Ik wil niet meer over de werkweek praten. Dat lijkt mij het beste. Dus beperk ik me maar tot het weekend. Ook leuk, nietwaar?

Dit weekend vierde mijn schoonzus het feit dat ze 65 geworden is. En dit vierde ze niet thuis, maar had een gelegenheid gehuurd waar je een paar mensen in onder kon brengen. Een bijzondere mijlpaal, 65 jaar. Dat moeten wij nog maar zien te halen. Dus op zaterdagmiddag al om drie uur daar heen getogen, en om elf uur in de avond maar weer eens op huis aangegaan. Samenvattend kan ik dan ook wel zeggen dat het een geslaagde dag was. Je spreekt weer eens mensen die je een poos niet gesproken hebt, dus de tijd vliegt. Mijn kroost was ook uiteraard uitgenodigd, maar die kwamen wel even een stukje later op de avond aanzetten. De reden hiervoor was dat Martijn op zaterdag ging verhuizen. Naar een flat op negen hoog. Dus die was redelijk druk die dag. Zijn broer moest, vanwege zijn technische inslag, allerlei kasten in elkaar schroeven van de firma Ikea. Kortom de heren hadden het druk, en een goed excuus om wat later te komen. Ik vond het al heel erg goed van ze, dat ze toch nog even bij hun tante langs gingen voor haar verjaringsfeest.

Als minpuntje moet ik toch even mijn gestel benoemen. Voor ik naar de verjaardag heen ging, voelde ik mij al niet erg super. En gedurende de avond verbeterde mijn toestand zich niet echt. Dus toen ik uiteindelijk thuis kwam, was het rechtstreeks mijn bed in, en hopen dat de toestand gedurende de nacht zich zou verbeteren.

Dat was gelukkig het geval. En de volgende dag konden Marjolein, mijn ouders en ik eindelijk ook eens gaan kijken in de nieuwe woonstek van mijn zoon. Het is een gave flat. Zonder meer. Hij huurt samen met een andere jongen deze woonruimte van mijn zwager, en het is allemaal nagelnieuwe nieuwbouw. Hij is een van de eerste bewoners nu in het flatgebouw. Toen wij aankwamen zagen we nog wel meer mensen bezig met verhuizen, maar Martijn is toch een van de eersten. Op negen hoog heeft hij een schitterend uitzicht over de stad Amersfoort. Hij kijkt mooi uit over de binnenstad, en je kan zelfs helemaal Nijkerk nog zien liggen in de verte. Hij was er, terecht, dan ook heel erg blij mee. We zijn maar even blijven kijken. Ze waren nog druk bezig om hun bezittingen een plek te geven, lampen ophangen en meer van dat soort werk. Dus we waren weer op tijd thuis. Daar hebben we vervolgens weer het einde van het weekend afgewacht.