www.simonfaber.eu

Vorige week maandag ben ik nog zeer gestreeld in mijn loopvermogen. Ik was maandagavond een blokje gaan hollen, en na 200 meter hoor ik mensen achter mij babbelen. Ook zij waren blijkbaar aan het hollen want het gebabbel bleef achter mij opklinken. Na ongeveer een kilometer moet ik over een hoog viaduct over de A1 hollen, en daar werd ik dan ook ingehaald door de babbelaars. Twee jongens van een jaar of 18. Ik nam dit uiteraard ter kennisgeving aan, want ik ken mijn plaats in de loop hierarchie inmiddels. Ik ben geen jonge god meer, en dat soort tuig loopt mij er helaas nog gewoon uit. Maar toch werd ik tot mijn verbazing niet gelost. De voorsprong van de knapen bedroeg op zijn hoogst 50 meter en werd niet meer groter. Sterker nog, na 2,5 kilometer haalde ik, een middelbare heer, deze twee knaapjes nog in ! U begrijpt mijn avond kon niet meer stuk. Dat ik dit nog mag meemaken !
Woensdag mocht ik weer een avondje volleyballen met het team, waar ik u twee weken geleden ook al over mocht berichten. Tot mijn vreugde werd het dit keer geen nachtwerk, en om half elf was deze jongen dan ook thuis. Ook de spierpijn viel dit keer reuze mee. Terwijl ik toch weer redelijk fanatiek over het veld heen rende, dook en wat dies meer zij. Vrijdag mochten Marjolein en ik op verjaarsvisite. Wel gezellig, maar we moesten toch weer redelijk op tijd op huis aan, vanwege de oppas. Zaterdag met mijn gezin Sinterklaas inkopen gedaan in Amersfoort. Het was wel weer gezellig in de stad, terwijl ik normaal niet zo gecharmeerd ben van dit winkelen. Zondag nog even bij mijn ouders op visite geweest, en verder lekker liggen luieren. 's Avonds nog Arjen Ederveen gezien, en daarna in een boek zodanig zitten lezen, dat ik de tijd volkomen vergat en mezelf om 1 uur moest dwingen om naar bed te gaan. Nu zit ik dan ook als een Kast:eelheer over mijn wallen te kijken, maar het spreekwoord luidt niet voor niets: des Avonds een vent, des Morgens een vent.
(Lag ik alvast maar in mijn bed !)