www.simonfaber.eu

Het is op het werk hollen of stilstaan. En nu is inderdaad de hollen fase weer aangebroken. Gezellig. Het was ook nog eens een lange werkweek die voor ons stond, dus we konden ons geluk weer niet op. Het weekend dan maar weer. Zaterdag nog maar even een kabeltje getrokken in huis. We waren het er uiteindelijk toch maar over eens, dat het ADSL modem beneden, bij de telefoon, het minste stoorde. Dus moest nog wel even wat kabel gelegd worden. Dus daar dan zaterdag maar mee druk geweest. Zondag was het eerste pinksterdag, en godlof een beetje mooi weer. Wij zijn op visite getogen naar mijn schoonzus. Haar man had al gevraagd of wij, desgewenst, nog tennisrackets mee wilden nemen. En zo stond de jonge heer Simon “Edberg” Faber om vier uur zondagmiddag een balletje te meppen. Ik doe dit spel op zijn hoogst 1 à 2 tot 3 keer per jaar, dus verwacht van mij geen hoogstaand tennis. Maar het weer was lekker, de tennisbaan gelegen in het bos, dus ik vermaakte mij uitstekend. Verder nog lekker gegeten bij mijn schoonzuster. Echter hadden ze nog wel een probleempje met het netwerk van hun computer.... Uiteraard kon ik wel een helpende hand toesteken. Pinkstermaandag nog naar de stad van dood en verderf gereden. Een vriend van ons vierde het feit dat hij weer jarig geworden was. Dan rij je dus op 2e pinksterdag nietsvermoedend naar Sodom en kom je @#@%$ nog in een file terecht. Ongeluk gebeurt. Rijstrook afgesloten. Vijf kilometer blik wat nergens heen kan gaan. Joy ! De vriend van ons woont in Gommorra in de z.g. Indische buurt. Een beetje misplaatste naam voor deze buurt, daar 90% van de bevolking zijn roots waarschijnlijk in het Rif gebergte heeft, maar goed. Ik ben altijd weer opgelucht dat ik mijn auto onbeschadigd aantref als wij weer richting civilisatie gaan. En zo kwam ook weer een einde aan dit weekend. Een korte werkweek ligt voor ons.

Geen bijdrage

De afgelopen week stond in het teken van de verbouwing in huize Faber. Maandag ging bij mij de achterpui eruit. Ik had u al bericht vorige week dat dit zou gebeuren. Gelukkig was het mooi weer de afgelopen week, maar de hele boel afgeschermd met plastik is toch niet helemaal je van het. De kat had het er in elk geval niet op begrepen. Zij besloot maar om buitenshuis te gaan bivakkeren, want al dat plastic ritselde toch wel eng. Dinsdag kwamen de bouwvakkers met een “leuke” verrassing. De pui, die wij al weken geleden besteld hadden, kon niet op de afgesproken dag (woensdag) geleverd worden. Leuk is dat. Nog een dag langer in de rotzooi. Gelukkig was de vertraging maar een dag. Op donderdag kon toch nog de pui er ingezet worden. Vrijdag ging Martijn nog naar een judo toernooi in Berlijn. Dit keer zonder zijn moeder. Op vrijdag zaten we nog midden in de rotzooi, vanwege het afwerken van de pui. Dus Marjolein had besloten om maar niet mee te gaan naar Berlijn. Op vrijdagavond toch maar even de kamer weer een beetje ingericht, want we wilden niet het hele weekend in de rommel blijven zitten. Maandag worden definitief de laatste afwerkingen gedaan aan de pui. Verder was het nodig om mijn auto op zaterdag eens door een wasstraat heen te rijden. De bomen in de vrije natuur hadden een ware orgie op mijn auto gehad, dus het was wel weer eens tijd. ’s Avonds nog even naar mijn ouders gegaan, mijn moeder verjaarde op deze dag. Volgende week viert ze het, maar natuurlijk is het wel leuk om even op de dag zelf ook langs te komen. Zondag nog de F1 bekeken. Een saaie wedstrijd. Maar weer gauw vergeten. Het enige positieve is nu dat ik niet meer op de laatste plaats sta in het F1 spel van Bert. Om half tien kwam Martijn weer aan uit Berlijn. Helaas voor hem, weer geen prijs. De afgelopen drie maanden zit hij echt in een dip. Op de belangrijke toernooien laat hij nu steken vallen. Ach, ook dat hoort bij sport. Hijzelf kan er nog niet zo genuanceerd over denken, en hij baalt dan ook verschrikkelijk. Verder geen bijzonderheden, dus tot de volgende week.

