Ik besloot deze week maar eens mijn huisarts met een bezoek te vereren. Per slot van rekening ben ik patient bij de man, dus vond ik dat ik wel weer eens hem met een bezoekje mocht vereren. De reden was dat ik vanmezelf weet dat ik hoge bloeddruk heb. Dat zit nu eenmaal bij mij in de familie. Mijn moeder heeft het, mijn zusje heeft het, mijn grootouders hadden het. U ziet hier een patroon zich ontvouwen. Dus ik mijn bloeddruk op laten meten. Ikzelf heb thuis ook zo'n apparaat dus toen de assistente mij wist te vertellen dat mijn onderdruk 105 bedroeg (normaal hoor je onder de 80 te zitten) was ik niet echt verrast. Zij wel. Of ik nergens last van had. Nou, nee. Geen duizelingen, geen pijntjes hier en daar, geen hoofdpijnen. Ehhhh, nee. Ik heb alleen een hoge bloeddruk, maar die heb ik volgens mij al mijn hele leven. De reden dat ik nu pas eens ter controle toog, was het feit dat ik nu 50 ben, en mij om dit soort zaken maar eens zorgen moet gaan maken. Dus ik mocht een vervolgafspraak gaan maken en ook een keer langskomen om bloed te laten prikken. Niet mijn favo vrijetijdsbesteding. Zaterdag dan maar weer. De Sint is vertrokken, dus zaterdag stond mijn jaarlijks terugkerend karweitje te wachten. De kerstboom. Sinds een jaar of twee hebben wij de nepboom van mijn ouders. Dus geen gedoe meer met aanschaf van zo'n ding met kluit enzo. Uiteraard blijkt bij het testen van de kerstboomlampjes, een actie die ik door schade en schande geleerd heb om vooraf te plegen, dat de helft van de lampjes gedurende het opbergseizoen toch overleden waren. Dus eerst maar ter Blokker getogen. Daar zijn complete sets van die dingen voor 8 Euro te verkrijgen. En dan heb ik de uitgebreide set met wel 80 lampjes ! Dus de oude set lampjes in de vuilnisbak en de nieuwe in de boom. Daarna met mijn zonen de ballen erin gedonderd en het geheel opgeleukt met slingers. Zondag vierde mijn vader zijn verjaardag. Hij zou later in de week 79 gaan worden. Al een hele baas dus. Standaard gaan we met het gezin van mijn zus, wij met zijn vijfen en mijn ouders dan uit eten. En zo ook dit jaar. Bij de Italiaan in het dorp. Lekker een lamsrack gegeten op zijn Italiaans en slakken vooraf. Mag ik een LEKKKKUUUURRRH horen ? En dat was het ook. Dus om met een oud hollandsch spreekwoord te spreken verzadigd en verkwikt, en aanmerkelijk aangedikt verlieten wij het pand. Het was weer noflik, zoals ze dat in Friesland zeggen. En dat was weer de bijdrage van deze week.