www.simonfaber.eu

Afgelopen week ging de man van mijn schoonzus onder het mes. Hij moest een nieuwe hartklep. Dus dat is geen sinnecure. Echt wel een serieuze operatie. Hij wist al een paar weken dat dit zou moeten gebeuren, maar ineens kwam er vorige week een plekje vrij voor de operatie. In Utrecht. Tegenwoordig zijn ze toch wel knap met dit soort operaties. Vroeger zou dit een open hart operatie zijn, waarbij al je ribben gebroken werden. Nu kon de operatie plaats vinden met een robotje die de hartklep ging vervangen. Zonder dat er ribben gebroken moest worden. Gelukkig is de operatie goed verlopen. Het weekend dan maar weer. Dat stond in het teken van afgezegde afspraken. Eigenlijk zouden we zondag naar een neefje van mij gaan. Zoon van mijn zus. Hij zou zijn verjaardag vieren en had heel zijn familie uitgenodigd. Maar helaas. Vorige week kregen zowel mijn zus, als mijn neef en zijn vriendin, alsook mijn moeder Corona. Blijkbaar laat je je vaccineren voor de kat zijn achterwerk. Dus werd het feestje afgeblazen. Wel nog even zondag bij mijn moeder geweest. Beetje afstand houden, maar ik moest haar WiFi verbinding gaan herstellen. Bleek gelukkig een fluitje van een cent te zijn. Ik kon gelukkig wel zien dat mijn moeder al weer aan het opkrabbelen was. Maar helemaal tjoppe was het nog niet. En verder ging het weekend in rust voorbij. Het was mooi weer, dus ook veel buiten geweest. En dat was het weer.

De afgelopen week voelde een beetje als vakantie. En wel om het feit dat ik vier dagen cursus had. Om negen uur beginnen met de cursus. Om half vier een beetje afronden. Voelde als een vakantie. Weliswaar een hele intensieve vakantie, maar het was eens iets anders dan de perikelen die je hebt bij je klant. Nadeel van de cursus was dat hij niet klassikaal gegeven werd, maar met behulp van Teams. Ik prefereer nog steeds de klassikale versie. Maar goed, dus alleen vrijdag schoot over om nog iets voor mijn klant te betekenen. Het weekend dan maar. Het was heerlijk weer. En daar hebben we op de gebruikelijke wijze weer gebruik van gemaakt. Op zondag kregen we nog visite van twee vrienden die we door alle corona perikelen toch al een poosje niet meer in levende lijve hadden ontmoet. Dus dat was heel gezellig. Blijkt dus dat zij de eerste uit onze vriendenkring zullen zijn die opa en oma worden binnenkort. En dat is toch wel heel bijzonder. Zoals reeds gezegd, het was heel gezellig. Maar hierdoor miste ik wel het directe begin van het F1 seizoen. Nu heb ik een Viaplay abonnement genomen, dus in de avond uren kon ik deze wedstrijd nog gewoon streamen alsof het live was. Maar echt vrolijk werd ik niet van de wedstrijd. Dat Ferrari wint is leuk, maar dat Lewis alsnog weer op het podium komt vond ik redelijk teleurstellend. Maar goed, je kan niet alles hebben. We zijn weer benieuwd wat de komende week weer gaat brengen.

