Site Navigatie
- Details
- Written by Simon
- Category: 2018
- Hits: 473
Goed, afgelopen week kwamen dingen op de werkplek in een stroomversnelling. Ik had bij mijn baas al een half jaar geleden aangegeven dat ik het in mijn huidige opdracht minder goed naar mijn zin had. Iets wat ik ook toen aan mijn opdrachtgeefster heb geventileerd. Sindsdien kwam mijn werkgever bij iedere keer met kandidaten die mij eventueel zouden kunnen vervangen. Maar ik blijk een unieke skill set te hebben. En daar hoef je dan echt niet blij mee te zijn. In ieder geval besloot mijn baas afgelopen donderdag om dan toch maar mijn opdrachtgeefster te bellen met de mededeling dat ik eigenlijk wel weg wilde. Dus op vrijdag ochtend had ik een gesprek met mijn opdrachtgeefster. En we zijn er uit! Ik zit nog twee weken hier op de opdracht, en dan ga ik op vakantie en hoef ik niet meer terug te komen. De kogel is dus door de kerk, maar geeft toch een beetje dubbel gevoel. Ja, ik heb er zelf om gevraagd, maar ik ga toch mijn collega’s hier missen. En dat het ook vrij rap gaat is ook wel apart. Maar goed. Dit is wat ik zelf op mijn hals heb gehaald. Over naar het weekend. Zaterdag nog een beetje op de brommer rondgereden. En vooral even wat lange stukken snelweg gereden. Ik moest mij namelijk voorbereiden. Want op zondag stonden ineens om 8 uur in de ochtend vier motoren bij mij op de oprit. Met mijn zonen en mijn zwager naar Assen gereden om van de TT te genieten. Vroeger wilde ik altijd al eens met mijn jongens naar de TT maar was daar nooit wat van gekomen. Tot nu. En dan met zijn vieren op de motor daar naar toe is toch wel heel speciaal. Het was heerlijk weer, en we hadden prima plekken op de Ossenhoekse tribune. En toen de belangrijkste motorrace was afgelopen wilde wij de drukte voor zijn om alvast weg te gaan. Helaas dacht 80% van de toeschouwers daar ook zo over. En de TT baan is echt een hele mooie baan, maar de infrastructuur laat toch wel wat te wensen over. Van de 100.000 bezoekers komen er toch wel een heel groot percentage op de motor. En die moeten allemaal over een karrespoor naar de snelweg. Wij stonden dus om half vier al in de file van motoren om het terrein af te komen, dus op een gegeven moment hebben mijn zwager, Ruben en ik de motoren in de schaduw geparkeerd en hebben we de wachtstand aangenomen. Martijn was het point of no return al voorbij en was gedwongen om in de file te blijven. Ruben wilde op een gegeven moment ook wel weer zijn geluk beproeven. Hij moest per slot van rekening nog helemaal door naar Woensdrecht. Jawel, op zijn motor. Dus mijn zwager en ik bleven geduldig wachten. Pas om half 6 was de file op het terrein grotendeels opgelost en waagden wij ook de rit naar huis. De file op het terrein was wel is waar opgelost, op de A28 echter was dat nog niet het geval. Ik was op de A28 mijn zwager al binnen en kilometer kwijt, dus heb ik de rit terug solo moeten rijden, met honderden andere motoren. Vanaf Assen tot aan Amersfoort had je echter op zondag heel veel files. Ik heb hier dan ook veel ervaring mee opgedaan. En hoewel je als motor wel door de file heen kan rijden, doe je dit toch met een aangepaste snelheid. En toen ik bij Nijkerk met zoveelste file op zag doemen, besloot ik het laatste stuk maar provinciaal te rijden. Om half acht reed ik de brommer mijn oprit op. Twee uur er over gedaan. Maar het was zeer zeker de moeite waard. Ik hoop in ieder geval dat dit het begin is van een traditie. En dat was het dan alweer voor deze week. Me dunkt, ik heb weer voldoende aan de kast bijgedragen.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2018
- Hits: 477
