Op het werk wordt het steeds drukker. Ik krijg steeds meer taken in mijn mik geduwd. En als ik heel eerlijk ben, vind ik dat wel prima. Maar goed, dat heeft wel zo zijn gevolgen. Een van die gevolgen is bijvoorbeeld dat je laat of zelfs te laat nog denkt aan het feit dat je je belevenissen nog moet delen met de grote buitenwereld. Maar goed. Het was dus druk. En omdat het in de avonduren alweer rap donker is, kon het zomaar gebeuren dat ik vrijdag er achter kwam dat ik zelfs de hele week nog niet eens buiten was geweest. Het weekend dan maar bespreken. Op zaterdag nog even bij mijn moeder een boodschappenmand voor haar scootmobiel gemonteerd. Kon ik net doen alsof ik handig ben, en een beetje technisch met een schroevendraaier lopen zwaaien. Ook natuurlijk dan maar meteen even een bakkie gedaan bij mijn moeder. Ik was er nu toch. Daarna nog wel even de motor gepakt, want zoals reeds opgemerkt, ik was de hele week nog niet buiten geweest. Tegen vijf uur nog een vriendenstel op visite gehad. Een vriendin van Marjolein en haar man. We zaten dus in een klap op het maximum aantal personen wat we nu nog mogen ontvangen in deze tijden. Marjolein had zich behoorlijk uitgesloofd op het eten, en het was dan ook heel gezellig. Vooral het natafelen neemt nog een behoorlijke tijd in beslag, kan ik u verklappen. Op zondag een wat grotere tocht gereden. Van zo’n 185,7 kilometer. Dat is op mijn rijdende sofa prima te doen.En je komt nog ergens. Zelfs nu Nijmegen nog aangedaan. En de rest van het weekend lekker apathisch voor mij uit zitten staren. Me dunkt dat mag ook wel weer eens.