www.simonfaber.eu

Ik ben begonnen met een nieuwe opdracht. In het buitenland nog wel. Antwerpen. Woensdagochtend in het holst van de nacht richting opdrachtgever. In het holst van de nacht betekent om half 7 met de auto vertrekken. En dan kan je redelijk doorrijden tot je Sint Job in het Goor gehad hebt. Dan begint het file leed. Gevolg ik was tien voor negen bij mijn opdrachtgever. Dus ik heb daar 3 dagen mij behoorlijk moeten inlezen, en ik zit nog te wachten tot ik toegang krijg tot de systemen. Dat klinkt bekend, wachten tot ik toegang krijg. Ik logeerde deze week in een hotel midden in de stad Antwerpen. Ik keek echt vanuit mijn hotel naar de kathedraal die Antwerpen rijk is. Dus qua locatie een 10. Qua bereikbaarheid naar mijn opdrachtgever een -1000. De afstand van mijn hotel naar mijn opdrachtgever is 5 kilometer, en ik heb bewezen dat je daar dus anderhalf uur over kunt doen. Antwerpen is namelijk compleet opengebroken in het centrum. En mijn arme navigatie wilde mij perse over afgesloten straten sturen. Dus dat doen we niet meer. Volgende keer een hotel buiten het centrum nemen, dus. Ook had ik in mijn jeugdig enthousiasme mijn auto de eerste twee dagen op de bezoekersparkeerplaats gezet van mijn opdrachtgever. En mij werd toen vervolgens te kennen gegeven dat dit niet helemaal de bedoeling was. Ik diende toch mijn auto in de woonwijk achter het bedrijf te parkeren. Ok, geen probleem. Dus vrijdag ochtend mijn auto geparkeerd op de eerste de beste gelegenheid die ik zag. Toen ik ten slotte weer naar huis wilde zag ik een politie auto vlak bij mijn auto geparkeerd staan, maar daar sloeg ik even geen aandacht op. Wel zag ik een echtpaar in de voortuin staan waar mijn auto voor geparkeerd stond. Deze mensen spraken mij aan, met de vraag of dat mijn auto was die hun garage blokkeerde. Toen zag ik pas dat ik hun garage blokkeerde! Ik heb deze mensen uiteraard mijn verontschuldigingen aangeboden, en gezegd dat ik echt niet door had dat ik hun inrit blokkeerde. Zij hadden echter al de politie verwittigd, en dat was ook het doel van de politiewagen die in de straat stond, en dat ik het maar met hun moest regelen. Ik kon het uiteraard de mensen niet kwalijk nemen. Ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan indien mijn oprit de hele dag geblokkeerd was door een auto. Dus heb ik me maar gemeld bij de politie, met de mededeling dat ik echt niet in de gaten had gehad dat ik verkeerd bezig was geweest. Helaas was de politie minder inschikkelijk, en vertelde de politie mij ook dat inmiddels een sleepwagen was besteld om mijn auto weg te halen. En dat ik in ieder geval voor de kosten van het uitrukken van een sleepwagen ging opdraaien. En, o ja, ik kreeg ook een boete opgestuurd voor mijn overtreding. Dus dat was een niet zo leuk einde van mijn werkweek zoals u zich kan voorstellen. Op zaterdag stelde mijn zwager voor om eens een stukje te gaan motorrijden met zijn tweeën. Dus de hele zaterdag bijna op de motor gezeten. Over de dijk langs de Lek gereden (echt mooi), en ook nog de Veluwe over gereden. Even wat drinken en eten in Nunspeet en daarna weer binnendoor naar huis. Al met al behoorlijk wat kilometers gemaakt zullen we maar zeggen. Was zeker voor herhaling vatbaar. Om het af te leren op zondag nog maar weer solo getoured. Het was per slot van rekening nog steeds heerlijk weer. Wel veel minder kilometers gemaakt, maar wel langs de IJssel gereden onder andere. Verder de zondag nog doorgebracht in de tuin. Lekker. En zo bereiden we ons weer voor op een intense werkweek in het buitenland.