Laten we de afgelopen week maar meteen beginnen met het weekend. De werkweek staat me niet meer helemaal fris voor de geest. Zaterdag nog even wat boodschappen moeten doen in het dorp. Waaronder een goed hangslot kopen voor als ik ergens ooit eens mijn motor wil parkeren (hier volgende week waarschijnlijk meer over). En uiteraard nog weer heel erg lopen oefenen op mijn brommer. Ruim 160 kilometer door het fraaie Gelderland gereden. Nice. Zondag vierden we het feit dat Marjolein jarig was geweest. Op haar verjaardag zelf zaten we in het fraaie Italië, dus de kinderen, mijn ouders en een tante van Marjolein kwamen zondag nog even het feit vieren dat ik nu weer met een oudere vrouw getrouwd ben. Ik ben nog zo’n groen blaadje. Dit ging uiteraard ten koste van het F1 kijken, maar gelukkig zijn ze tegenwoordig zo knap. Je kan gewoon instellen dat je de race wil opnemen. Met de visite ook nog lekker lang zitten tafelen. En toen de stofwolken van de visite weer was nedergedaald was het tijd om de F1 terug te zien. Weer een podium voor Max. Mooi. En daarmee komt weer een einde aan deze vertelling.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2018
- Hits: 475
Een korte bijdrage dit keer, want de gebeurtenissen staan me niet helemaal meer helder voor de geest. Maar goed. Ik heb weer vijf dagen gewerkt voor het weer weekend werd. Op zaterdag nog in ieder geval op de brommer rond gereden, en rond borreltijd kwamen mijn zonen ons nog opzoeken. We zijn dit jaar 35 jaar getrouwd, en Marjolein had in Den Haag wel iets moois gezien wat we wilden hebben voor in de woonkamer. Een bronzen draak. Wel heel mooi. Dus die kwamen mijn kinderen zaterdag alvast aan ons geven. Hoewel we pas in augustus 35 jaar getrouwd zijn, maar dan was mischien de draak al verkocht. Dus lekker in de tuin zitten met het nageslacht. Op zondag moest Marjolein nog op reis voor haar werk. En dat betekende dat ik weer samen met de kat alleen achterbleef. Maar het was mooi weer, dus lekker in de tuin doorgebracht. Wel nog even de k*klusjes uitgevoerd, maar daarna in de hangmat. In de avond nog naar de F1 gekeken. Niet de meest spectaculaire race. Op de crash van Hartley en Stroll na dan. En ook het feit dat men een ronde te vroeg af vlagde was wel heel speciaal. En toen was het weekend alweer voorbij. Over naar de orde van de dag.
- Details
- Written by Simon
- Category: 2018
- Hits: 450
Deze keer een korte werkweek. Want Marjolein wilde graag eens een lang weekend weg. Dus heb ik op donderdag en vrijdag vrij genomen. Marjolein had een hotelletje besproken in Italie, en op donderdag ochtend om vijf uur (zegge: VIJF UUR!!!!!!) zaten we in haar Z3 op weg naar het Aosta dal. En om vijf uur in de middag kwamen we daar dan ook aan. In een klein plaatsje, in de Italiaanse Alpen. Vanaf zuid Duitsland hadden we de kap van de auto er af gedaan, en lekker in het zonnetje door de bergen rijden. Nadeel: Je verbrandt behoorlijk op die wijze, want het weer was heerlijk daar. Het hotel was snel gevonden. Dat is in een klein plaatsje ook niet zo moeilijk. En om even het in het italiaans te zeggen: Complimenti voor het hotel. Aardige mensen, heel service gericht. Kortom een aanrader. Vrijdag een wandeling gemaakt naar een waterval 4 kilometer verderop. Dat klinkt niet ver, maar die dingen liggen over het algemeen in bergachtig terrein, dus daar ging veel klim en zweetwerk in zitten. Zaterdag naar het plaatsje Aosta geweest. Inderdaad de stad waarnaar het dal is vernoemd. Ze hadden daar nog wat oude meuk uit de tijd van de romeinen in de stad liggen. Niet verwonderlijk in Italie, dus dat zijn we daar maar eens gaan bekijken. Zondag weer in alle vroegte op hoes an. Om 6 uur (zegge: ZES UUR!!!!) reden we het dorp uit. Bijgekleurd en uitgerust. Helaas ging de terugreis wat minder vlot. Duitsland is gewoon een grote bouwput met zijn wegennet. En dat heeft nadelige gevolgen voor de doorstroming van het verkeer. Dan sta je op ZONDAG herhaaldelijk in de file. Ik was dan ook verheugd dat TomTom mij op een gegeven moment me uit mijn lijden verloste door me naar Venlo te sturen in plaats bij Lobith weer Nederland te kunnen binnenkomen. Maar goed, we waren uiteindelijk om 6 uur weer thuis. En dat waren ze weer. De belevenissen van de afgelopen week.