www.simonfaber.eu

Over de werkweek kan ik weer kort zijn. De dagen gaan in vreugde voorbij. Dus op naar het weekend. Op zaterdag mocht ik nog weer op het dak klimmen van mijn huis. Het stook seizoen begint weer, en dat betekent dat ik weer de schoorsteen moet vegen. Dus dan sta je daar, boven op je dak. En heb je het idee dat je ineens over heel je dorp kan uitkijken. Terwijl je denk ik maar twee meter hoger zit dan als je op je werkkamer zit. Maar goed. De schoorsteen is weer geveegd. We kunnen er weer tegen aan van de winter. In de avond vierde Ruben zijn verjaardag. Hij was weliswaar in augustus al jarig, maar agenda technisch was nu deze zaterdag het moment dat hij zijn verjaardag kon vieren. Hij had in een restaurant/bar bij hem in de buurt een tafel gereserveerd, en daar konden we met 11 personen prima aan zitten. En ik moet zeggen, het restaurant had een zeer uitgebreide kaart en ik mag hier dan ook de kast kreet weer citeren: LEKKKKUUUURRRRHH! Al met al nam het tafelen toch zo’n vier uur in beslag. Dus thuis gekomen heb ik de sprint race in de herhaling moeten zien van de F1. En zoals voorspeld werd Max hier dan ook wereld kampioen. De sprint race was wat dat betreft slechts een formaliteit. Op zondag de gebruikelijke zondagsklussen, en daarna nog gebruik maken van het mooie weer om een rondje te gaan rijden. In de avond op tijd achter de TV gekropen en de hoofdrace bekeken van Qatar. Bleek na afloop toch wel een slopende wedstrijd te zijn. Je zag het ook aan de jongens op het podium. Die waren toch wat minder fris als anders. En laten we het hierbij maar weer laten.

Van de week kwam Martijn met het nieuws dat hij een ander huis heeft gekocht. We wisten dat hij bezig was met een ander huis, maar alles hing af van het bouwkundig rapport. En dat kwam van de week. En op basis hiervan gaat Martijn dus nu waarschijnlijk wel verhuizen. En niet alleen Martijn. Ruben ook. Want die gaat de woning die Martijn achterlaat kopen. Zo krijgt Ruben een huis met een tuin, en Martijn een groter huis met een grotere tuin. Verder kon ik deze week weer stilstaan bij het feit dat ik weer een jaar dichter bij mijn pensioen ben aanbeland. Tijd staat voor niemand stil. Van het weekend daar nog niets aan gedaan, dat vieren we ergens eind oktober. Dus het weekend was rustig. Bijzonder rustig. Op zaterdag had Marjolein nog iets van haar werk, dus ik had het rijk alleen. En op zondag was het glorieus weer. Dus met de motor over de Holterberg gereden. Ritje van bijna 200 kilometer. Ik was niet de enige op dit vervoermiddel kan ik u vertellen. En na afloop lekker nog in de tuin gezeten. Zal ongetwijfeld een van de laatste weekenden zijn geweest dit jaar, dat dit nog kan. We hebben er lekker van genoten. Weekend was daarmee wel weer op.

Ik ben bang dat ik het kort ga houden dit keer. Bijzonderheden heb ik dit keer niet. Werkweek ging als gebruikelijk. En het weekend was ook al niet bijzonder. Zaterdag nog wel de motor gepakt. U had waarschijnlijk ook niet anders verwacht. Het was nog mooi weer, dus waarom niet. Even een rondje langs de grenzen van de provincie waar ik woon. Dus vanaf Deventer langs de IJssel naar Zwolle, en dan langs de Zuiderzee weer naar huis toe. Leuk tochtje. In de middag nog mijn moeder opgehaald. En omdat het zulk mooi weer was lekker buiten gezeten, en ook buiten gegeten. Het leek wel zomer. Toch was het al midden september. De zondag was het weer aardig omgeslagen. Regen. Dus ik zat lekker aan de koffie in de morgen tot plots de elektriciteit uitviel in huize Faber. Bleek dat de vijverpomp de oorzaak was. Was in het buitenstopcontact wat vocht gekomen, en ja, dat gaat niet samen met elektriciteit. Dus meteen maar online een beschermhoes bestelt voor stopcontacten. En dat was alweer het hoogtepunt van het weekend. Ik had al gezegd dat ik niet veel bijzonderheden had. Wel heeft Netflix nu de serie Band of Brothers opgenomen in hun assortiment. Dus ik heb het weekend besloten met deze serie weer opnieuw te bekijken. Lekker bingen dus. En dat was het.

