Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 828
De afgelopen week. Hoe zat dat ook al weer ? Ik weet nog wel dat ik woensdag compleet euforisch was voor wat betreft mijn loopgebeuren. Dat smaakte naar meer ! Dus ik was vrijdag uitermate teleurgesteld in mij zelf, toen ik al na 2,5 km de pijp aan maarten moest overhandigen. Maar dat geheel ter zijde. Het weekend was er weer een uit de categorie, het gespleten gezin Faber. Martijn mocht meedoen aan het Master toernooi in Bremen. Een bijzonder zwaar toernooi, en dat is dan nog een understatement. Hij was de jongste in de categorie -20 jaar, dus was het dit jaar alleen maar even ruiken aan het grote gebeuren. Marjolein en Martijn vertrokken daarom op zaterdagmiddag 5 uur, en lieten Ruben en mijzelf alleen achter. Martijn diende op zondagochtend al aan te treden voor de weging, dus werd er al op zatermiddag gereisd. Dit gaf mij de kans om eens mijn aquarium weer eens te kuizen. Volgens mijn gezin was het meer een compleet met algen dichtgeplakte bak, waar bij zij een vermoeden hadden dat er wellicht nog andere levensvormen in aanwezig waren. En, inderdaad, na het schoonmaken bleek nog een aantal vissen in leven te zijn. Op zondag middag keerden de sportievelingen weer terug naar de heimat. Martijn was reeds in de eerste ronde uitgeschakeld, maar dat mocht de pret niet drukken. Hij was erg onder de indruk ook van het bijzonder hoge niveau aldaar. Een van de zaken waar hij onder de indruk van was, was het feit dat hij een Kazachstaanse judoka geworpen zag worden door een Israelische judoka, waarbij de eerste nogal ongelukkig met zijn neus in de mat verdween. Met als gevolg dat deze brak. Maar dat is bij judo blijkbaar geen reden om dan maar geblesseerd uit te vallen. Integendeel, je judoot dan maar gewoon verder met een gebroken neus. Verder kreeg Martijn te horen dat hij ook mag meedoen met de Q3 wedstrijden. Dit zijn 3 toernooien waarbij de senioren zich moeten kwalificeren voor het NK. Ook hier gaat het duidelijk om het opdoen van de ervaring, voor als hij later groot is. Want voordat hijzelf een senior is zijn we alweer 3 jaar verder. En dan ging ook nog eens de zomertijd in. Wat een achterlijk gedoe blijft dat toch. Nou kan ik weer in het donkerst van de nacht opstaan. Gatverdamme, wat een gekloot weer ieder jaar voor jan jodokus. Je bespaart je er helemaal geen energie mee. Want nou kan ik ’s morgens het licht weer ontsteken ! Van mij mogen ze dat per direct afschaffen ! Maar laat ik mij niet kwaad maken, er zijn belangrijkere dingen in het leven. Tot de volgende keer maar weer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 832
Het lijkt al weer jaren geleden dat ik vakantie had. Dat zal wel betekenen dat ik het zo lekker naar mijn zin heb, en dat daardoor de tijd voorbij lijkt te schieten. Het weekend bracht ons dit keer een bedrijfsfeestje. Het bedrijf van Marjolein bestond 10 jaar en dat vond men reden tot jolijt en feestgedruis. Het werd gehouden in “Het ambt van Nijkerk” te Nijkerk (heel verrassend !), dus lekker dichtbij en eigenlijk dus een thuiswedstrijd. Deze locatie moet Bert toch nog bekend voorkomen, want ons beider TAS heeft daar ook nog wel eens een uitbundig feest gevierd. Ook toen kon men nog gokken aan de black jack tafel en roulette spelen, en dat had men ook nu weer. Je loopt als wederhelft van een medewerker van zo’n bedrijfsfeest maar een beetje mee. Je kent er, uiteraard, bitter weinig mensen. Maar het eten was wel goed en ook het entertainment was wel aardig verzorgd. Buiten de obligate toespraken van de directeuren na dan. Maar goed, om een uur of een weer op huis aangegaan, en de volgende dag dus een beetje uitgeslapen. De zondag uiteraard de F1 gevolgd. Wel heel irritant al die reclames er weer tussendoor, maar toch wel van de race genoten. En dat was het eigenlijk alweer. Dus de volgende week maar weer meer.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 791
