www.simonfaber.eu

Het zijn weinig enerverende weken, blijkt het. Op mijn werk kabbelt alles nog gewoon door. En thuis zitten we ook in vaste patronen. Dus laten we dan maar meteen met het weekend in huis vallen. Zaterdag kwam mijn moeder nog ter visite. Een met de grote regelmaat van de klok wederkerende gebeurtenis. En, zoals altijd, was het weer lang reuze gezellig in huize Faber. Op zondag was het ook niet erg spannend. Lekker de dag begonnen met wezenloos lang in bad liggen. Muziekje erbij, koffie erbij, boekje erbij, tablet erbij. En dan kan je het voorlopig wel uithouden. En dat deed ik ook. Toen ik het badderen zat was nog een rondje Veluwe gedaan. Ik kwam zelfs nog meer motoren tegen. Echte die hards dus. En verder ook veel Netflix gedaan. Voorlopig kan ik nog wel genieten van deze rustige weekenden.

Over de werkweek niets dan goeds. Dus over naar het weekend. En eigenlijk kan ik daar ook kort over zijn. Zaterdag was het nog redelijk weer, dus de motor weer eens gepakt. Lekker een beetje langs de Lek gereden, over de dijk(en). Dat blijft toch wel een mooi ding om te doen. Over de bochtige dijkjes rijden. En omdat het koud is, en winter, weinig andere motorrijders. En op zondag moest ik eerst nog wat administratie weg werken. Dat begon een beetje gênante vormen aan te nemen. Gevolg is, dat als je die klusjes eenmaal gedaan hebt, je wel weer heel tevreden over jezelf kan zijn. Daarna bleek er nog zelfs tijd voor een bescheiden toer rond de kerk. En in de middag kwam Ruben nog zijn nieuwe motor laten zien. Hij had een hele fraaie Kawasaki 750. Echt wel een plaatje. Maar deze motor begon toch wel wat kuren te vertonen. En voor Ruben is de motor zijn primaire vorm van transport. Dus ruilde hij zijn motor weer in voor weer een Kawasaki Vulcan 650. Echt fraai. Dus de middag met Ruben doorgebracht. Lekker voor de open haard zitten. In de avond nog weer Midnight Mass gekeken. Serie komt langzaam op gang, maar is zeker de moeite waard. En toen was het weer op. U ziet, het was weinig enerverend, maar ik was er tevreden mee.

De werkweek was helaas een korte werkweek. Nu heb ik normaal gesproken geen problemen met korte werkweken, maar de reden voor deze korte werkweek was een hele vervelende. Zoals in mijn vorige bijdrage al vermeld, was de echtgenoot van een nicht van mij overleden. Dus vrijdag was de uitvaart, en ging ik samen met mijn moeder, zusje en Marjolein richting Assen. Omdat we toch op de begraafplaats waren, en we waren aan de vroege kant, meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om het graf van mijn grootouders en van een tante op te zoeken. Ik ben vernoemd naar mijn opa. En ik moet bekennen dat het een bizar gevoel geeft, als je je eigen naam op een graf ziet staan. Maar zoals alle familie uitvaarten is dit meteen een gelegenheid om familieleden te spreken die je in geen jaren meer gesproken hebt. Tegen het eind van de middag waren we weer terug in ons huis, en kon het weekend beginnen. Zaterdag was het slecht weer. Dus thuis gezeten, en een beetje mijn website bijgewerkt. En het was ook mooi weer om de haard weer eens te ontsteken. Zondag beloofde buienradar dat het niet zou regenen. Maar ik heb de ervaring dat buienradar wel er eens behoorlijk naast kan zitten. Dus zondag toch de motor gepakt, en een klein stukje gereden. En gelukkig had ik ook maar een klein stukje gereden, want ik was amper thuis of de regen viel weer met bakken uit de lucht. Dat buienradar dat miste is mij een compleet raadsel. Verder een herhaling van zetten van de zaterdag. Dus de haard ging weer aan, en werd er weer veel naar Netflix gekeken. Marjolein en ik hebben weer een nieuwe goede serie aangeboord. Midnight Mass. Een aanrader.

