Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 786
De vorige week ging weer als een schaduw heen. Werken, eten, slapen. U kent het wel. Ach, het leven kan ook niet altijd enerverend zijn. Gelukkig maar, zou ik bijna zeggen. Dus het weekend dan maar weer. Eigenlijk hadden Marjolein en ik deze zaterdag op jacht gemoeten naar een nieuwe badkamer. Maar op de zaterdag zelf aangekomen ontbrak bij ons beiden de motivatie om dit ook daadwerkelijk uit te voeren. Dan maar als troost het complete wagenpark van de familie Faber door de wasstraat heen gereden. Dit was al een zeer geruime tijd niet meer gebeurt, en het bleek dat de orginele kleur van onze auto's nog weer te reconstrueren was. Op zondag zijn Marlolein en ik weer ter Pieterpad getogen. Een etappe van 19 kilometer voerde ons van Rolde (Drenthe) naar het welbekende, en zeer aansprekende Schoonloo (Ook Drenthe). Schoonloo bestaat uit een rotonde, twee zijstraten genaamd Dorpstraat en Hoofdstraat en vier bushaltes. Kortom, zeer bruisend. De wandeling voerde ons weer langs zeer fraaie plekjes. Heide, bos het kon niet op. Door het gepieterpad pas om half vijf weer in Hoevelaken. Gelukkig had ik met behulp van mijn vooruitziende blik, de radiobode en de videorecorder, de tegenwoordigheid van geest gehad om de F1 race op te nemen. Dus om vijf over half vijf kon ik de F1 bekijken. De strijd om de eerste vier plaatsen was niet echt enerverend, maar wat daar achter gebeurde vond ik wel leuk om naar te kijken. De jongens Faber hadden deze dag een BBQ, dus die boften enorm met het weer. Mijn zwagert had voor al zijn neefjes en nichtjes dit georganiseerd. En hij heeft een heleboel neefjes en nichtjes, dus dat was, denk ik, een zeer drukke bedoeling. Om half tien waren de gebroeders weer uitgegeten en teruggekeerd op het vertrouwde adres te Hoevelaken. En toen was er al weer een week toegevoegd aan het turbulente leven van Simon
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 855
Zo, de eerste werkweek van na de vakantie is alweer voorbij. En, uiteraard, is het nu alweer net of ik nooit ben weggeweest. Ik ben er wel achter gekomen dat jetlag iets zeer persoonlijks kan zijn. Mijn overbuurman hier in Gouda is in dezelfde tijd naar Indonesie geweest (ook 6 uur tijdverschil), en we zijn weer allebei tegelijk begonnen met werken. Ik vanaf maandag weer zo fris als het spreekwoordelijke hoentje, hij nog de hele week brak van de jetlag. Zo zie je maar weer. En toen kwam het weekend er al weer aan. Zaterdag gingen we naar het personeelsuitje van Marjolein haar werk. Met zijn drieen, want Martijn had daar geen zin in en wilde thuis blijven. We gingen naar Hilvarenbeek naar het safaripark, aldaar. Gezellig met zijn drieen daar rondgehobbeld, en na afloop een BBQ. Dit is in deze zomer zowiezo een zeer gewaagd plan, maar godlof bleef het droog. Wel kreeg ik tijdens de roofvogelshow een ontzettende heimwee naar Amerika. Wat zijn Nederlanders namelijk toch een stelletje domme boeren. Niet luisteren, niet gedisciplineerd. Bah ! Wat was namelijk het geval. Voordat men met de roofvogels ging optreden, verzocht de presentator/valkenier het publiek om vooral te blijven zitten en niet rond te gaan lopen tijdens de show. Als men namelijk gaat staan en zo'n vogel komt eraan dan loop je gewoon het risico dat je een paar klauwen in je gezicht begraven krijgt, omdat zo'n beest moeilijk kan uitwijken en automatisch dan zijn poten naar voren steek. Bovendien kan zo'n vogel van dat rondlopen erg onrustig worden en besluiten om dan maar een paar dagen in de bossen van Hilvarenbeek te gaan bivakeren. Met andere woorden het hazepad te kiezen, en voordat ze dan die vogel weer terug hebben.... Als je dit verhaal aan een Amerikaans