Het valt allemaal nog niet mee. Werken bedoel ik. 's Morgens om half zeven de deur uit. 's Avonds niet voor zeven uur thuis. Tijd om 's avonds hard te lopen heb ik niet meer. Maar goed dat dat de laatste tijd bij mij toch zowieso problemen opleverde. Kortom, de weken gaan in een roes voorbij. Uiteraard heb ik op mijn werk nog lang niet alle benodigde autorisaties, maar dat mag de pret niet drukken. Ik zelf ben nog driftig aan het experimenteren wat de beste combinatie kan zijn van openbaar vervoer en eigen vervoer om hier te komen. Ik zit nog duidelijk in de experimentele fase. Het weekend was niet echt bijzonder. Als u spannende berichten uit het centrum van het land had verwacht, dan moet ik u teleurstellen. Het is niet anders. Rust en vrede kenmerkte het weekend. Niet uit geweest, niets spannends gedaan. Pais en vree. Dus hier zult u het helaas mee moeten doen. Ik moet eerlijkheidshalve ook toegeven dat ik dit in dit stadium van de strijd niet echt erg vind, met die lange werkdagen enzo. Maar laat ik het hierbij laten en zien of volgende keer er meer te rapporteren valt.