Ik ben het een beetje zat. Wat ? Alles ! Een kwestie van najaarsmoeheid ? Ik heb al een hele maand niet meer hardgelopen. Ik kan mij er niet toe zetten. En lijdzaam onderga ik iedere dag weer de vreugde van files en werken. Wel kan ik inmiddels vermelden dat Martijn begonnen is aan zijn autorijlessen. Hij heeft al drie lessen achter de rug, en nu al herhaaldelijk van de instructeur te horen gekregen dat hij wat minder hard moet rijden. Getuige de boetes voor te hard rijden die Marjolein en ik in de loop der tijden bijeen hebben weten te sprokkelen zal de jongen wel genetisch belast zijn. De helft van de rijlessen heeft hij als verjaarskado van ons gekregen. De andere helft moet hij zelf bekostigen. En daardoor zie ik hem in de weekenden maar weinig. Want omdat hij toch geblesseerd is aan zijn schouder (een langdurige kwestie, ik weet het) werkt hij nu veel bij zijn oom in het restaurant. Zelfs, als zijn lesrooster het toelaat, af en toe door de weeks. Dus binnenkort zal hij mijn auto wel mee willen hebben als hij naar sport evenementen toe wil. Ik zal hem in ieder geval op het hart drukken dat de auto alleen maar met diesel getankt mag worden. Ook Ruben heeft het zwaar. Iedere morgen om half zes op, en twee uur reizen naar Schiphol Oost. Alwaar hij op school zit. 's Avonds hetzelfde traject weer naar huis, en dan om een uur of zes arriveren. Het zijn voor hem lange dagen. Maar hij klaagt niet, en heeft het daar goed naar zijn zin. Gelukkig maar. Van het weekend kan ik alleen nog maar vermelden dat ik me zaterdag mij onledig mocht houden met k**klusjes. Dus weinig spannend. Zondag kwamen mijn ouders nog ter visite. Dus dat was gezellig en ook aangenaam. En dat was alweer de week volgens Faber.