www.simonfaber.eu

Het was een wat kortere werkweek dan anders de afgelopen week. Vrijdag nam ik vrij, omdat we naar de begrafenis van mijn tante moesten. En dat was helemaal in Groningen. Mijn zusje uit Alphen wilde graag met mij meerijden, en ook mijn moeder. Dus ik had mijn wagen vol geladen. En uiteraard was het een droevige gelegenheid. Maar het was weer zo’n gelegenheid dat je je familie weer eens ziet. Aan mijn moeders kant heb ik nog 14 neven en nichten. En het merendeel van mijn neven en nichten waren ook aanwezig. De meesten had ik in geen jaren meer gezien. En hoewel de aanleiding absoluut een verschrikking is, was het toch goed om zoveel van mijn neven en nichten weer te zien. En ook mijn ooms en tantes uiteraard. En omdat de plechtigheid helemaal in het noorden plaats vond, waren we toch pas tegen de avond weer thuis. Over het weekend kan ik helemaal kort zijn. Geen visite, niet op visite geweest. Op zaterdag nog wel een rondje gereden, want het was droog. Wel voor het eerst weer eens gerookte paling gekocht. Ik reed namelijk langs een kraam met gerookte paling en besloot om eens een pondje te halen. Mijn hemel dat was duur. Ik weet uiteraard dat paling duur is, maar ik schrok toch wel toen ik 30 Euro mocht aftikken voor een pond gerookte paling. Verder op zondag weer eens wezenloos zitten gamen op de computer. Had ik in geen tijden meer gedaan. Was wel weer eens leuk. In de avond stond Netflix op het programma, en toen was het weekend weer voorbij.

Dit keer slecht nieuws van mijn kant. Op donderdag belde mijn moeder mij op met de mededeling dat een van haar zussen plotseling overleden was. Hoewel plotseling wellicht niet het goede woord is. Zij was de laatste jaren al heel erg aan het kwakkelen. Dus toen mijn moeder mij redelijk overstuur opbelde, was mijn eerste gedachte dat mijn tante overleden was. En dat was ook zo, helaas. Dat betekent dat we in de komende week helemaal naar Groningen moeten om afscheid van haar te nemen. De familie van mijn moeder komen allemaal daar vandaan. Dus dat was een wat mindere week. Op zaterdag nog wel even een motorritje gemaakt. En ik ben nu door de 100.000 kilometer grens heen met mijn motor. Op zich had ik mijn rit dacht ik redelijk gepland. Ik zou een ritje maken van 160 kilometer en zou op tijd thuis zijn om mijn moeder op te halen. Zij zou namelijk bij ons op visite komen. Maar ik had geen rekening gehouden met Hilversum. En wat voor een ramp en doolhof die stad kan zijn. Dus een kwartier voor ik mijn moeder zou halen was ik net door Amersfoort, en belde Marjolein mij ongerust op waar ik bleef. Maar uiteindelijk kwam ik toch nog op tijd bij mijn moeder om haar op te halen. Het was dit weekend ook weer redelijk fris. Dus thuis ging de open haard aan. Hout stoken is blijkbaar nu goedkoper dan gas. En het is in ieder geval stukken gezelliger. En het was weer heel gezellig met mijn moeder op visite. Zij had in ieder geval een beetje afleiding. Op zondag ben ik eens thuis gebleven. Had een beetje hoofdpijn, en ik zag overal dat de auto ruiten bevroren waren. Dus ik had niet zoveel zin om de brommer te pakken. Dus lekker thuis zitten niksen. Op de gebruikelijke klusjes na, natuurlijk. Ook op de zondag ging de fik er weer in, in mijn haard. Dus met zijn tweeën bij de haard. Drankje erbij. Hapjes. En de laatste wedstrijd van het seizoen van de F1. En dus ging in stijl het weekend weer naar zijn einde.

