Vorige week was het een ramp om de weg op te moeten. Maandag was er bijna geen doorkomen aan. Een blinde collega van mij, had mij een sms gestuurd met de vraag of ik hem uit de Meern wilde komen ophalen. Uiteraard is dat geen probleem. Dacht ik. Hij woont in een vrij smal straatje waar het, als er geen sneeuw ligt, al moeilijk is om een tegenligger te kunnen laten passeren. Nu lag er wel sneeuw. Dus ik dacht ik zet mijn auto wel in de buurt, in een zijstraat. Hier kwam ik al gauw vast te zitten. Door de zij ruiten van mijn auto zag ik binnen de kortste keren de sneeuwklonters mijn raam passeren. Sneeuwklonters die mijn banden opwierpen in een wanhopige poging om weer vlot te geraken. Uiteindelijk is dit wel gelukt, maar ik was dus wel gedwongen om de auto zo’n 500 meter van zijn huis te parkeren, en daarna te voet mijn collega op te halen. Dit was dus meer glijden dan lopen. Het probleem van dit weer voor mijn collega is dat hij door de sneeuw zich absoluut niet meer kan orienteren. Zijn stok komt niet door de sneeuwlaag heen en dan weet hij dus niet meer of hij op de stoep of de straat loopt. Of door de bosjes, zoals hij mij ook kon demonstreren. Al met al, heb ik er zo’n drie uur over gedaan om op mijn werk te komen. De rest van de week ging het gelukkig wel wat beter om Gouda te bereiken. We mochten ook van geluk spreken dat veel mensen reeds vrij waren. En vrijdag was het uiteraard al weer kerst. Heeft u allen ook fijne kerstdagen gehad ? Wij hopen het van harte. De eerste kerstdag kwamen mijn ouders ter visite. Marjolein had zich echt uitgesloofd, met allerlei heerlijke gerechten. Met, voor mij, als culinair hoogtepunt wild zwijn met een lekkere saus ! De tweede kerstdag vierden we de kerst met zijn viertjes. Ook nu had Marjolein weer een waar feestmaal op de tafel weten te krijgen, zodat van uitbuiken op deze dag geen sprake kon zijn. Zondag hebben we dan wel weten uit te buiken, en verder niet veel uitgevoerd. De laatste week van het jaar probeer ik altijd vrij te nemen, en dat is mij ook dit keer weer gelukt. Dus de komende week niet naar mijn werk ! Rest mij nu niets anders meer dan al mijn Kast:genoten en hun dierbaren een goed uiteinde te wensen. Zorg dat u met net zoveel vingers het nieuwe jaar begint als waar mee u het eindigt.