Het leven in Antwerpen kabbelt aan de oppervlakte vredig voort. Ben alleen benieuwd hoelang nog. Wel zijn ze bezig om mij te verlengen tot het eerste kwartaal volgend jaar. Het zal mij benieuwen. Genoeg over het werk! Het leven biedt meer dan werken alleen, nietwaar? Wij beleefden een rustig weekend eigenlijk. Zaterdag nog wel even het dak opgeklommen. Ik moest namelijk de schoorsteen nog even vegen. Een klusje wat eigenlijk zo gebeurt is. Ik heb, zo als u wellicht weet, een plat dak. Dus dat maakt het vegen nog gemakkelijker. Wel kwam ik er achter dat mijn dak bijzonder goed geïsoleerd is. Toen ik namelijk op het dak stapte, was mijn dak eigenlijk een complete schaatsbaan. Helemaal bedekt met een ijslaag. Dus heel voorzichtig schuifelend zocht ik mijn weg naar de schoorsteen. Eigenlijk wel een positieve constatering, dat mijn dak goed geïsoleerd was. Maar tevens bracht deze constatering mij er eigenlijk ook toe om te beslissen dat ik maar niet de weg op moest gaan met de motor. Want als mijn dak al bevroren en glad was, dan zouden de wegen dat ook zomaar kunnen zijn. Bleek achteraf dat deze angst een beetje onterecht was. Maar ja, achteraf…… Dus op zondag liet ik mij uiteraard niet in de luren leggen door het weer, en heb toch weer vrolijk dik 100 kilometer op de teller bij laten schrijven. Uiteraard er voor gezorgd dat ik op tijd weer thuis was voor de laatste GP van het seizoen. In vergelijking met de race in Brazilië was het een stuk saaier dit keer. Maar goed, toch is Max nog tweede geworden. En in de eindstand derde. Niet verkeerd. Waarmee ik deze bijdrage dan maar weer wil afsluiten.