Het valt allemaal niet mee, om zo weer te moeten beginnen na twee glorieuze weken. Maar ik hou me uiteraard groot. Omdat ik tijdens de vakantie niet hardgelopen had, en ter voorbereiding op mijn vakantie een aantal weken hiervoor ook al niet, besloot ik deze week maar weer eens de stoute hardloopschoenen aan te trekken. Dat werd de eerste keer een zeer beschamende vertoning. Ik wil hier nu niet verder over uitwijden, maar laat ik het positief benaderen, ik had zeer veel perspectief tot verbetering van mijn prestatie. Godlof gingen de andere twee keren dat ik mijn schoenen aantrok het beduidend beter. Het weekend brak ook weer aan de afgelopen week. Dit tot mijn opluchting. Zaterdag is als een droom voorbij gegaan. Kortom, ik weet hier niet zoveel meer van. Zondag kregen we de ouders van de verkering van Martijn ter visite. Hij heeft per slot van rekening al weer 6 maanden verkering ! Het bleken gelukkig zeer gezellige mensen te zijn. Zo te merken met dezelfde instelling als wij. Dus dat weten we dan ook weer. Verder is er over het weekend weinig te melden, dus willde ik het hier maar bij laten.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 846
Over de werkweek heb ik weinig informatie te verstrekken. Het hardlopen is inmiddels weer op een acceptabel niveau gekomen, dus daar heb ik ook geen klachten meer over. En uiteraard is het weekend ruim vijf dagen tekort. Op vrijdagavond had Martijn een gala avond van zijn school. Vroeger, in mijn tijd tenminste, was het absoluut not done om op een feestje van school in een net pak te verschijnen. Je moest toch in het uniform van die tijd verschijnen. Spijkerbroek, gympen, T-shirt en een spijkerjasje. Kwam je anders gekleed op een schoolfeest dan was je een paria. Maar de tijden zijn blijkbaar veranderd. Als de school nu een gala avond organiseert dan gaan de heren in het pak. Compleet met stropdas, die pa dan uiteraard wel even moet strikken. En de dames gaan blijkbaar in een feestelijke feestjurk. Dus toen Martijn met zijn vriendin weggebracht zouden worden naar deze avond moesten er eerst door moeders allerlei foto’s geschoten worden. Dit tot groot ongenoegen van de geposeerden. Om een uur kon ik ze weer ophalen en thuis bezorgen. Zaterdag mochten we ter verjaardagsvisite tijgen van een stel vrienden. Martijn vindt zich tegenwoordig daar een beetje te groot voor worden (17 jaar nietwaar) dus die bleef thuis. Het was de bedoeling dat we bij de verjaars visite ook zouden blijven eten, dus hadden we Martijn geinstrueerd over het gebruik van de hete lucht oven/magnetron. En hoe hij de pizza moest bereiden. In de uitleg is blijkbaar toch iets niet helemaal goed overgekomen, want bij thuiskomst liet hij ons een verbrande, zwarte, hard geworden deegkoek zien, die niet voor consumptie geschikt was gebleken. In zijn enthousiasme had hij geprobeerd om gebruik te maken van de hete lucht en de magnetron mogelijkheden van onze combi tegelijkertijd. Dit ondanks de instructies om de pizza gedurende 15 minuten in een voorverwarmde oven van 225 graden te bereidden. De tweede pizza was, volgens zijn zeggen, wel goed terecht gekomen. Maar de verjaars visite was ook zeer leuk en gezellig. Zondag mocht ik mij nog bezig houden met een PC. Een PC die nog in het bezit was van Raampjes 98 moest