Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 842
We gaan een beetje kwakkelen geloof ik, de familie Faber. Marjolein begon van de week toch ziek te worden, en dat is meestal een voorteken dat de anderen het ook gaan worden in huize Faber. Over de werkweek kan ik in ieder geval verder kort zijn. Hij was lang en zonder bijzonderheden. Op zaterdag moest ik vroeg uit de veren. Martijn moest voor het eerst aan de districtskampioenschappen meedoen voor de -20. Mijn god wat word ik oud ! Hij wordt volgende maand 17 en dan mag hij dus niet meer aan de -17 categorie meedoen. Anyway. Hij ging dus weer eens judoen. Het was toch redelijk in de buurt (Ede) dus ben ik ook wezen kijken. Van te voren had hij (en wij ook) op niets gerekend. Je hebt over het algemeen toch weinig te vertellen als je net overgestapt bent naar een nieuwe leeftijdscategorie. Maar het ging eigenlijk wel aardig. Om niet te zeggen goed. Tegen ons aller verwachting in presteerde hij het om 3e te worden op deze kampioenschappen. En dat was net niet genoeg om zich te kwalificeren voor het NK. Maar geeft wel aan dat hij lekker bezig is. De zondag hebben we doorgebracht met een DVDtje en verder niets. Ik kan me de titel al niet eens meer herrinneren van deze film, maar het was Frans, met Jean Leno in de hoofdrol en ging over de turkse maffia en de grijze wolven. Dus echt blijven hangen is hij bij niet deze film. Verder beginnen de eerste verschijnselen van griep/algehele malaise zich nu ook bij mij aan te dienen. Druk op mijn ogen, vage hoofdpijn..... Kortom ik denk dat ik het volgende slachtoffer zal zijn in de ziekte cyclus bij de familie Faber. Ach, als ik maar over twee weken maar weer beter ben, want dan ga ik er eens lekker twee weken tussen uit. En wel naar het beloofde land !
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 804
Zo, dit zal mijn laatste bijdrage voorlopig zijn. Ik ga volgende week op vakantie, en dus bent u twee volle weken verstoken van mijn belevenissen. Uiteraard zal ik daarna u weer op de hoogte houden van het reilen en zeilen van het geslacht Faber. De afgelopen week echter moet eerst nog weer netjes afgesloten worden. Ik blijf een beetje sukkelen. Hoofdpijnen, algehele gevoelens van malaise. Ik blijf er mee tobben. Niet beroerd genoeg om thuis te blijven, maar wel vervelend. Dus weer een week niet hard gelopen. Woensdag mocht ik nog naar Zeist. Daar hield mijn werkgever de nieuwjaars bijeenkomst. In een theater. Maar daar hield de belofte van een gezellige avond ook wel mee op. Twee uur naar tenenkrommende “ludieke” (gat wat haat ik dat woord) filmpjes en onbegrijpelijke toespraken zitten luisteren voordat het buffet werd opgediend. Het enige voordeel was dat ik nog weer wat oude bekenden terugzag. Zelfs nog een paar mensen gezien en gesproken met wie ik nog een TAS verleden deel (voor Bert: Klaus Duindam en Jantinus Haandrikman (die ken je toch nog wel ?)). Het viel me nog mee dat ik nog een aantal ex-TASsers tegenkwam. Zaterdagavond ben ik nog met mijn ouders naar het theater geweest. Bij wijze van verjaarskado hadden we mijn vader in december een avondje theater kado gedaan, en zaterdag was de dag dat deze avond ingelost werd. We zijn met zijn zessen naar een klucht geweest van John van Eerd. Ik geloof dat de titel van het vertoonde Dubbel Op was (of zoiets) en we hebben ons daarbij hartelijk geamuseerd. Na afloop nog even een afzakkertje te huize Faber. Kortom heel genoeglijk allemaal. Zondag een beetje stompzinnig om me heen gestaard, en alleen het laatste deel van de A1 gezien. En toen hoefde ik nog maar een werkweek !
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 812
Het was een hectisch weekje de afgelopen week. Zoals u in mijn vorige bijdrage heeft kunnen lezen had ik een aantal (3) Amerikanen te logeren in huize Faber. En dat brengt toch altijd, uiteraard, wat drukte met zich mee. En dan was het natuurlijk nog de week van de grote woei. Op donderdag stak er een licht briesje op, en meteen was Nederland weer in paniek. Treinen die niet meer rijden, weerwaarschuwingen, mensen werden geadviseerd om binnen te blijven (lekker als je op je werk zit). Het viel me nog mee dat ze de noodtoestand nog niet afriepen. Omdat de treinen niet meer reden, kon ik nog een collega naar Amersfoort vervoeren. We gingen om half vijf op weg naar de beschaafde wereld, en ik zat op het enige stuk snelweg zonder afsluitingen of wat dan ook. Sterker, het leek wel rustiger dan normaal. Dus ik was gewoon op tijd thuis (6 uur). Zaterdag gingen mijn Amerikaanse gasten naar een judo toernooi in Slagharen. Vergezeld van Marjolein. ’s Middags gingen ze door naar ut Hjerrenvaen (Heerenveen) alwaar de Nederlandse kampioenschappen voor teams gehouden werd, dus ik had de zaterdag het rijk alleen. En dat was wel even lekker rustig. ’s Avonds met zijn zevenen naar de lokale chinees geweest, en dat was uiteraard LEKKUUURRRH. Ook heb ik de babi pangang score (in het Amerikaans is dit pork in sweet-sour sauce (dan weet u hoe u dat moet bestellen in het buitenlands)) nu weer op 1 gezet. Zondag was het voor mij niet uitslapen. Mijn Amerikanen vertrokken en moesten om 7 uur op Schiphol zijn. Dit hield in dat ik om 5 uur (jawel) op mocht staan. Voordeel van zo vroeg reizen is dat je de snelweg nagenoeg voor jezelf heb. Bijna niemand op de weg. Qua rijden een heerlijkheid, maar ik zal er toch niet voor vroeg opstaan als het niet perse hoeft. Bij terugkeer was het kwart voor acht dus ik had een lekkere lange dag. ’s Avonds kon je me opvegen dus maar op tijd naar bed gegaan. En dat was het alweer.