De afgelopen week moest ik dinsdag vrij nemen. Ruben sloot zijn Algemene Miltaire Opleiding (AMO) af. En bij het afsluiten van deze periode werd er meteen een militair van hem gemaakt. Hij werd beedigd. Vroeger, toen ik nog in dienst moest, werden van dienstplichtigen alleen de officieren beedigd. De rest van het volk niet. Maar Ruben is natuurlijk geen dienstplichtige, dus dat zal bij hem dan wel anders liggen. Enfin, wij mochten dus dinsdag naar Woensdrecht rijden. Nu ben ik redelijk verwend met reistijden. Ik woon per slot van rekening in het midden van het land, dus alles is redelijk bereikbaar. Maar ik moet toch toegeven dat Woensdrecht een tering eind weg is. Ik zelf heb nog ooit in Middelburg gelegerd gezeten, maar ik was blijkbaar vergeten hoever dat rijden is. Maar goed, uiteindelijk kom je daar op de basis. En wat een joekel van een basis is dit zeg. Uiteraard komt dat ook omdat er in het kamp nog een start en landingsbaan voor vliegtuigen is, maar buiten dat is het een zeer groot complex. Van de beediging hadden ze nog een hele ceremonie gemaakt. Compleet met militaire kapel, het vaandel en verschillende hoge omes. Ruben stond uiteraard in zijn uniform zeer stoer te kijken, maar dat mag dan ook vind ik, als je in het leger zit. Tevens is hij bevorderd tot korporaal. Dus hij meldde zich dan ook bij zijn kolonel als de korporaal Faber. De tweede korporaal Faber in de familie ! En straks wordt hij ook nog eens de tweede sergeant Faber van de familie ! Na afloop van de ceremonie werd er nog een receptie gehouden en daarna mocht het bezoek weer vertrekken. De auto werd door Ruben helemaal vol gegooid met spullen die we alvast mee moesten nemen van hem. Hij wordt namelijk met ingang van volgende week overgeplaatst naar luchtmachtbasis Volkel, en dus moest zijn kast in Woensdrecht alvast leeg gemaakt worden. Vrijdagavond hadden Marjolein en ik nog een eetafspraak met mensen van de judoclub. Om zeven uur werden wij verwacht in een restaurant in Leusden. Ik had van te voren al een voorgevoel dat ik wel eens problemen zou kunnen krijgen met het halen van deze tijd vanuit Rotterdam. En helaas kreeg ik gelijk. Het was chaos in het verkeer. Het begon wel vrij optimistisch. Ik had zowaar een van de weinige treinen die nog reden richting Gouda. Maar toen begon de ellende pas goed. De A12 was vanaf Woerden tot aan Utrecht redelijk bevolkt. To say the least. Er lag ook een ijslaag over de weg. Iets wat de doorstroming ook al niet ten goede kwam. En toen bleek bij Utrecht er ook nog een auto in de brand te staan, toen ik er langs wilde. Kortom, dikke ellende. Ik vertrok om half vijf uit Rotterdam. Het was kwart over negen toen ik uiteindelijk kon aanschuiven in Leusden. De rest was al bijna aan het toetje toe, maar ze hadden toch voor mij nog even eten besteld. Biefstuk. Ik zou zeggen LEKKUUURHHHHHH. Dus dat was een reis om maar snel te verdringen. De rest van het weekend is voor mij een zwart gat. Dus dat zal wel doorgebracht zijn met slapen en eten en hangen en lezen. Dus tot zover dan maar weer.