook het Vehicle Assembly Building in. Een gebouw van 160 meter hoog en erg groot enzo. In dit gebouw worden en werden raketten en spaceshuttels in elkaar gemonteerd om afgeschoten te kunnen worden. Toen het gebouwd werd (in1962) was het destijds het grootste gebouw ter wereld qua volume. Maar aan alle leuke dingen komt een eind. Dus zondag moest ik weer een lange broek, trui en zomerjas aantrekken. En had ik het gevoel dat ik voor joker liep, zo warm was ik gekleed. Hier in Nederland kwam ik dus aan in lange broek, trui en zomerjas en had ik wederom het gevoel dat ik voor joker liep omdat ik zo frisjes was gekleed. De temperatuurshock was ook redelijk groot kan ik u verklappen. Vertrekken met 30 graden nulletje Cee en aankomen met temperaturen rond het vriespunt. Dus maandagmiddag weer gearriveerd in Hoevjelaak. Brak maar gelukkig. En dan nu maar fluks aan den arbeid.