Afgelopen week alweer mijn laatste week bij mijn opdrachtgever beleefd. Wat zeg je nu Simon? En je was daar net begonnen? En het leek je zo’n leuke klus? Waarom!?!?!? Hoe kan dit!?!?!? Dat ga ik u vertellen, zonder al te veel in details te willen treden. Ik was eerder bij deze opdrachtgever geweest, en het daar altijd bijzonder naar mijn zin gehad, dus toen de kans weer opdook wilde ik graag wel weer een nieuwe opdracht voor deze klant gaan doen. En ook toen ik er kwam, was het een feest van wederzijdse herkenning. Maar toen men mij een laptop verstrekte, verstrekte men mij ook nog even een formulier. Of ik dat even wilde tekenen en opsturen. Huh? Wat voor formulier moet ik ondertekenen dan? Ik heb toch al diverse formulieren moeten ondertekenen, waarin ik beloofde dat ik een brave jongen zal zijn? Ja, maar dit is een formulier over aandelenbezit. Ok. Dat ga ik dus niet ondertekenen. Dus de afgelopen weken stonden in het teken van het zoeken naar compromissen die voor beide partijen aanvaardbaar zouden zijn. En die is dus niet gevonden. Dus kon mijn klant niet anders dan mijn opdracht te cancelen, en kon ik weer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Wel heel erg jammer. Want ik had veel zin in de job, en ook de klant had er veel zin in. Maar als we niet tot elkaar kunnen komen, dan helaas. Hopelijk is in de toekomst deze verklaring niet meer nodig en kan ik gewoon weer een opdracht bij deze klant aanvaarden. Maar ondertussen diende zich alweer een nieuwe opdracht zich aan. Ik heb altijd met mijn grote mond lopen beweren dat ik graag ook wel eens een opdracht in het buitenland zou willen. Nu is dat gelukt. Antwerpen is per slot van rekening ook buitenland. Dus ik ga naar België. Met de klant heb ik al afgesproken dat ik twee dagen in de week in Nederland mag werken, en drie dagen in de week in België. Dus door de weeks slaapt mijn bed in België. Het weekend dan maar weer. Ik had zo het vermoeden dat mijn motor al aan een onderhoudsbeurt toe was. Bovendien wilde ik hem even nagekeken hebben voor de winter, en tevens wilde ik ook handvatverwarming er op laten installeren. Kortom ik moest even de motor wegbrengen voor deze zaken. Bleek toch dat ik van de zomer alweer 6000 kilometer had afgelegd. Ik ben trots op mezelf. Op zaterdag gaf een nichtje van ons nog een housewarming party. Ze was verhuisd van een middelgrote stad naar een middelgroot dorp. Echt een heel leuk huis, met een gigantische tuin en kippen. Zaterdag was nog een hele zonnige en warme dag, dus ze kon mooi haar visite nog in haar gigantische tuin kwijt. Het was kortom weer heel gezellig. Op zondag weinig uitgevoerd. Ik miste uiteraard mijn motor, en was dus gebonden aan huis activiteiten. Dus F1 kijken, computerspelletjes spelen (ik had van Martijn voor mijn verjaardag de complete serie (vijf delen) van Monkey Island gekregen) en verder niet zo veel uitgevoerd.