in de vaart der volkeren opgestoomd worden naar XP. Normaal een klusje van niets, ware het niet dat de PC er wel een zeer merkwaardige hardware configuratie op na hield, waardoor XP halverwege dacht dat hij geen harde schijf meer had. Bleek dat die knurften van de PC makers de harde schijf maar niet op een IDE bus hadden aangesloten maar op iets anders vaags. Uiteindelijk is alles nog wel weer goed gekomen, de schijf gewoon overgezet naar een IDE aansluiting, maar je bent toch er weer even mee bezig. I love it. Verder verliep het weekend zonder vernoemenswaardige incidenten. Dus maar weer eens zien wat de komende week ons zal brengen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 831
Ik ben weer in het land, dierbare Kast:Genoten. En ik heb me uitstekend vermaakt de afgelopen twee weken. Ze zijn waarlijk omgevlogen. Op zondag 11 februari vertrokken we bijzonder vroeg naar Schiphol. Om 7 uur meldden we ons bij de incheck balie, en begon onze vakantie. Ikzelf was nog nooit in dit jaargetijde in Florida geweest, dus ik was wel nieuwsgierig hoe het daar zou zijn. De vlucht daarheen verliep zeer voorspoedig, en toen we aankwamen was ik aangenaam verrast door de temperatuur. Het was maar liefst 21 graden boven nul. Wat ik wel heel vreemd vond, was dat de helft van de bomen daar toch nog zijn blad verloor, de andere helft blijft lekker in het groen.Gedurende de week werd het helaas wel iedere dag iets kouder, tot op zaterdag het absolute dieptepunt werd bereikt met 12 graden overdag, en ’s nacht zelfs nachtvorst. En in die nacht viel ook nog eens de stroom in ons gebied uit, dus dat was wel even ontbering lijden. We waren deze week nog maar met ons tweetjes. De jongens logeerden nog bij Opa en Oma, omdat ze deze week nog naar school moesten. Zij zouden op zaterdag de reis gaan ondernemen, vergezeld van een neef van ons (zoon van mijn schoonzus). De week zonder de kinderen hebben we nog nuttig besteed. Er moesten diverse klusjes nog rond het huis plaats vinden, dus die hebben we dan ook maar gedaan. Dus, zoalsgezegd, kwamen de kinderen op zaterdag aan en vanaf die dag ging de temperatuur weer lekker omhoog. Toen we uiteindelijk op 24 februari vertrokken was het 27 graden boven nul. Kortom heerlijke winter temperaturen ! In de week dat de jongens er waren hebben we nog leuke dingen gedaan, zoals kanoen, pretpark bezoeken (Universal studios), en lekker bij het zwembad bivakkeren. Toen we gingen kanoen waren we ook nog getuige van dat er twee zeekoeien weer werden uitgezet in het wild. Toen we gingen kanoen ritselde het trouwens van die beesten, want die komen in de winter allemaal de rivier op vanwege het iets warmere water. We waren door de kano verhuurder nog gewaarschuwd dat er twee van die beesten het leuk vinden om kano’s te laten omslaan. Dit doen ze door onder de kano te gaan zwemmen en dan plotseling te komen opduiken. En verdomd, Marjolein en ik zitten in de kano en zien een zeekoe onder onze kano gaan zwemmen. De boot begon al wat vervaarlijk te schommelen, dus wij als een idioot gaan peddelen. Gelukkig waren we net op tijd en werden we niet omgegooid. Bijgaand, uiteraard, een paar foto’s van onze vakantie. Helaas komt aan alle (goede) dingen ook een eind. Zaterdag moesten we weer terug naar dit koude kikkerlandje. Het was tijdens de reis dat ons Martijn jarig werd. Voor het eerst in zijn leven begon zijn verjaardag in het vliegtuig. Later zullen zijn verjaardag nog wel uitbundiger vieren. De reis verliep eigenlijk zeer voorspoedig en op zondagochtend waren we weer in Hoevelaken. Nog maar vijf maanden, en dan mag ik weer terug. 