Weinig zaken zijn me nog bijgebleven de afgelopen week. Meestal een teken dat het leven aan mij voorbij kabbelt. Ook het weekend was vrij rustig en bedaard. Buiten de inmiddels wel bekend geachte activiteiten is er weinig stuitends voorgevallen. Dan maar overschakelen naar de zondag. De vriendin van Martijn had vorige maand haar diploma van de universiteit behaald. En om dat te vieren waren Marjolein en ik en mijn moeder zondag uitgenodigd om een hapje te komen eten. Ruben was ook van de partij toen wij aankwamen. En hij zorgde in ieder geval voor de eerste verassing. Al jaren gaat Ruben namelijk door het leven met een baard. Een hele grote zwarte baard. Dus zo kennen we hem dus al jaren. Tot onze grote verbazing werden wij nu begroet door een glad geschoren jonge man. Die bleek bij nader inzien onze jongste zoon te zijn! Eerlijk gezegd staat dit geschoren hoofd echt veel beter. Onder die baard bleek ook dat hij stiekem een wat voller gezicht had gekregen. Kortom, een enorme vooruitgang. Martijn loopt nog steeds met een mitella rond, en dat blijft de komende zes weken ook nog wel zo. En moet voor het slapen gaan toch nog wel pijnstillers innemen. Verder was het aangenaam toeven bij Martijn en zijn vriendin. Ze hadden een fijne chinees laten aanrukken, dus hier past weer de kreet LEKKUUUURRRRRHHHHHH. Thuis gekomen nog even de F1 bekeken. Verder wil ik daar dit keer geen woorden aan vuil maken. En toen was het weekend weer op.