Afgelopen week beleefde ik een korte werkweek. En werkweek is hier een term die vrij losjes gebezigd kan worden. Bij mijn opdrachtgever kan ik nog niet aan de gang, want er mist nog het een en ander in mijn autorisatie profiel. Dus bestaat mijn werk veel lezen over een project waar ikzelf in het verleden aan gewerkt heb. Een deja vu ervaring kan ik vertellen. Maar ik heb slechts drie dagen op deze wijze doorgebracht. Op dinsdag ben ik met Marjolein uit geweest. Beetje oude gebouwen bekijken (van binnen en buiten), een terrasje pakken (het waaide wel hard, maar we zaten beschut op het terras) en afsluitend eten bij een Italiaan. Lekker. En op vrijdag was ik ook vrij. Maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ik was wel gewoon op tijd van huis gegaan om naar mijn werk te gaan, maar bij Utrecht kwam ik er al achter dat ik mijn telefoon vergeten was. Nu vond ik dat vervelend, maar nog niet echt een reden om het bijltje er bij neer te gooien. Het laatste stukje naar opdrachtgever moet ik altijd met de trein. Dus sta ik keurig op het station Leidsche Rijn te wachten, meld een vriendelijke dame over de intercom dat er geen treinen rijden in verband met een seinstoring. En nog onbekend is hoe lang het ging duren. Op dat moment had ik het dus echt gehad. Ik kon bij mijn opdrachtgever toch niets zinnigs doen, dus besloot ik op dat moment om maar weer terug naar huis te gaan. En thuis de dag doorgebracht met computeren. Zaterdag alweer het mannetje lopen uithangen. Net als vorige week. In mijn voortuin zat onder de tegels nog een enorme wortel die het terras omhoog drukte. Vorige week had ik dit ook al gezien, maar had ik mezelf beloofd dat ik dit deze zaterdag met wortel en al zou aanpakken. Dus flink zweten. Het viel nog niet mede om dat ding er uit te krijgen. Als beloning trakteerde ik mezelf na afloop op een ritje over de veluwe en omstreken met de motor. Ik weet niet hoe het weer bij u was op zaterdag, maar om een uur of twee werd ik in de buurt bij Apeldoorn toch echt overvallen door een heftige regenbui met flink veel wind. Tot overmaat van ramp had ik ook besloten dat ik nog wel in mijn doorwaai pak kon rijden. Dat was een beslissing die ik toch ernstig betreurde. Van Apeldoorn tot Hoevelaken in de stromende regen gereden. Ik was koud, nat en verkleumd toen ik aankwam kan ik u mededelen. Op zondag was het echt herfst in het midden van het land. Regen, wind. Weer om thuis te zitten. Dus veel meer dan computerspelletjes spelen heb ik niet gedaan op zondag. En dat was het alweer.

Afgelopen week mocht ik het genoegen smaken dat ik voor de 19e keer 40 ben geworden, zoals ze me dat bij mijn opdrachtgever zo fijnzinnig wisten op te merken. Ik word al een hele grote jongen. De dag zelf wilde ik zo veel mogelijk rustig aan mij voorbij laten gaan, maar Marjolein had zich behoorlijk uitgesloofd in de keuken, en er moest toch nog wel even op mijn verjaardag gedronken worden. Mijn kadootje had ik al een aantal weken geleden gekregen, namelijk een doorwaai motorpak. En in de avond kwamen Martijn en zijn vriendin nog even langs. Gezellig. Het is alleen nu door de weeks heel erg vroeg donker. Dus van het motorrijden komt nu alleen nog maar wat van in het weekend. Ook kwam op zaterdag nog het een en ander aan visite. Mijn ouders, zwagers, schoonzussen en mijn eigen zus met de respectievelijke aanhang. Plus Ruben. Dus de zaterdag was wel besteed. Om twaalf uur ging de laatste de deur uit. Zondag weinig uitgevoerd, alleen nog een rondje rijden en daarna de F1 bekijken. Max deed het goed zag ik tot mijn tevredenheid. Verder lekker op de PC zitten spelen, ook leuk. En dat was het al wel weer dit keer.

U heeft mij bijdrage gemist de vorige week. Dat komt ik ben vorige week begonnen met een nieuwe klus. En je doet dan weer zoveel nieuwe indrukken op dat voor je het weet de update van de Kast alweer heeft plaats gevonden. Dus de eerste werkweek was een feest van herkenning hier. Men was mij nog niet vergeten. Maar ik kan nog nergens bij. Dus veel documentatie doorlezen. En het werd toen vanzelf weer weekend. En een rustig weekend mag ik wel zeggen. Wel even op zaterdag nog het mannetje uitgehangen. Boomwortels hadden plaatselijk in mijn voortuin wat tegels omhoog gedrukt. Mensen begonnen er over te struikelen. Dus daar moest iets aan gebeuren. Sta je dus op zaterdag ochtend boomwortels te hakken met een bijl. Terwijl in je hoofd dat irritante deuntje rond zingt van de reclame van Hornbach. Joepie ta ja jippie jippie jee. Maar uiteindelijk gelukt. En ook het weer terugleggen van de tegels ging zonder vloeken en tieren. Resultaat! Daarna mocht ik van mezelf weer even een stukje op de brommer. Op zondag geen afspraken staan, dus stond deze dag in het teken van brommer rijden en F1 kijken. Ik heb me wel vermaakt met de race, maar hij had van mij ook zomaar 10 ronden korter mogen zijn. En toen was het weekend alweer op. Hopelijk kan ik de komende week daadwerkelijk actief zijn bij mijn opdrachtgever, in plaats van al die documentatie doorworstelen.