Afgelopen week zou ik eigenlijk drie (DRIE!!!) maal naar buiten mogen om te werken. Een maal bij mijn eigenlijke werkgever, twee maal bij de klant. Gekkenhuis!!! Maar het liep toch anders. Op maandag en woensdag was er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. Ik kon gewoon buiten de deur terecht. Op donderdag moest ik weer naar mijn klant. Want die had een workshop georganiseerd waar ik ook bij moest zijn. Dus op donderdagochtend kom ik bij mijn klant aan, en zet mijn auto in de parkeergarage. Ik wil mijn spullen pakken en voor ik alles dichtgooi op mijn auto, controleer ik altijd of ik mijn autosleutel bij me heb. Ik moet er namelijk niet aan denken dat ik mijn sleutel in de auto laat liggen, en na verloop van tijd besluit mijn auto om zichzelf op slot te gooien. De horror!! Maar hoe ik ook controleerde ik kon mijn autosleutel dus niet meer vinden. U begrijpt dat ik mijn autosleutel niet in een contact hoef te stoppen. De hele auto doorzocht, al mijn zakken nagelopen. Nergens waren mijn autosleutels te vinden. Nu is het in een parkeer garage niet echt goed verlicht, dus met de lantaarn functie van mijn telefoon ook gezocht. Maar nergens was mijn autosleutel te vinden. Toch moest hij in de buurt zijn, want ik was zonder probleem naar mijn klant gereden. Dus na dik een half uur intensief zoeken (ik was inmiddels ruimschoots te laat voor mijn workshop) ben ik in mijn auto gestapt en terug gereden. Ik wilde in ieder geval niet het risico lopen op het scenario wat ik hierboven al genoemd heb. Eenmaal thuis gekomen, in beter licht, nogmaals mijn auto doorzocht. En uiteindelijk vond ik hem tussen de bestuurderstoel en het midden console. Daar was het blijkbaar nog net mogelijk om als autosleutel in te vallen. Door al deze consternatie was de ochtend alweer bijna afgelopen, dus de rest van de morgen vrij genomen en in de middag maar gaan werken. Het weekend dan maar. Bij ons was het het hele weekend heerlijk weer. Koud (in de nachten vroor het) maar wel heerlijk zonnig. En aangezien we verder helemaal geen afspraken hadden staan dit weekend, heb ik mij weer vol overgave op mijn motor gestort. En ik was niet de enige motormuis kan ik u verklappen. Op zondag nog even mijn persoonlijke biomassa centrale aangestoken. Het was per slot van rekening koud, en in gepaste rust het einde van het weekend afgewacht.

Twee maal buiten de deur weten te werken de afgelopen week. En dus drie dagen niet. Maar als je bij mijn klant ter kantoor komt, is het bijna weer vanouds. En dat is goed natuurlijk. In het weekend was het glorieus weer. Zeker als je dit vergelijkt met een paar weken geleden. Het zonnetje scheen het ganse weekend, en zelfs de dag temperaturen waren aangenaam. Zo aangenaam, dat ik zelfs de voering uit mijn motorpak heb gehaald. De lente is in aantocht. Maar verder valt er weinig te melden vanuit het midden van het land. We hadden geen afspraken staan dit weekend, dus daar uit volgt dat we ook weinig hebben gedaan. Zaterdag nog wel een tocht van 180 kilometer gemaakt over de veluwe en de betuwe. Zelfs nog over de dijken van de rivier de Waal gereden. Zondag heb ik mij beperkt tot een tochtje over de dijken van de rivier de Lek. En je kon merken dat het mooi weer was, want de motorrijders kwamen weer allemaal uit hun winterslaap. Zoals gezegd valt er verder weinig te melden over het weekend. Dus laten we het hier deze keer maar weer bij.

Het leven wordt steeds vrijer. Gelukkig. Ik zit nu met smart te wachten tot ook de laatste corona maatregelen van de baan zijn, zoals de verschrikkelijke QR code. Nog even geduld. Verder heb ik deze week maar drie dagen thuis gewerkt. Een dag naar mijn echte werkgever, en een dag naar mijn klant. Het is leuk om je collega’s weer eens echt te zien. Op vrijdag was mijn eerstgeborene jarig. Samen met mijn schoonzuster, en samen met een vriend van ons uit Aensk. Maar Martijn kreeg van ons toch de prioriteit in deze. Eerst mijn moeder opgehaald na mijn werk. Zij at met ons een eenvoudige, doch voedzame maaltijd (dixit: Maarten Toonder (schrijver van de O.B. Bommel strips)). Daarna naar Martijn gereden. Daar kwamen ook nog zijn schoonouders bij, dus het was een select gezelschap van oude knarren bij Martijn. De jongen is alweer 32 geworden. TWEE EN DERTIG!!!!. Ik ben een oude zak. In het weekend was het schitterend weer. Dus ik hoef u niet te vertellen wat ik op beide weekenddagen heb gedaan. Ik was in ieder geval niet de enige, kan ik u verklappen. Het heeft in ieder geval iets met motorrijden te maken. En ik ben met mijn trouwe ros door de 90.000 kilometerstand gekomen. Ikzelf heb in ieder geval hier voor zeker 50.000 kilometer aan bijgedragen. Verder valt er weinig te melden uit het midden van het land. Dus tot de volgende update.