 

Laten we deze bijdrage maar eens op donderdag starten. Ik zat vredig thuis te werken op mijn werkkamer. Word ik plotseling gebeld door een mij onbekend nummer. Politie aan de telefoon. “Ja, meneer F., uw moeder is op straat gevallen en is naar het ziekenhuis vervoerd met waarschijnlijk een rib fractuur”. Dat zijn telefoontjes waar je dus NIET op zit te wachten. Dus meteen mijn werk laptop dicht gegooid, en naar het ziekenhuis getogen met Marjolein. Martijn was ook ingelicht, en dus konden we met zijn drieën naar mijn moeder toe. En ik heb hier dus een les ook geleerd. Je kan vrij rap op de Spoed eisende hulp terecht komen, je bent niet zo gauw weer vertrokken. Uiteraard moest er eerst een foto genomen worden van mijn moeder. En gelukkig bleek op de foto dat er geen rib gebroken was. Wel zware kneuzingen en mijn moeder had ook veel pijn hieraan. Ook werd voor de zekerheid wat bloed afgetapt, maar hier was gelukkig ook niets bijzonders in te zien. Maar gelukkig werd mijn moeder dus niet opgenomen in het ziekenhuis. Maar, zoals ik zei, ze had wel veel pijn, en uiteraard ook moeite met bewegen. Dus besloten we maar dat mijn moeder even een paar dagen bij ons zou komen. Zodat we een beetje de boel in de gaten konden houden. Al met al dus bijna vier uur later konden we dus mijn moeder weer meenemen uit het ziekenhuis. Thuis dus rap de logeerkamer in orde gemaakt, en mijn moeder in een stoel geïnstalleerd. Op zaterdag gaf mijn moeder toch aan dat ze weer naar huis wilde. Met paracetamol was alles dragelijk te houden, dus brachten we op zaterdag mijn moeder weer naar huis. Het was zaterdag een beetje wisselvallig weer in onze omgeving. Dus verder de dag door gebracht met klusjes. Op zondag was het mooi weer. En dus een leuk ritje langs de Lek gemaakt. Ik was niet de enige die dit plan had opgevat. Daarna nog de F1 bekeken. Max was weer met zijn eigen doelstelling bezig, maar de race achter hem was leuk om naar te kijken. De zondag afgesloten met Netflix. Heb alle afleveringen van Band of Brothers lopen bingen, en ben nu maar begonnen met de Pacific. Ook een gave serie. En dat was het alweer.

Afgelopen maandag was het nog de laatste dag van ons lange weekend in de Efteling. En dus pakten we de boel weer in, maar voor we definitief vertrokken moest er natuurlijk nog even een aantal attracties gedaan worden. En dan merk je toch wel dat de zomervakantie is afgelopen. Het was rustig overal in het park. Dus op ons gemak door het park geslenterd en daarna rap op huis aan. En dus begon de werkweek op dinsdag en hadden we wederom te maken met een korte werkweek. En u zult het ongetwijfeld ook gemerkt hebben. De zomer was nog niet gedaan! Het was warm. En in het zweet mijns aanschijns ploeterde ik voort. Daar tegenover stond natuurlijk het weekend. Dat was ook warm en zonnig. We hadden totaal geen afspraken in het weekend staan. Dus zaterdag nog wat klusjes uitvoeren, zoals het schoonmaken van mijn vistank. En daarna lekker in de tuin zitten tot laat in de avond. De zondag leek qua tijdsbesteding sprekend op de zaterdag. Dus weer lekker in de tuin hangen, en pas laat weer naar binnen. Dus dat was het alweer. Weinig beleefd, maar dat vond ik wel lekker dit keer.