December is weer aangebroken. De maand die voor mij zo rap mogelijk weer voorbij mag zijn. Daglicht zie ik alleen nog als ik uit het raam op mijn werk kijk. We komen aan op het werk in het donker. We vertrekken weer naar huis in het donker. Je zou er bijkans depressief van worden. Zullen we het weekend dan maar behandelen? Zaterdagochtend vertrok mijn meisje naar het buitenland. Het was weer eens zover. Ze komt woensdag pas weer terug, dus het weekend waren Ruben en ik alleen thuis. Maar we hebben ons wel vermaakt hoor! Het is alleen een stuk stiller in huis. Op zaterdag avond nog op verjaardag visite geweest bij mijn zwager in Alphen aan de Rijn. Ruben ging ook mee, die wilde met zijn nicht en neven weer eens bijpraten. En ongemerkt werd het toch weer half een voordat ik thuis was. Op zondag weinig uitgevoerd. Ruben ging op tijd naar de basis toe. Om half elf ’s avonds belde hij me nog in redelijke paniek op. Zijn defensie pas ging verlopen, en hij had eigenlijk zijn paspoort mee moeten nemen om een nieuwe pas te verkrijgen. En zijn paspoort lag uiteraard in Hoevelaken. Gelukkig leven we tegenwoordig in moderne elektronische tijden. Een scan van zijn paspoort gemaakt, en naar hem toe gemaild. En daarmee was de paniek en de crisis in Woensdrecht weer bezworen. Scheelde hem toch weer zes uur reistijd. En hierbij moet ik het alweer laten.