Omdat de werkweek niets heeft opgeleverd wat nog de moeite van het herinneren waard is, behalve dan dat op vrijdag ik er weer twee uur over deed om thuis te komen, spring ik maar meteen door naar het weekend. Zaterdag middag mocht ik naar Ede afreizen. In Ede ging mijn oudste zoon examen doen. Niet voor zijn school, want dat heeft hij pas de komende week, maar voor zijn judo. Hij ging zwarte band examen doen, en met hem 74 anderen. En ik mag met gepaste trots vermelden, dat hij nu in het bezit is van een zwarte band. Hoevelaken is weer een stukje veiliger geworden ! Hijzelf was er uiteraard ook zeer verguld mee. Hij judoot al vanaf zijn vijfde jaar, en hij ziet dit toch als een bekroning op zijn geploeter, en terecht. Ook opa en oma, alsmede mijn schoonzus en haar man waren hiervan ook getuige. Zo’n examen is blijkbaar niet zo maar een formaliteit. Vijfentwintig procent van de geëxamineerden zakte voor het examen. Na afloop gingen mijn schoonzus en haar man nog gezellig met ons mee, dus dat was nog even lekker gezellig naborrelen en happen. Zondag vierde mijn moeder uiteindelijk nog haar verjaardag. Normaal kunnen we met haar verjaardag wel lekker gezellig in de tuin bivakkeren. Dat kon nu ook wel, alleen werd je dan wel nat en koud. Dus dan maar gezellig binnen moeken. ’s Avonds met het gezin van mijn zus, mijn ouders en mijn eigen stam nog uit eten geweest in het plaatselijke eetcafé achtige etablissement. De uitbater van deze uitspanning had gemeend om aan de feestvreugde te moeten bijdragen door live muziek te engageren. Het was een duo. Luisterend naar de pakkende naam: Bassie & Bobo. Juist. Toch riep de naam verwachtingen in mij op, die godlof niet werden bewaarheid. De gasten speelden echt diverse genres, zonder blikken of blozen. Variërend van A. Hazes tot de Rolling Stones. En dat terwijl je aan het eten bent. Ik heb me in ieder geval uitstekend vermaakt. Het eten was ook wederom uitstekend en de kreet LEKKUUUURRRHHH is dan ook op zijn plaats. Na afloop was het weer huiswaarts keren, en daar het einde van het weekend afwachten.

Dinsdag, beste Kast:Genoten, mocht ik weer in de tandartsstoel plaats nemen. Niet bepaald mijn favoriete meubelstuk. Bij de controle van een aantal weken terug, had hij een gaatje geconstateerd. Met lood in de schoenen nam ik dus weer plaats. Het was de bedoeling dat het lood uit mijn schoenen en in mijn gebit terecht kwam. En dat is ook weer gelukt. Er blijkt dus een wezenlijk verschil te zijn tussen het vullen van een kies, of een tand, kan ik u vertellen. Bij het vullen van een kies zit ik al gauw tegen het plafond, bij het vullen van een tand zat ik me af te vragen wanneer hij nu eens zou beginnen met boren toen hij tot mijn vreugde zei dat het alweer gebeurd was. Donderdag ochtend had ik nog een gesprekje met mijn opdrachtgever. Of ik niet bij hun in dienst wil komen. Ik heb gezegd dat ik er over na zou denken, en dat doe ik ook (serieus !), maar zo als het er nu nog uitziet denk ik dat ik me zal kunnen beheersen. Detacheren blijft toch voor mij leuker dan een vaste plek. Ook moet ik nog even kwijt dat ik nu in een fase van leven ben gekomen dat je profijt er van kan hebben dat je kinderen hebt! Mijn jongens hadden de afgelopen week vrij, en de voorkant van mijn huis had een kwastje nodig. Samen met een vriendje hebben ze dit karwei weten te klaren. Uiteraard tegen een vergoeding. Dat dan weer wel. Maar de voorkant van mijn huis kan er weer een aantal jaren tegen. Zaterdag ineens de lentekriebels gekregen. Ik zat mij al een poosje te ergeren aan de toestand van mijn tuin. Dus zaterdag de kettingzaag ter hand genomen, en even rigoreus een uitdunningsactie begonnen in de tuin. Een grote, maar wel zeer fraaie, den belemmerde al enige tijd ieder zonlicht in de tuin. Nu hij wat uitgedund is qua takken, komt er weer wat daglicht in de tuin. Ook maar even een nieuwe buitenlamp aangeschaft. Toen ik een lampje wilde vervangen, viel de oude buitenlamp bijkans van ouderdom en ellende al spontaan van de muur, dus rap naar de bouwmarkt voor een vervangingsinvestering. Zondag was het nog steeds goddelijk weer, dus ging voor het eerst dit jaar de BBQ aan. Ik vind dit toch altijd wel leuk werk. Maar daarna moesten we toch nog een k-klusje opknappen. De komende week gaat bij mij de achterpui vervangen worden, de dorpels van mijn pui begon te rotten. Dus dan maar rigoreus de boel vervangen door een aluminium variant. Maar omdat de bouwvakkers op maandag dus bij mij de boel komen breken, moest eerst de huiskamer ontruimd worden, en vanaf het plafond afdekfolie opgehangen worden om de stofverspreiding wat tegen te gaan. En ook de elektonica inpakken in de folie. Onze kat vond het in ieder geval verschrikkelijk, al dat ritselende plastic in een verder lege huiskamer. Zij besloot dan ook maar om de nacht maar buitenshuis door te brengen. Helaas voor haar hing de volgende ochtend nog steeds al dat vreemde gedoe in de huiskamer, dus weigerde ze alsnog om binnen te komen. Ach, over een week is de ellende weer achter de rug.