We hadden zo waar een beetje winter de afgelopen week. Ik moest in ieder geval weer mijn autoruiten ijsvrij krabben. En op maandag was het behoorlijk vast gevroren, kan ik u verklappen. En zowaar, op vrijdag kwam er zelfs sneeuw. Zou de winter dan echt aangebroken zijn? Maar deze externe factoren bepaalden toch maar weer de activiteiten die ik in het weekend kon ontplooien. Zaterdag was het zelfs mij te koud om op de motor te rijden. Ondanks het feit dat ik een goed pak heb, en handvatverwarming. Ik zag het niet zitten om bij -4 een eind te kachelen. Dan maar andere dingen doen. Zoals een boek lezen. Ook aardig. Uiteraard was het weer om ook de pyromaan in mij tevreden te stellen. Dus de open haard ging weer aan. En tevens ook mijn moeder opgehaald ter visite. Op zondag was het warmer. Het was toen 0 graden. Scheelt toch weer. Dus dacht ik dat ik mijn standaard activiteit wel kon ontplooien. Maar dat viel toch een beetje tegen. Toen ik bij mij de straat uit reed zag ik het wegdek op sommige plekken toch glimmen. En dat rijdt dan meteen minder ontspannen. Dus na een superklein rondje van 23 kilometer, was de heer Faber weer thuis. Dan maar weer het boek lezen. En de haard aansteken. Ach zo komen we ook het weekend weer door. Op zondag avond besefte ik ineens dat ik het hele weekend geen eens meer naar een TV zender heb gekeken. Alleen maar Netflix en Viaplay. Ik realiseer me dat dit een trend aan het worden is. Ik ga steeds minder TV kijken, lijkt het wel. Misschien moet ik Ziggo er ook maar gewoon uit gooien. Waarom zou ik eigenlijk nog een abonnement hierop nemen? Om al die geweldige reclames, waar soms wel eens een film om heen is geprojecteerd? Toch maar eens over nadenken.

 

Kastgenoten, mag ik u vanaf deze kant u allen en allen die u dierbaar zijn een gelukkig nieuw jaar wensen? Hopelijk wordt 2023 een top jaar voor ons allen. U heeft de afgelopen tijd uiteraard gemerkt dat ik geen bijdragen heb gestuurd. Oorzaak hiervoor was dat ik vrij was. En dit hoort natuurlijk geen excuus te zijn, maar zo was het helaas wel. Maar laat ik uit mijn geheugen nog putten om te zien wat er gebeurt was. Omdat de klant waar ik voor werk in de laatste week van het jaar, en de eerste week van het jaar geen externe medewerkers wil zien, had ik besloten om dan maar vrij te nemen. Je moet toch wat. In deze periode viel uiteraard ook nog kerst. Op de eerste kerstdag zijn we met mijn schoonfamilie en mijn moeder plus de schoonouders van Martijn uit eten geweest. Martijn was net herstellende van een griep, maar gelukkig was hij wel weer zodanig opgeknapt dat hij mee kon. Ruben echter kon helaas niet mee. Die had net dus toen griep gekregen. Wat erg jammer was. Gelukkig hadden we als groep een aparte kamer gekregen in het restaurant, want we waren nogal aanwezig. Om het eufemistisch uit te drukken. U begrijpt, het was heel gezellig. Op oudejaars avond zijn we eerst nog even koffie gaan drinken bij mijn zwager en zijn vrouw. Maar om een uur of tien gingen we toch naar ons eigen huis, want we wilden de oudjaarsavond gewoon thuis zijn. Wel had ik nog weer voor 25 Euro vuurwerk gehaald. Een traditie die ik in stand blijf houden. Dus om twaalf uur buiten vuurwerk afgestoken. Op nieuwjaars dag gaan we, wederom traditiegetrouw, altijd eten bij mijn moeder. Normaal is 1 januari de dag dat je je vreselijk brak voelt. Tenminste, ik heb dat. Maar dit jaar viel het gelukkig allemaal mee. En verder heb ik mijn vrije dagen doorgebracht met computerspelletjes spelen en rondrijden op mijn motor. Dat laatste alleen als het droog was, en dat was het lang niet altijd. Kan ik u verklappen. Zo was ik zaterdag ook een rondje door de Betuwe aan het doen, en op een gegeven moment moet ik met de pont de Lek oversteken. Ik wil wat kleingeld uit mijn pak pakken, maar dat ging niet helemaal goed, en de muntstukken rolden over het dek van de pont. Dus ik alles weer bij elkaar rapen. Een paar auto’s achter mij stond een klein Kia autootje, en daar stapte vervolgens een dame uit van middelbare leeftijd. Een heel aardige mevrouw, waarvan ik zou inschatten dat ze heel keurig is, en nooit gekke dingen zou doen. Zij maakte mij nog attent op een verloren Euro mijnerzijds, en vervolgt met de opmerking dat ik wel een hele mooie motor heb. Dat kon ik uiteraard alleen maar beamen. Waarop zij zegt: “Ik heb er namelijk ook zo een”. Dat vond ik natuurlijk erg lachen. Zo kan je je vergissen in mensen. Verder eindigde het weekend behoorlijk in mineur. Op zondagavond appte mijn oudste nicht mij namelijk met de mededeling dat haar man plotseling overleden was. Hij had slokdarm kanker en werd alleen nog maar palliatief behandeld, maar toch was het compleet onverwacht. Zeker omdat hij net deze week weer uit het ziekenhuis ontslagen was, waar hij opgenomen was met een longontsteking. Dus dat is wel even een roteinde van deze bijdrage.