De elementen waaruit de afgelopen week bestond, waren werk en fysiotherapie. Ik loop nog steeds met mijn schouder bij de fysio. En de vooruitgang gaat soms met sprongetjes. Zo ook gelukkig de afgelopen behandeling. Na de behandeling was de continue zeurende pijn in mijn schouder ineens weg. Wel heb ik nog ernstig (vind ik dan) bewegingsbeperking in mijn arm, maar de zeurende chronische pijn is er nu uit. Hier worden we weer wat optimistischer van. Verder was op werkgebied geen sprake van bloedstollende ontwikkelingen. Van het westelijk front geen nieuws. Het weekend bestond dit keer uit een zaterdag en een zondag. De zaterdag was vredig. De zondag hebben we nog doorgebracht in het Amsterdamse plaatsje A. Ongeveer een maal per jaar gaan we op bezoek bij een neef van Marjolein. Hoewel de man inmiddels ruimschoots de veertig is gepasseerd, mag hij nog steeds officieel oom tegen mij zeggen. Op de een of andere manier lukt hem dat niet. Anyway. We gaan hier zo een maal per jaar naar toe, om een dagje in de stad van dood en verderf door te brengen. Hierdoor waren pas tegen tien uur weer in huize Faber. En was de race in Amerika inmiddels al verreden. Wat ben ik dan blij dat je dit soort evenementen ook kan opnemen. Dus, meteen toen ik thuis kwam, het tv apparaat aan, en naar de opgenomen race kijken. De race viel absoluut niet tegen. Je kan tenminste inhalen op dat circuit. Dus overal werden leuke duels uitgevochten. En ik was meteen getuige van de allerlaatste grand prix die Lewis Hamilton ging winnen. Nou, ok dan. Wellicht dat hij in Brazilië ook nog een kans maakt. Al met al was het een uur of een dat ik in mijn kribbe stapte. En dat terwijl ook voor mij op maandagochtend het klokje van gehoorzaamheid weer op tijd afgaat.