Over de werkweek niets dan goeds. Want hij is bijna zonder noemenswaardige gebeurtenissen voorbij gegaan. Het enige wat wellicht de moeite waard is om te vermelden, is dat ik op vrijdag even naar Utrecht mocht kachelen. Het jaarlijkse einde jaargesprek, meestal gehouden aan het einde van het jaar, en dat ieder jaar, vond voor mij op vrijdag plaats. Samen met mijn P-manager kwamen we er rap achter dat ik een geweldige gozer ben. En ik kwam er ook achter dat mijn werkgever best nu een grote organisatie is. Op donderdag had ik namelijk een beetje koffie gemorst in mijn toetsenbordje. Gevolg: enkele toetsen hadden de geest gegeven. Dus in mijn onschuld dacht ik vrijdag meteen van de gelegenheid gebruik te kunnen maken door een nieuw toetsenbordje op te halen bij de service desk. Dat bleek een misrekening. Eerst moest er door mij een order worden geplaatst, en die moest vervolgens door het project waar ik aan werkte goed gekeurd worden en dan pas zou ik binnen vijf werkdagen mijn toetsenbord kunnen bemachtigen. Gelukkig trof ik een service medewerker aan die flexibel was. Op mijn opmerking dat ik in het buitenland gedetacheerd zit, en dat dit zo’n beetje de enige dag was dat ik in staat was om in Utrecht te komen, streek de medewerker gelukkig over zijn hart en kreeg ik meteen een toetsenbordje mee. Maar wel nadat ik toch echt ook een order geplaatst had. U ziet het, we zijn een grote organisatie. Vroeger kon je deze benodigdheden zo ophalen bij de service desk. Er werd alleen geregistreerd aan wie ze wat hadden uitgegeven. Maar goed, dan gaan we over naar het weekend. Zaterdag hadden Marjolein en ik benoemd tot broer en zussen dag. We hadden onze wederzijdse broer en zusters en mijn moeder uitgenodigd voor een gezellig samenzijn in bij ons thuis. Dus ging op zaterdag wederom de haard aan (nogmaals: Nu het nog mag), en werd het bezoek welkom geheten met een knappend haardvuur. Het was nog lang gezellig in het centrum van het land, kan ik u verklappen. Zondag kenmerkte zich door mooi weer. Dus de brommer werd weer naar buiten gereden, en een tocht werd ondernomen. In de middag, rond borreltijd, kwam Ruben nog ter visite bij zijn ouders. Ruben had net zijn eerste week achter de rug bij zijn nieuwe werkgever, en zijn ouders waren uiteraard benieuwd naar zijn ervaringen. Gelukkig bleken die ervaringen zeer positief. Hij heeft het nu echt voor elkaar. Niet meer naar Woensdrecht door de week, maar op zijn fietsje een kwartier peddelen naar zijn nieuwe werkgever. En dus iedere dag ook lekker naar zijn eigen huis. En over de werkzaamheden was hij ook zeer over te spreken. Geen specialistisch werk meer, maar meer variatie in het werkaanbod. Kortom, hij had een goede eerste week achter de rug. En zijn ouders zijn uiteraard ook heel verheugd dat hij het nu al naar zijn zin heeft. En dat was alweer alles wat vermeldenswaardig was deze week. Ik hoop dat u genoten heeft.