publiek verteld, blijven ze echt rustig zitten tijdens de show. Maar hier in dit land van hufters natuurlijk niet. Kinderen die om de haverklap van de ene kant van de tribune naar de andere kant moeten lopen, complete gezinnen die plotseling een beter plekje zien om te gaan zitten, en daar dan ook naar toe lopen, kinderen die nota bene met een bal gaan lopen stuiteren tijdens de show zonder dat hun ouders er wat van zeggen. Nee, alles moet hier mogen in dit land. Wat een stel eikels ! Maar ik maak me weer veel te druk. In ieder geval waren we weer om een uur of acht weer in Hoevelaken, zodat we ook nog wat aan de zaterdag hadden. Zondag was een wat mindere dag in de familie Faber. Martijn kwam in tranen terug van zijn vriendin. Ze had het uitgemaakt. Daar was hij echt behoorlijk kapot van. Tien maanden heeft de droom geduurd, maar nu is het over. Ach, we hebben dit waarschijnlijk allemaal wel meegemaakt, maar dat is voor hem natuurlijk maar een zeer schrale troost. Dus dat zette een behoorlijke domper op de sfeer in Hoevelaken. Ook heb ik nog de F1 race gezien. Ik kan hem in een woord samenvatten. Saai. En dan Alonso nog winnen ook. Soms zit het mee, op andere dagen duidelijk niet. Op naar de volgende week.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2007
- Hits: 820
We zijn weer terug, geachte lezer(es). Terug uit HBL (het beloofde land). Ik heb me weer uitstekend vermaakt daar in het warme zuiden. Helaas is nu alles weer voorbij en mag ik me weer in het zweet mijns aanschijns bezig gaan houden met werk. Ik kan ook niet op vakantie gaan of er gebeurt weer wat met mijn werkgever. Ik kom thuis van vakantie en lees in de mail dat ik weer een andere werkgever ga krijgen. En weer zonder ook zelf maar te solliciteren. Dit keer ga ik de KPN als werkgever krijgen. Ze zijn al bezig om alle aandelen Getronics op te kopen. Wat moet in godes- vredesnaam een telecom bedrijf met een detacheringsclub, zo vraag ik mij af. Mischien moet ik weer zelf eens gaan solliciteren, want hier word ik zo langzamerhand ook niet goed van. Weer een pensioenbreuk in het verschiet, terwijl dat een van de redenenen was om niet meer te solliciteren :-( Anyway, the vakantie. We dit jaar nog getuige geweest van een spaceshuttle lancering. Erg indrukwekkend. We zaten op zo'n vijf kilometer afstand van de lanceersite en zien de shuttle gelanceerd worden. Ik had eerst nog zoiets van: Grappig, maar het is net of je een vuurpijl afgeschoten ziet worden. Met andere woorden, niet echt spectaculair. Maar toen kwam het geluid eraan. De tribunes klapperden gewoon mee met het geluid, en je voelde gewoon je organen meetrillen. Kortom je had er bij moeten zijn.
Tsja, verder hebben we allemaal dingen gedaan, die wel al eerder ook wel eens gedaan hadden, zoals: - Turtle walk geweest. Met volle maan het strand op, onder begeleiding, om zeeschildpadden te zien eieren leggen
- Snorkelen boven een koraal rif bij een van de Key eilanden
- Key West met een bezoek vereren. Dit blijft toch een heerlijk caribisch eiland en toch gemeente Amerika
- Kanoen op de St-John's rivier tussen de aligators en ander wild.
- Twee keer een dagje strand bij de golf van Mexico (is warmer dan de atlantische oceaan)
Verder hadden Marjolein en ik besloten dat de jongens wel zelfstandig de pretparken konden bezoeken. Zij hadden een jaarkaart voor Universal Studios, dus konden we ze daar afzetten en later op de dag weer oppikken. Zelf ben ik nu maar twee maal in Universal Studios geweest en twee maal in een Disney park. Een keer zelfs gratis, want kennissen van ons werken daar en voorzagen ons van toegang. Kortom, de dagen gingen weer in vreugde voorbij. En nu rest mij niets anders dan weer te gaan werken......