Laten we maar meteen door schieten naar het weekend. Want over de werkweek staat mij niets meer bij. Het weekend dus. Op zaterdag zijn we weer eens naar Assen gereden. In deze stad liggen de roots van de familie van mijn vaderskant. En ik heb hier nog een aantal nichten wonen. Maar de reden dat we naar Assen reden was toch een droevige. De man van een van mijn nichten heeft te horen gekregen dat verdere behandeling van een tumor die hij heeft geen zin meer heeft. En dus wordt er alleen nog palliatieve behandeling gegeven. Omdat hij nu nog redelijk goed is, zijn Marjolein, mijn moeder en ikzelf dus op zaterdag naar Assen gereden om ze even op te zoeken. En het was nog reuze gezellig kan ik u vertellen. Na afloop thuis nog even een afzakkertje genomen samen met mijn moeder, en daarna met zijn drieen nog lekker gegeten. En daarmee was de zaterdag weer voorbij. Op zondag nog even in alle vroegte de motor gepakt. Nog even gebruik maken van het feit dat het droog was. Want in de middag was er slecht weer voorspeld. Ik heb het net niet helemaal droog weten te houden, maar dat kon de pret niet drukken. Verder weinig uitgevoerd, naast het gebruikelijke zondag corvee. En daarmee is weer een week besproken.

Het wordt een korte bijdrage ditmaal. Want ik was compleet vergeten om op het gebruikelijke tijdstip mijn bijdrage te componeren. Zodoende zijn veel gebeurtenissen van de afgelopen week al uit mijn korte termijn geheugen gewist. Maar zijn die gebeurtenissen niet opgeslagen in het lange termijn geheugen. Anyway, laten we dan maar meteen overschakelen naar het weekend. Dat is per slot van rekening toch de reden van ons bestaan. Wij hebben sinds een poosje nieuwe buren. En wat dat betreft zijn we tot nu toe met deze nieuwe buren een stuk op vooruit gegaan in vergelijking met de vorige. In al die jaren die ze er hebben gewoond hadden onze “oude” buren nooit eens de moeite genomen om zich eens voor te stellen. En in al die jaren bleef onze conversatie beperkt tot een totaal van drie zinnen. De nieuwe buren pakten dit gelukkig anders aan. Zij hadden zich wel keurig voorgesteld, en we zijn daar zelfs al eens ter visite geweest. Nu had dat voorbeeld wel als gevolg dat wij ook onze buren maar eens uit nodigden voor een borrel. En zaterdag was het ook zover. En ik moet zeggen, het zijn heel gezellige mensen. Time flies is een kreet die bij dit bezoek zeker van toepassing was. Scheelt natuurlijk ook wel dat ze ook in onze mooie dorp zijn opgegroeid en zelfs de zelfde lagere school hebben bezocht. Niet dat je vroeger daar ook veel keus in had. Maar het resultaat is wel dat het bezoek zeer gezellig was. En dat was alweer de zaterdag. Zondag niet veel bijzonders gedaan. Alleen de activiteiten die u van mij gewend bent. In de avond nog de F1 bekeken. En ik ben nu wel een beetje teleurgesteld in onze Max. Maar ik vermoed dat hij zich daar niet veel van aan zal trekken.

De eerste tekenen dat werkgevers/opdrachtgevers je graag weer terug op de werkvloer willen hebben tekenen zich af. Bij mijn opdrachtgever kwam een artikel te staan op het intranet, over het feit dat de opdrachtgever het wel een heel goed idee zou vinden als je een tot twee maal in de week weer naar kantoor gaat. Ikzelf juich dit van harte toe, maar als ik de reacties onder het artikel vluchtig tot mij nam, dacht niet iedereen daar zo over. Maar ik voor mij vind dit wel een goede ontwikkeling. En een eerste voorzichtige stap terug naar normaal. En dan bedoel ik pre corona normaal. Het weekend dan maar. Dat stond deze keer in het teken van visite. Die bij ons kwam. Op zaterdag mijn moeder ter visite gehad. En dat was uiteraard weer fijn. Maar op zondag kregen we visite van zowel Martijn als Ruben. Onafhankelijk van elkaar vonden ze het nodig om te kijken hoe het met hun ouders ging. En daar ging het prima mee. Gelukkig was dit ook wederzijds. Verder is er weinig gebeurt in mijn leven. Behalve natuurlijk dat de klok weer naar zijn goede stand gezet moest worden. Terug naar de echte tijd, in plaats van die volkomen onzinnige zomertijd. U merkt, ik heb hier een mening over. Wel op zondagavond nog de F1 bekeken en daarna rap tussen de klamme lappen gekropen. En weer een weekend door het putje.