Ik zat net afgelopen week te bepeinzen hoe lang ik hier alweer bij de staat der Nederlanden werkzaam ben, en hoelang ik nog hier zal zitten. Het einde van de maand naderde immers alweer, en ook het einde van het jaar. En op het eind van het jaar loopt in principe het contract af voor mij bij de Nederland BV. En inderdaad, op vrijdagmiddag kreeg ik het mailtje van mijn accountmanager dat het per 1 januari hier voor mij afgelopen is. Ik heb hier dan alweer twee jaar gezeten. Time flies. Ook als je het naar je zin hebt. Maar of ik hier ook daadwerkelijk de deur achter mij dicht gaat trekken op 31 december is nog even de vraag. Men heeft mij gevraagd of ik ook processen kan ontwerpen, want dat hebben ze volgend jaar nodig. En misschien gaat ook nog het vervolg door van mijn huidige opdracht. En dan hebben ze mij ook nog nodig. We gaan het allemaal wel weer meemaken. Voorlopig reken ik nergens op. Kan ik ook niet gauw teleurgesteld worden. En verder hoefde ik maar een keer deze week in de avond nog naar mijn werkgever toe. De laatste weken lijkt het erop dat ik iedere week minimaal twee maal in de week bij mijn baas mij mag melden, maar afgelopen week hoefde ik maar een keer dit te doen. Moest wel dan naar Amsterdam rijden in plaats van Utrecht, maar dat was dan ook het enige nadeel. Dan over naar het weekend. December klopt weer aan de poort, en dat betekent dat we weer het feestgedruis ingaan. Het spits werd dit keer op de zaterdag afgebeten door een aangetrouwde neef. Ik weet dat klinkt ver weg in de relatie stamboom, maar we kunnen nu eenmaal wel goed opschieten met bovengenoemd persoon. Hij werd 45 en vierde dit in Amsterdam. Hij woont daar per slot van rekening. Dus het complete gezin Faber (dus inclusief zonen) schoof op zaterdag avond in de Peugeot om naar Sodom en Gomorra af te reizen. Het was heel gezellig, en we hebben ons uitstekend vermaakt, maar om 1 uur vonden we het toch tijd om weer eens naar huis toe te kachelen. Gelukkig kon Martijn de auto besturen. Was voor hem wel de eerste keer dat hij ons voertuig ging besturen, en gewend als hij was aan zijn eigen auto (geen automaat) duurde het ook niet lang voor we bijna met onze neus tegen de voorruit zaten geplakt, omdat hij de koppeling in wilde trappen die er niet was. Maar verder kon hij ons op uitstekende wijze weer richting de beschaving chaufferen. Hulde. Daarna ging hij nog door naar een house-warming party. Vroeger (opa verteld) begon een feestje om 8 uur, en als je als visite om negen uur kwam aankakken was je laat. Tegenwoordig ligt dat blijkbaar anders, en is het helemaal niet raar als je nog eens om uur of een komt aanzetten. Zondag niet veel uitgevoerd. Je moet ook je rust kunnen nemen.